Recenzja pochodzi z bloga: zperspektywyczytelnika.blogspot.com

W "Losing Hope" występują ci sami bohaterowie, co w pierwszej części. Ba! Nawet wydarzenia są te same. Jest to bowiem ta sama historia, jednak poznajemy ją z punktu widzenia Holdera.
Jest to historia dwójki młodych ludzi, między którymi rodzi się uczucie. Nie jest to jednak jakiś schematyczny romans dla nastolatek, lecz pełna emocji opowieść, w której bardzo ważną rolę odgrywa przeszłość bohaterów. Bohaterów pięknie wykreowanych. Mających wady, słabości, wybuchy gniewu.
Holder w pierwszej części był bardzo intrygujący, trudno było zrozumieć niektóre z jego zachowań, a jego myśli pozostawały dla czytelnika tajemnicą.
Akcja jednak zaczyna się od wcześniejszych wydarzeń niż "Hopeless". Są to dla książki dość istotne wydarzenia, dlatego autorka do nich wraca. Osoby, które czytały pierwszą cześć z pewnością wiedzą, o co chodzi. To, co dzieje się w dalszej części powieści czytelników raczej nie zaskoczy.

I to właśnie jest minus tej książki. Przyznam, że choć powieść pochłonęłam jednym tchem, to momentami się nudziłam. Wiedziałam, co się stanie. Serce nie biło mi szybciej, nie było zbyt wielu emocji podczas czytania. Nie przewracałam kolejnych kartek, by dowiedzieć się, co będzie dalej. Może oprócz ostatnich 10-15 stron. Tam zaczęło dziać się coś, co mnie trochę zaskoczyło. I to było jak najbardziej na plus.

Co tym razem było zaskoczeniem?
W "Pułapce uczuć" autorka wstawiała wiersze, w "Maybe Someday" teksty piosenek, w "Hopeless" były to wspomnienia, a w "Losing Hope" - listy. I to jest bardzo istotne. Jest to bardzo dobry zabieg, bo pomaga w głównej idei powieści.

Co więc jest tą główną ideą?
Jak już wspomniałam na początku, tym razem wszystko widzimy oczami Holdera. Poznajemy jego odczucia, myśli. Dzięki tej książce można lepiej zrozumieć zachowanie bohatera w pierwszej części. Widzimy to, co przeżywał. Dlaczego postępował tak, a nie inaczej. O ile w "Hopeless" widzimy, że sytuacja jest trudna dla Sky, to tu zwrócona jest uwaga na to, że i Holder nie miał łatwo. Jeśli w pierwszej części zachowanie Holdera wydawało mi się momentami absurdalne, to teraz znalazłam wytłumaczenie.

Kreacja Holdera jest naprawdę na wysokim poziomie. Nasz bohater do pewnych spraw podchodzi zupełnie inaczej niż Sky, co tylko dodaje mu autentyczności. Język którym się posługuje nie jest, że tak powiem "mdły". Znajdziemy słowa wulgarne, lecz nie pełnią one funkcję przecinków w każdym zdaniu, dlatego nie raziło mnie to zbytnio.

Czy skoro nie dzieje się nic nowego, warto w ogóle sięgać po drugą część?
Jeśli ktoś liczy na kolejną mocną dawkę emocji, podobną do tych, które serwuje "Hopeless" to niech lepiej sobie odpuści. Książkę należy moim zdaniem traktować jako dopełnienie pierwszej części. Pokazuje nam nowe spojrzenie na zaistniałą sytuację. To dobra powieść, po prostu ma nieco inny cel.

Myślę, że jeśli ktoś tak jak ja pokochał "Hopeless" to nie powinien przejść obok tej książki obojętnie. Uwielbiam pióro Hoover, więc nawet czytanie tej samej historii, jedynie opowiedzianej z innej perspektywy sprawiło mi dużą przyjemność. Mogłam po raz kolejny przeżywać to, co bohaterowie, do których się przywiązałam.

Recenzja pochodzi z bloga: zperspektywyczytelnika.blogspot.com

W "Losing Hope" występują ci sami bohaterowie, co w pierwszej części. Ba! Nawet wydarzenia są te same. Jest to bowiem ta sama historia, jednak poznajemy ją z punktu widzenia Holdera.
Jest to historia dwójki młodych ludzi, między którymi rodzi się uczucie. Nie jest to jednak jakiś schematyczny romans dla...