Nie dla mnie. Zdecydowanie. Nie czułam nic czytając ją. Wg mnie Zero jakiejś chemi między nimi, słabo budowana więź. O wątku erotycznym Nie powiem nic bo był po prostu pominięty, ledwie wzmianka że coś się wydarzyło i tyle. Za dużo opisów o niczym . Nie moje klimaty.

Nie dla mnie. Zdecydowanie. Nie czułam nic czytając ją. Wg mnie Zero jakiejś chemi między nimi, słabo budowana więź. O wątku erotycznym Nie powiem nic bo był po prostu pominięty, ledwie wzmianka że coś się wydarzyło i tyle. Za dużo opisów o niczym . Nie moje klimaty.

Rzadko mi się zdarza, żebym śmiała się w.trakcie wcyztania. Książka na jedno popołudnie ale za to wesołe.

Rzadko mi się zdarza, żebym śmiała się w.trakcie wcyztania. Książka na jedno popołudnie ale za to wesołe.

Bardzo sympatyczna historia o tym, że silna więź erotyczna może pokonać wiele przeszkód stojących na drodze związku dwóch osób całkowicie od siebie się różniących (płeć, styl życia, wychowanie itp.). Ale czy wszystkie? Bo oczekiwania i wyobrażenia bardzo różnią się od rzeczywistości.
Jest zabawnie, ale… chwilami bywa gorzko.
Można się w niej zanurzyć, odnaleźć i wyjść, nie ponosząc uszczerbku na rozumie :)

Bardzo sympatyczna historia o tym, że silna więź erotyczna może pokonać wiele przeszkód stojących na drodze związku dwóch osób całkowicie od siebie się różniących (płeć, styl życia, wychowanie itp.). Ale czy wszystkie? Bo oczekiwania i wyobrażenia bardzo różnią się od rzeczywistości.
Jest zabawnie, ale… chwilami bywa gorzko.
Można się w niej zanurzyć, odnaleźć i wyjść,...

Wyobraź sobie, że sięgasz po książkę dlatego, że zaintrygował Cię tytuł i jej opis. Czytasz ją szybko, bo wciąga Cię ona jak ruchome piaski i jesteś ciekawy co przyniesie następna strona. Prosta historia o prostych ludziach, opisującą górki i doliny relacji międzyludzkich i ich historii życia. A jednak na końcu pojawia się rozczarowanie. Nie zrozumcie mnie źle, gdybym miała czas połknęłabym ją w jedno niedzielne popołudnie, ale spodziewałam się czegoś innego na końcu...

Wyobraź sobie, że sięgasz po książkę dlatego, że zaintrygował Cię tytuł i jej opis. Czytasz ją szybko, bo wciąga Cię ona jak ruchome piaski i jesteś ciekawy co przyniesie następna strona. Prosta historia o prostych ludziach, opisującą górki i doliny relacji międzyludzkich i ich historii życia. A jednak na końcu pojawia się rozczarowanie. Nie zrozumcie mnie źle, gdybym miała...

Do "Faceta z grobu obok" podeszłam z dużym entuzjazmem, bo lubię zabawne i nieszablonowe powieści o miłości. W tym przypadku przeżyłam naprawdę duże zaskoczenie, ponieważ nie spodziewałam się po tym tytule aż tak specyficznego poczucia humoru. Po lekturze "Faceta z grobu obok" mam mieszane uczucia, z jednej strony mi się ona podobała, historia opisana przez Katarinę Mazetti (nie Mazzeti - błąd wydawcy) wciągnęła mnie i pokazała jak bardzo miłość potrafi być skomplikowana, a z drugiej strony coś mi w niej zgrzytało, ale naprawdę trudno mi jest napisać co. Nie poczułam do niej takiej mięty, jak np. w przypadku "Świątecznego listu" Elyse Douglas, której również można dużo zarzucić.

Autorka stworzyła ciekawe postacie, lecz i styl pisarki, jak i humor są po prostu toporne. Cieszę się, że już mam za sobą tę książkę, ale jestem szalenie ciekawa jak potoczyły się dalsze losy Desiree i Benny'ego.

"Facet z grobu obok" nie jest złą książką. To specyficzna i na swój sposób fajna powieść, na którą trudno w dzisiejszych czasach trafić. Myląca może być szata graficzna, ponieważ obiecuje nam lekki i niezobowiązujący romans dla odprężenia po ciężkim dniu pracy. Uwierzcie na słowo, z pewnością nie jest lekka i niezobowiązująca! A co zaskakujące, wciąga! Można po nią sięgnąć jako ciekawostkę czytelniczą, ja nie żałuję, że ją przeczytałam, mam wrażenie, że dzięki niej poszerzyłam odrobinę swoje czytelnicze horyzonty (w końcu książka zalicza się do literatury szwedzkiej!) Zaraz zabieram się za jej kontynuację, mimo topornego humory i stylu. Myślę, że Katarina Mazetti może mnie jeszcze zaskoczyć.

