Obawiałam się tej książki.
Myślałam że się wynudzę bo cala fabuła będzie powtórką z rozrywki...
A spotkało mnie zaskoczenie.
Fajnie jest poznać punkt widzenia Jareda. Już w pierwszym tomie go pokochałam, choć tak wiem był "dręczycielem". W pierwszej części przez sytuacje opowiadane z punktu widzenia Tate, jego zachowanie często wydawało się płytkie i tak naprawdę nie wiedziałam o czym myśli i co ma w głowie. Aaaa teraz proszę już wiem! I jak mi się to spodobało! Tak walczył ze sobą, udawał swobodnego, obojętnego i jakby po nim spływała każdą interreakcja z Tate. A tak naprawdę jej pragnął i zwracał uwagę na każdy szczegół. Denerwował się przy niej, a jego zachowanie było poprostu udawaniem.
Wspaniale są dodatkowe sceny, dialogi, erotyka. Aaa ostatnia scena stała się jedną z moich ulubionych wszech czasów!

Obawiałam się tej książki.
Myślałam że się wynudzę bo cala fabuła będzie powtórką z rozrywki...
A spotkało mnie zaskoczenie.
Fajnie jest poznać punkt widzenia Jareda. Już w pierwszym tomie go pokochałam, choć tak wiem był "dręczycielem". W pierwszej części przez sytuacje opowiadane z punktu widzenia Tate, jego zachowanie często wydawało się płytkie i tak naprawdę nie...

Jestem ogromną fanką twórczości Penelope Douglas. Każda kolejna książka pogłębia moje uzależnienie od tworzonych przez nią historii. Mimo, że "Dopóki nie zjawiłaś się ty" porusza temat toksycznej relacji, to przedstawia również spotkanie bratnich dusz, których miłość skruszy najwyższy mur.
W "Dręczycielu" poznajemy perspektywę Tate i tego co działo się w jej życiu, natomiast w "Dopóki nie zjawiłaś się ty" ukazana jest historia Jareda. Część wątków zostaje rozszerzona o dwa spojrzenia , a część zostaje całkowicie wyjaśniona. Jedni będą w stanie zrozumieć zachowanie chlopaka, drudzy pogłębia swoją niechęć co do niego.
Nie jest to historia słodkiej, nastoletniej miłości, to opowieść o zranionych młodych ludziach, których zawiedli Ci, którzy na każdym kroku powinni ich wspierać i chronić.
Pomimo destruktywnych i krzywdzących zachowań bohaterów, miałam nadzieję, że ich relacja wkroczy na właściwe tory. Dla mnie była to intrygująca i ciekawa historia.

Jestem ogromną fanką twórczości Penelope Douglas. Każda kolejna książka pogłębia moje uzależnienie od tworzonych przez nią historii. Mimo, że "Dopóki nie zjawiłaś się ty" porusza temat toksycznej relacji, to przedstawia również spotkanie bratnich dusz, których miłość skruszy najwyższy mur.
W "Dręczycielu" poznajemy perspektywę Tate i tego co działo się w jej życiu,...

To trzeba przeczytać. Polecam

To trzeba przeczytać. Polecam

W tej części poznajemy powody dlaczego Jared stał się dręczycielem. Autorka ukazuje jego przeszłość oraz targające nim emocje. Zdecydowanie wolę późniejsze książki napisane przez autorkę. Widać, że na przestrzeni lat jej historie są coraz lepsze.

W tej części poznajemy powody dlaczego Jared stał się dręczycielem. Autorka ukazuje jego przeszłość oraz targające nim emocje. Zdecydowanie wolę późniejsze książki napisane przez autorkę. Widać, że na przestrzeni lat jej historie są coraz lepsze.

“W upadku jest też wolność.”

Jeśli nie czytałeś Dręczyciela, to może lepiej nie idź dalej.

Jego zachowanie podyktowane jest tak naprawdę w dużej mierze trudnym dzieciństwem i wiekiem. Jared to bardzo zamknięta postać. Miał problem z okazywaniem uczuć, bał się odsłaniania ich przed innymi. Nie radził sobie z tym, a to doprowadzało go do paskudnie toksycznych zachowań.

Każdy z nas boi się odrzucenia.

On żeby zagłuszyć pustkę i strach, swój gniew kierował na Tate. Była jego światłem, które chciał ugasić. Myślał, że odpychanie i poniżanie jej da mu kontrolę nad własnym życiem. Chciał udowodnić samemu sobie, że jest na tyle silny by jej nie potrzebować. Łatwiej w tym wszystkim było mu przyjąć postawę dręczyciela. Pomagało mu to nie czuć odrętwienia. Czuł, że jego życie ma sens.

Wielokrotnie dopadały go wyrzuty sumienia przez to jak ją traktował, mimo wszystko, nie zatrzymywał się i brnął w to głębiej. Odczuwał również ogromną zazdrość na myśl o tym, że Tate może ułożyć swoje życie bez niego, z kimś innym. Co momentami napędzało go do działania.

Choć były momenty w których jego uczucia z młodszych lat wychodziły na powierzchnię, próbował z tym walczyć. Głos ojca w głowie zawsze wygrywał.

Sporo rzeczy nie miałoby miejsca, gdyby był w stanie porozmawiać z dawną przyjaciółką.

Długo nie był świadomy tego jak bardzo ją krzywdził. Stawiał wszystko na jedną kartę. Jego uczucia były najważniejsze. Aż do monologu wygłoszonego przez Tatum przed klasą. Można powiedzieć, że wylała na Jareda kubeł zimnej wody.

