Zapraszam na moja recenzje :)

Zapraszam na moja recenzje :)

Jak na biografię, dobrze się czytało, ciekawą postać podziwiało - zapał do pracy i poczucie obowiązku.

Jak na biografię, dobrze się czytało, ciekawą postać podziwiało - zapał do pracy i poczucie obowiązku.

Stojącym u progu swojej kariery młodym ludziom, potrzebny byłby mistrz, doświadczony doradca, autorytet. Trudno wybrać właściwą życiową ścieżkę, tym bardziej, że niektóre z nich mogą okazać się wyboiste, jeśli nie karkołomne. Takim wymarzonym mentorem był pan profesor Andrzej Szczeklik. Niestety zmarł w 2012 roku. Jego uczniowie wspominają go z najwyższym szacunkiem.

Swoją głęboką wiedzę budował na bazie niezwykłej osobowości.

„Słuch absolutny” bywa bezcenny zarówno przy fortepianie, jak i ze stetoskopem w dłoni. Na podobieństwo tego, jak dźwięki różnią się wysokością, doświadczony i wrażliwy lekarz właściwie odczytuje szumy w organizmie. Takie umiejętności dziedziczy się z genami.

„Podoba mi się to, co mówisz: ze ta zdolność jest w jakimś stopniu kwestią dziedziczenia – to właściwie optymistyczne…”

Powyższy cytat pochodzi z jednej z wielu rozmów prowadzonych między przyjaciółmi: filologiem, publicystą, redaktorem naczelnym Znaku – Jerzym Illgiem, i wybitnym lekarzem o licznych zainteresowaniach, profesorem Andrzejem Szczeklikiem. Każda nieprzypadkowa rozmowa ma swój rytm jak tętno krwi, muzyki, tańca. W zapisie pojawiło się wspomnienie rock‘n’rolla zatańczonego z japońską księżną. Czasem trudno jest dostrzec równowagę między życiem i śmiercią.

„Widziałem, chyba w Brukseli, obraz Pietera Bruegla, który wspaniale to uchwycił: takie szalone dążenie do wolności, urwania się z wszystkich nakazów – w tę swobodę wprowadza rytm i muzyka”

Ta swoboda bywa czasem dokuczliwa, „podobnie jak hałas robiony przez tych dwóch bęcwałów, którzy tu przed chwilą przejeżdżali na motorach”.

Harmonia w życiu walczy z dysonansem, na zasadzie skrajności. Święty Kevin, podtrzymujący w dłoniach gwiazdo z pisklętami, jest przeciwieństwem wizji „obłąkanych uczonych”, próbujących ożywić współczesnego Frankensteina. Takie tezy nie zaskakują w wypowiedziach profesora Szczeklika, który nigdy nie stał biernie z boku i dawał opór systemowi. A donosiciele zawsze byli gotowi do pisania.

„A jeżeli miałbym się przekonać, ze ktoś z moich bliskich kolegów okazał się szmatą, to ja tego nie chcę wiedzieć”
Nie będę oceniał tej książki. Nie mam dosyć doświadczenia życiowego. To są opinie wybitnego erudyty, który nie rzucał słów na wiatr. Wszyscy, którzy przeczytają tę książkę, lub już to zrobili, sami ustosunkują się do zapisanych poglądów. Dodam tylko, że dla mnie „Słuch absolutny” jest rewelacją. Jeszcze do wielu zagadnień wypada mi wrócić.

Stojącym u progu swojej kariery młodym ludziom, potrzebny byłby mistrz, doświadczony doradca, autorytet. Trudno wybrać właściwą życiową ścieżkę, tym bardziej, że niektóre z nich mogą okazać się wyboiste, jeśli nie karkołomne. Takim wymarzonym mentorem był pan profesor Andrzej Szczeklik. Niestety zmarł w 2012 roku. Jego uczniowie wspominają go z najwyższym szacunkiem.

Swoją...

Absolutnie wybitny człowiek, o którym należy pamiętać.

Absolutnie wybitny człowiek, o którym należy pamiętać.