Do "Faceta z grobu obok" podeszłam z dużym entuzjazmem, bo lubię zabawne i nieszablonowe powieści o miłości. W tym przypadku przeżyłam naprawdę duże zaskoczenie, ponieważ nie spodziewałam się po tym tytule aż tak specyficznego poczucia humoru. Po lekturze "Faceta z grobu obok" mam mieszane uczucia, z jednej strony mi się ona podobała, historia opisana przez Katarinę Mazetti...

Książkę czyta się bardzo szybko, jest zupełnie inna, tak jak jej bohaterowie. Krótka, a zarazem dzieje się tyle, że jak się ją zacznie to trzeba skończyć, żeby się dowiedzieć czy będą razem czy nie. Przy niedzieli do kawy w sam raz :)

Książkę czyta się bardzo szybko, jest zupełnie inna, tak jak jej bohaterowie. Krótka, a zarazem dzieje się tyle, że jak się ją zacznie to trzeba skończyć, żeby się dowiedzieć czy będą razem czy nie. Przy niedzieli do kawy w sam raz :)

Dobra lektura z wątkiem romansu na cmentarzu.

Dobra lektura z wątkiem romansu na cmentarzu.

Bardzo ciekawa propozycja. Sięgnęłam ze względu na tytuł, brzmiał intrygująco :) Sama nie wiele wiem o codziennej Szwecji, dlatego książka była dla mnie "egzotyczna" Polecam.

Bardzo ciekawa propozycja. Sięgnęłam ze względu na tytuł, brzmiał intrygująco :) Sama nie wiele wiem o codziennej Szwecji, dlatego książka była dla mnie "egzotyczna" Polecam.

Przypadkiem książka dostała się w moje ręce. A jako, że tytuł mnie lekko urzekł, uznałam, że zobaczymy jak będzie ze środkiem. Opinie o książce są różne, więcej usłyszałam mało zachęcających, niż tych przekonujących do lektury i polubienia.
Ze swojej strony powiem, że to nie jest książka dla każdego. I to nie dlatego, że jest jakaś wybitna i przeznaczona dla wybranych, czy jest tak beznadziejna i tylko niektórym uda się przez nią przebić. Nie.
Ona jest po prostu inna.
Inna czyli w tym przypadku znaczy odkolorowana. I bardzo, bardzo prawdziwa. Ciężko byłoby mi znaleźć książkę, która tak bez pardonu obnaża uczucia, emocje bohaterów. Która nie ma skrępowania opisując pierwsze wrażenia Desiree czy Benny’ego. Tworzony obraz fizyczny drugiej osoby, nie jest miły, żeby nie powiedzieć, że jest odpychający. Trudno uwierzyć, że można tak naturalistycznie, brzydko nawet jeśli prawdziwie, patrzeć na drugą osobę. Na osobę, która z drugiej strony jest dla nich tak atrakcyjna emocjonalnie, seksualnie. Pociągająca, zachwycająca swoją odmiennością.
Dlaczego oni są razem? O ile można nazwać to byciem oczywiście (pierwsza część ma otwarte zakończenie więc nie do końca wiadomo co i jak będzie dalej).
Dlaczego? Moim zdaniem, oboje zachłystują się swoją odmiennością, problemem wpisania tej drugiej osoby w swoje codzienne życie, no i faktycznie świetnie jest im w łóżku. Być może po raz pierwszy każde z nich czuje tę szybszą krew krążącą w żyłach. Wbrew ryczącym krowom (jego),wbrew najnowszym trendom literackim (jej) starają się łapać wspólne chwile. Przeżywają swoistą fascynację, zaspokojenie i zachłyśnięcie odmiennością. Rozstają się, a kiedy on zaręcza się z inną, Desiree dzwoni do niego z niecodzienną prośbą.
Nie wyobrażam sobie, aby to skończyło się w tym miejscu.
Z jednej strony pewna oziębłość, brzydota, z drugiej w książce między tym niedopasowaniem pada tak wiele prawdziwych, prostych słów o miłości (choć samo słowo nie pada),gestów, że nie da się ukryć – to książka o miłości.
I do przeczytania takowej chciałabym zachęcić.
Myślę, że warto.

Przypadkiem książka dostała się w moje ręce. A jako, że tytuł mnie lekko urzekł, uznałam, że zobaczymy jak będzie ze środkiem. Opinie o książce są różne, więcej usłyszałam mało zachęcających, niż tych przekonujących do lektury i polubienia.
Ze swojej strony powiem, że to nie jest książka dla każdego. I to nie dlatego, że jest jakaś wybitna i przeznaczona dla wybranych, czy...