Przez całą książkę możemy dostrzec przemianę Jareda. To jak dojrzewa i zaczyna rozumieć błędy jakie popełniał.

Przeżywanie huśtawek emocjonalnych, niezrozumiałe uczucia, na tyle silne, że przysłaniają widoczność. Popełnianie głupich błędów za które możemy później słono zapłacić. Problemy wydające się niemożliwe do rozwiązania.

To wszystko nas kształtuje.

“W upadku jest też wolność.”

Jeśli nie czytałeś Dręczyciela, to może lepiej nie idź dalej.

Jego zachowanie podyktowane jest tak naprawdę w dużej mierze trudnym dzieciństwem i wiekiem. Jared to bardzo zamknięta postać. Miał problem z okazywaniem uczuć, bał się odsłaniania ich przed innymi. Nie radził sobie z tym, a to doprowadzało go do paskudnie toksycznych...

Po lekturze "Dręczyciela" od razu zabrałam się za drugą część. W pierwszej zdecydowanie zabrakło perspektywy ze strony Jareda . Muszę przyznać że książka mnie zaskoczyła i rzuciła inną perspektywę na zachowanie Jareda w stosunku do Tatum .

W tej części widzimy zagubionego chłopaka ,który bardzo przeżywa odrzucenie zarówno ze strony matki jak i znęcanie się nad nim przez swojego ojca . Chłopaka którym kieruje trudne dzieciństwo i burza hormonów. Jared jest bardzo zamknięty w sobie i nie potrafi okazać swoich uczuć. Czuje ból i chce czuć nienawiść do jedynej osoby którą kocha w swoim życiu .Ta książka pokazuje jak zachowania rodziców determinują nasze życie. Jared boi się swoich uczuć przez co przyjmuje postawę obronną , postawę dręczyciela co jest dla niego zasłoną dymną. Ma wyrzuty sumienia po tym jak traktuje Tatum . Z jednej strony chce ją nienawidzić , ale przez większość książki wybija się jego uczucie, nastoletnie pożądanie i zazdrość przez którą Tatum ma naprawdę ciężko w szkole . Do pewnego momentu nie do końca zdaje sobie sprawę jak bardzo skrzywdził niegdyś swoją najlepszą przyjaciółkę . Zawsze widział przede wszystkim tylko siebie .Szukał ofiary żeby przelać swój ból ,a Tatum była dobra, miła miała kochającego ojca i prostsze życie. Jared zamknął się w sobie i nie potrafił sobie poradzić ze wszystkim sam co doprowadziło go do naprawdę toksycznych zachowań. Wszystko się jednak zmienia po tym jak główna bohaterka wygłasza pewien monolog. Jared w końcu zdaje sobie sprawę z tego jak bardzo skrzywdził dziewczynę która zawsze go kochała -to całkowicie zmienia jego tok myślenia.

Widzimy tutaj przemianę głównego bohatera to jak dojrzewa i w końcu dostrzega swój błąd. Tatum zawsze była jego całym światem , jego latarnią i pomyśleć że wystarczyłaby zwykła rozmowa :) a wszystko mogłoby potoczyć się zupełnie inaczej . Tatum trochę zbyt szybko wybacza Jaredowi lata dręczenia i huśtawki emocjonalnej ,ale czy nie takie są młodzieńcze uczucia ? Silne ,irracjonalne pełne emocji, głupich błędów i problemów które wydają się nie do rozwiązania . W których zranienie odczuwamy bardzo dotkliwie , ale dzięki temu budujemy swoje doświadczenie życiowe , dowiadujemy się czego tak naprawdę pragniemy i dopiero z perspektywy czasu jesteśmy w stanie dostrzec swój błąd .. Ta lektura daje nam sporo do myślenia .

Po lekturze "Dręczyciela" od razu zabrałam się za drugą część. W pierwszej zdecydowanie zabrakło perspektywy ze strony Jareda . Muszę przyznać że książka mnie zaskoczyła i rzuciła inną perspektywę na zachowanie Jareda w stosunku do Tatum .

W tej części widzimy zagubionego chłopaka ,który bardzo przeżywa odrzucenie zarówno ze strony matki jak i znęcanie się nad nim przez...

Najlepsza z całej serii.

Najlepsza z całej serii.

Lwią część historii znamy już z powieści "Bully". Teraz mamy szansę zobaczyć tę samą kronikę wypadków oczami Jareda oraz uzupełnić wiedzę o nieznane nam wcześniej fakty.
Pierwsza połowa książki jest dobra, ale potem to już tylko równia pochyła, jako że wszelkie interakcje między bohaterami sprowadzają się do jednego (z okazjonalnym powrotem do grania sobie na nerwach). Autorka niestety nie zawsze stosuje się do zasady "co za dużo, to niezdrowo".
"Bully" oceniłam wysoko, tutaj zrezygnuję z oceny, bo byłyby przynajmniej 3 gwiazdki mniej....

Lwią część historii znamy już z powieści "Bully". Teraz mamy szansę zobaczyć tę samą kronikę wypadków oczami Jareda oraz uzupełnić wiedzę o nieznane nam wcześniej fakty.
Pierwsza połowa książki jest dobra, ale potem to już tylko równia pochyła, jako że wszelkie interakcje między bohaterami sprowadzają się do jednego (z okazjonalnym powrotem do grania sobie na nerwach)....

Bardzo polecam

Bardzo polecam

Po prostu jest świetna, trzeba przeczytać.

Po prostu jest świetna, trzeba przeczytać.