Opowieść niczym film z początku ubiegłego wieku jest niema (bez dymków) i czarno-biała.
Jaś ubrany w ciężki, utrudniający ruchy kombinezon kiereje się w stronę nabrzeża i powoli zanurza w oceanie. W chwili gdy bohater schodzi pod powierzchnię wody obraz staje się zamazany a czytelnikowi zaczyna kręcić się w głowie. W pierwszym odruchu może on (czytelnik nie Jaś, bo ten ostatni już uśmiecha się szeroko na powitanie przygody) przecierać oczy i zastanawiać się czy to efekt działania ciśnienia. Jest to dobry moment, aby wziąć głęboki oddech (dalsza część może zapierać dech w piersiach) i sięgnąć po zamieszczone na końcu książki okulary. Dzięki czerwonemu i niebieskiemu szkiełku odzyskujemy ostrość widzenia, mało tego, zyskujemy dodatkowy wymiar. Ciekawski Jaś natomiast w morskich głębinach odzyskuje lekkość oraz swobodę ruchów i rozpoczyna swoją przygodę.

Fabuła książki jest prosta, jednak daję się w niej zaobserwować rosnące napięcie a nawet nieoczekiwane zwroty akcji. Jaś na początku swej podróży podziwia niezliczone gatunki rybek i innych morskich stworzeń, nurkując coraz głębiej napotyka niebezpieczeństwa, uciekając przed żarłocznym rekinem odkrywa wrak statku i podwodne miasto by na końcu swej podróżny spotkać samego Posejdona.

Wydaje się, że dziś, w dobie trójwymiarowego kina, trzeci wymiar nie powinien już dziwić. Jednak zastosowanie techniki 3D w książce Matthiasa Picarda stwarza zupełnie zaskakujący efekt.
Ulegają mu mali i duzi, z zaciekawieniem i okrzykiem zdziwienia wyciągając ręce w kierunku rybek, meduz i innych niezwykłości podwodnego świata. Być może to zasługa pięknych, pełnych szczegółów rysunków, które zachwycają również w dwóch wymiarach.

Książka jest wydana starannie, z dbałością o szczegóły. Duży format i załączone na końcu dwie pary okularów pozwalają zabrać w podróż po głębinach towarzysza. Warto to zrobić, ponieważ w bogactwie podwodnego świata każdy może odkryć coś nowego.

Zatem bon voyage!

Opowieść niczym film z początku ubiegłego wieku jest niema (bez dymków) i czarno-biała.
Jaś ubrany w ciężki, utrudniający ruchy kombinezon kiereje się w stronę nabrzeża i powoli zanurza w oceanie. W chwili gdy bohater schodzi pod powierzchnię wody obraz staje się zamazany a czytelnikowi zaczyna kręcić się w głowie. W pierwszym odruchu może on (czytelnik nie Jaś, bo ten...