Kiedy pożyczałam te dwie książki od Magdalenardo dawno, dawno temu, uprzedzała mnie że są dziwne. Naprawdę ciężko mi się było do ich lektury zmobilizować... Pomogło chyba moje wyzwanie w lipcowym Pod hasłem i potrzeba miejsca na półce :) Przeczytałam obie - jak odebrałam to, co kryją?


ONA
Desirée jest bibliotekarką po trzydziestce, mieszka w mieście i nie może pogodzić się z odejściem męża. Nie może sobie poradzić z ciszą i pustką. Przez pięć lat byli szczęśliwym małżeństwem a teraz odwiedza jego grób... Do sąsiedniego grobu-potworka, gdyż jest na nim przesyt wszystkiego (roślin i ozdób) przychodzi młody mężczyzna, nazywany przez nią Leśnikiem...

ON
Benny odwiedza grób rodziców i chce, by mieli na nim wszystko to, co kochali za życia. Mężczyzna po trzydziestce jest rolnikiem z kilkoma hektarami ziemi, kawałkiem lasu i dwudziestoma czterema mlecznymi krowami. Nazywa Desirée Beżową, gdyż jest nijaka, wciąż tylko siedzi i nic nie zasadziła na grobie bliskiej osoby.

A teraz odpowiedzcie szczerze na pytanie: czy tak różne dwie osoby mogą być razem? Móc pewnie mogą, ale czy w praktyce to możliwe? Desirée nie widzi świata poza swoją pracą i miastem. Nie jest wybitna w gotowaniu, nie zna się na wiejskim życiu; przeżywa wręcz szok kulturowy! Zaś Benny nie potrafiłby zrezygnować ze swojego gospodarstwa i żyć w mieście; jego dni wyznaczają obowiązki przy krowach, w polu, lesie... Uważa, że zakochanie to jak przypadkowe otarcie o elektrycznego pastucha... Chciałaby mieć w domu kobietę, która mu upierze, ugotuje, zajmie się przyszłymi dziećmi... Czy do tej roli nadaje się Desirée?

Życie jest nieprzewidywalne i Ci dwoje, choć przeprowadzają ze sobą dziwne rozmowy, rozpoczęli równie dziwny związek. Próby dotarcia wciąż kończą się sprzeczkami, obrażaniem się, wyjazdami, milczeniem... Żadne nie chce wyciągnąć ręki na zgodę... Przyciągają się, chociaż się przed tym bronią. Aż w życiu Benny'ego pojawia się Anita...

//Żeby za bardzo nie spojlerować, napiszę tylko słów kilka o tomie drugim. Z kim będzie Benny? Teoretycznie nie będę Wam psuć niespodzianki, jednak tytuł tej serii mówi sam za siebie (a okładka dorzuca swoje). Jakie pokręcone ścieżki będą musieli przejść, by dotrzeć do finału tej opowieści? Drugi tom jest podzielony na siedem lat, w trakcie których dzieje się naprawdę dużo!//

Autorka pokazała nam wiele tematów w tych niezbyt obszernych książkach. Opisała życie w Szwecji oraz zasady funkcjonowania ludności w miastach i na wsi, problemy z urzędniczymi formularzami, emocjami po utracie ukochanej osoby, ciężką pracę od świtu do nocy oraz przywiązanie do swojego życia a co za tym idzie trudność w wyborze między nim a miłością. W książkach pojawiają się elementy humorystyczne, ale też trudne. Są problemy zdrowotne, kolejne ciąże, aborcje, adopcje, tajemnica starej bibliotekarki, niepełnosprawność, strach o życie dziecka...

Co mi przeszkadzało? Angielskie wtrącenia, które nie były tłumaczone a nie wszystkie są na tyle potoczne, by każdy wiedział, co znaczą...

Podsumowując - to faktycznie dziwne książki i sama nie wiem co jest tego powodem, ciężki język, odległa szwedzka tematyka czy nietypowo poprowadzona opowieść. Sama fabuła jest ciekawa, sporo się dzieje a dzięki naprzemiennej narracji Desirée i Benny'ego możemy poznawać rzeczywistość i wydarzenia z perspektywy kobiety i mężczyzny z jakże odmiennych światów. Słowem, warto przeczytać, zwłaszcza jeśli kogoś interesują wspomniane przeze mnie tematy. Nie zrażajcie się początkowym oporem w czytaniu, potem będzie coraz ciekawiej, adrenalina skacze a matki mogą mieć szczególne powody do stresu.

Kiedy pożyczałam te dwie książki od Magdalenardo dawno, dawno temu, uprzedzała mnie że są dziwne. Naprawdę ciężko mi się było do ich lektury zmobilizować... Pomogło chyba moje wyzwanie w lipcowym Pod hasłem i potrzeba miejsca na półce :) Przeczytałam obie - jak odebrałam to, co kryją?


ONA
Desirée jest bibliotekarką po trzydziestce, mieszka w mieście i nie może pogodzić...