Fajnie jest czytac o czyichs sukcesach, rozwoju, rozwazaniach, szczegolnie jesli to jest ktos tak renesansowy jak prof. Szczeklik, ktorego dla siebie odkrylem kilka lat temu, kiedy najpierw przeczytalem Katharsis, potem Kore, i jego ostatnią wydana przed smiercia w 2012 r ksiazke: Niesmiertelnosc .
Ta ksiazka przypomina, ze jest zycie rowniez poza praca, ze niedobrze jest poswiecac cala uwage na zarabianie, na prace zawodowa, zapominajac o pasjach, o spotykaniu sie z innymi, o rozwijaniu swoich zainteresowan, o pomaganiu innym..

Fajnie jest czytac o czyichs sukcesach, rozwoju, rozwazaniach, szczegolnie jesli to jest ktos tak renesansowy jak prof. Szczeklik, ktorego dla siebie odkrylem kilka lat temu, kiedy najpierw przeczytalem Katharsis, potem Kore, i jego ostatnią wydana przed smiercia w 2012 r ksiazke: Niesmiertelnosc .
Ta ksiazka przypomina, ze jest zycie rowniez poza praca, ze niedobrze jest...

Pasjonująca rozmowa dwóch przyjaciół- Jerzego Illga i Andrzeja Szczeklika- zainicjowała powstanie czegoś więcej niż biografii słynnego krakowskiego lekarza, człowieka wielu talentów, wielkiego humanisty.
To rozważania na temat istoty człowieczeństwa, odwiecznego sporu życia ze śmiercią, etosu pracy lekarskiej, sztuki umierania, pasjonujących spotkań wybitnych ludzi, fascynacji górami, głębokiego umiłowania literatury i zanurzenia w muzykę. A wszystko na kanwie życia profesora Szczeklika; tego co go ukształtowało- wzorców z domu rodzinnego, przyjaciół, nauki, kariery, pracy i nieustannego pochylenia się nad drugim człowiekiem. Nawet jego uśmiech widziany na fotografiach uświadamia, jak niezwykle ciepłą i skromną był osobą. Gawędziarski styl przeszyty ściegiem wybitnej inteligencji gładko prowadzi przez lekturę. Obyśmy wszyscy spotykali takich lekarzy, przyjmujących nas jako całość, jako podmiot, jako kogoś, komu należy się szacunek.

Pasjonująca rozmowa dwóch przyjaciół- Jerzego Illga i Andrzeja Szczeklika- zainicjowała powstanie czegoś więcej niż biografii słynnego krakowskiego lekarza, człowieka wielu talentów, wielkiego humanisty.
To rozważania na temat istoty człowieczeństwa, odwiecznego sporu życia ze śmiercią, etosu pracy lekarskiej, sztuki umierania, pasjonujących spotkań wybitnych ludzi,...

Profesor Andrzej Szczeklik był postacią nietuzinkową. Człowiek o szerokich horyzontach, erudyta, oczytany, humanista i do tego ceniony na całym świecie lekarz i naukowiec. Warto mieć świadomość jego osiągnięć i być dumnym, że był naszym rodakiem.

Profesor Andrzej Szczeklik był postacią nietuzinkową. Człowiek o szerokich horyzontach, erudyta, oczytany, humanista i do tego ceniony na całym świecie lekarz i naukowiec. Warto mieć świadomość jego osiągnięć i być dumnym, że był naszym rodakiem.

Niesamowita. Piękna. Nieskończenie doskonała Rozmowa.

Niesamowita. Piękna. Nieskończenie doskonała Rozmowa.

Raz jeden Pan spotkałem, ale przeczytałem Pan książki i mam wrażenie, że się dobrze znamy i rozumiemy...

Raz jeden Pan spotkałem, ale przeczytałem Pan książki i mam wrażenie, że się dobrze znamy i rozumiemy...

Niezwykle ciepły,wnikliwy i nie na kolanach wywiad z Andrzejem Szczeklikiem. Zabrakło mi tylko wspomnień o czasach wojny, i trochę więcej o relacjach rodzinnych Profesora.

Niezwykle ciepły,wnikliwy i nie na kolanach wywiad z Andrzejem Szczeklikiem. Zabrakło mi tylko wspomnień o czasach wojny, i trochę więcej o relacjach rodzinnych Profesora.