Co jakiś czas sięgam po reportaże dotyczące wschodniego sąsiada, Rosji. Rublowka pewnie z założenia była wpisana na ta listę, bo czymże jest geograficznie teren przy Rublowskiej trasie, jak nie częścią Rosji?
Autor przez całą książkę próbował mnie przekonać, że ten kto ma prawdziwe Pieniądze w Rosji jest półbogiem. Rolę boga powierza tylko jednej osobie, Putinowi, przed którym pozostały panteon klęka w pokorze. O sobie autor też pisze, wpisując się do stadka satyrów i muz, krążących przy boskim stole.
Książka łamie zasady dziennikarstwa, sprawia wrażenie że na okładce do „Reporterzy Dużego Formatu” można by dopisać „artykuł sponsorowany”. Paniuszkin wręcz nadaje mocy prawnej wybryków finansowej elity, tłumacząc ich zachowanie pewnymi zasadami Gry, w którą tylko elita gra. No nie, w Rosji mentalność jest taka, którą już od dawna nazywano „samodurstwije”, czyli wolna amerykanka w wersji hard. To jest, moi drodzy, wschód, z całymi jego naleciałościami kulturowymi. Odbiegający od kultury Europy zachodniej. Zbliżają się Mistrzostwa Świata w piłce nożnej w Rosji? No to budowa stadionu w Petersburgu wyniosła 700 mln euro… Rosjanie sami mówią o mega korupcji. I co, coś się zmieniło? No nic, bo przecież Paniuszkin w swojej lekturze nadaje tym urzędnikom na czarnych mercedesach prawo do wszystkiego, bo przecież to nie jest samowola, to jest udział w Grze.

Lektura czasami zabawna i wciągająca. Zdecydowanie obcy mi jest jednak wydźwięk tej książki. Paniuszkinie zakładaj kostium błazna i biegnij bawić dwór, nawet jak ci krzywdę zrobią to się nie smuć, bo przecież dostąpiłeś zaszczytu udziału w grze.

Co jakiś czas sięgam po reportaże dotyczące wschodniego sąsiada, Rosji. Rublowka pewnie z założenia była wpisana na ta listę, bo czymże jest geograficznie teren przy Rublowskiej trasie, jak nie częścią Rosji?
Autor przez całą książkę próbował mnie przekonać, że ten kto ma prawdziwe Pieniądze w Rosji jest półbogiem. Rolę boga powierza tylko jednej osobie, Putinowi, przed...