"Bracia Serafiońscy" to zbiór opowiadań, poddany przez polskiego wydawcę - zapewne nie bez wpływu "siły wyższej" - dość ryzykownemu zabiegowi. Z pierwotnej, zakrojonej na cztery tomy materii literackiej, na którą składa się 20 opowiadań oraz spajające je metaelementy takie jak komentarze, rozmowy, uwagi, anegdoty, wykrojono arbitralnie 9 opowiadań, rezygnując z łączącego je spoiwa. Decyzje takie rzadko przynoszą dobry skutek i nie inaczej stało się tym razem: zamiast dzieła o konstrukcji szkatułkowej otrzymujemy zbiór nierówny i nie do końca spójny. Niektóre opowiadania, balansując między baśnią a przypowiastką, są dość naiwne; inne, jak "Wybór narzeczonej", ujawniają mistrzostwo Hoffmanna, pospołu z zaskakującym poczuciem humoru. Wspomniana historia kojarzy się zresztą nieodparcie z późniejszym "Mistrzem i Małgorzatą", poprzez analogię Szatana, który pod wcale przystępną postacią nawiedza europejską stolicę (Berlin zamiast Moskwy),wtrącając się w losy ludzkie i plącząc je zgoła dla własnej uciechy.
Różna jakość opowiadań sprawia, iż trudno jednoznacznie ten zbiór ocenić, można jednak bez trudu wyróżnić kilka wspólnych im elementów. Przede wszystkim Hoffmann, z racji swego wykształcenia, znakomicie i z wielką swobodą przeplata wątki literackie z muzycznymi oraz artystycznymi. Jako romantyk nie unika też pierwiastków nadprzyrodzonych czy podniosłych opisów; jednocześnie drwi jednak z pustogłowych młodzieńców i ich pseudoromantycznej egzaltacji. Wreszcie, czyniąc zadość epoce i nurtowi, okazuje się niedościgły w kreowaniu nastroju, nie nadużywając pozostających do jego dyspozycji środków.
Tom ten mogę z czystym sumieniem polecić; jego objętość i różnorodność gwarantują, iż każdy znajdzie tu coś dla siebie, czy będzie to niesamowity klimat, czy intrygująca pruska nomenklatura. Oczywiście, łatwo można obrócić kota ogonem i objętość oraz różnorodność miast zaletą, uczynić wadą; takie operacje pozostawmy jednak malkontentom, sami rozkoszując się szklanką w połowie pełną.

"Bracia Serafiońscy" to zbiór opowiadań, poddany przez polskiego wydawcę - zapewne nie bez wpływu "siły wyższej" - dość ryzykownemu zabiegowi. Z pierwotnej, zakrojonej na cztery tomy materii literackiej, na którą składa się 20 opowiadań oraz spajające je metaelementy takie jak komentarze, rozmowy, uwagi, anegdoty, wykrojono arbitralnie 9 opowiadań, rezygnując z łączącego je...