Wspaniała! Bez akademickiego żargonu można napisać dogłębną monografię jakiegoś zjawiska? Można ocenić je przez autorsko wybrane spectrum najważniejszych zjawisk i w ten sposób skontruować wywód? Można dodatkowo nasycić dyskurs kompletnie zapomnianymi artystkami, które w cieniu swoich kolegów zupełnie zginęły? Wszystko to, okazuje się, można.

Wspaniała! Bez akademickiego żargonu można napisać dogłębną monografię jakiegoś zjawiska? Można ocenić je przez autorsko wybrane spectrum najważniejszych zjawisk i w ten sposób skontruować wywód? Można dodatkowo nasycić dyskurs kompletnie zapomnianymi artystkami, które w cieniu swoich kolegów zupełnie zginęły? Wszystko to, okazuje się, można.

Bardzo zręcznie napisana książka, która w (nad)rzeczywistość wyznawaną przez surrealistów pozwala czytelnikowi wsiąkać pomalutku, zdanie po zdaniu, aż po przesączenie się w nią w pełni.

Jedna z tych prac dotyczących historii sztuki (kultury),które przypominają elegancki garnitur, do którego założono fikuśny krawat. Czy to ujma? Bynajmniej. Niby masa faktów, ale jednak podanych z polotem.

Bardzo zręcznie napisana książka, która w (nad)rzeczywistość wyznawaną przez surrealistów pozwala czytelnikowi wsiąkać pomalutku, zdanie po zdaniu, aż po przesączenie się w nią w pełni.

Jedna z tych prac dotyczących historii sztuki (kultury),które przypominają elegancki garnitur, do którego założono fikuśny krawat. Czy to ujma? Bynajmniej. Niby masa faktów, ale jednak...

Gdyby to ode mnie zależało to nadałbym tej książce tytuł "Wyborny trup". Nazwa pochodzi od zabawy tam opisanej i oddaje doskonale ten typ surrealistycznego postrzegania, jaki najbardziej lubię. Z kolei marketingowo brzmi to źle - trup może skojarzyć się treścią, a to duża pomyłka. Muszę przyznać, że troszkę takiego "trupa" się obawiałem: mnóstwa nazwisk, dat i wydarzeń. Ale na szczęście miło się rozczarowałem, czyta się znakomicie. Jeśli nakręciliby z tego film, to w internecie pojawiły by się komentarze typu "Mieli rozmach sukinsyny ...". Też tak sądzę.

Gdyby to ode mnie zależało to nadałbym tej książce tytuł "Wyborny trup". Nazwa pochodzi od zabawy tam opisanej i oddaje doskonale ten typ surrealistycznego postrzegania, jaki najbardziej lubię. Z kolei marketingowo brzmi to źle - trup może skojarzyć się treścią, a to duża pomyłka. Muszę przyznać, że troszkę takiego "trupa" się obawiałem: mnóstwa nazwisk, dat i wydarzeń. Ale...