Na okładce książki można przeczytać "O cyklu Ian Douglas można powiedzieć z całą odpowiedzialnością: im dalej tym lepiej", jak dla mnie jest dokładnie na odwrót. Pierwszy tom był świetny, ciekawy świat przyszłości, konflikt ludzi z tajemniczą rasą i ich poplecznikami. Wszystko było nowe, więc łatwo czytelnika można było zaskoczyć. Do tego rozdziały prezentujące konflikt oczami obcych, którzy byli bardzo obcy, bardzo nie ludzcy, jak dla mnie bomba. No i oczywiście akcja, świetne walki.

Z drugą częścią zaczęły się problemy, autorowi mam wrażenie zaczęło brakować pary, pomysłów lub umiejętności. Co takiego się pojawiło - denerwujące odwołania do części pierwszej. Częste nie wnoszące nic, a nic do fabuły, w żadne sposób nie poszerzające informacji o świecie czy bohaterach, odwołania, jak dla mnie kopiuj-wklej. Dochodzi do tego mała spójność, uroczystość na Ziemi, była żona Trevora, totalne zapychacze nic nie wnoszące do fabuły, oprócz liczby stron. Na szczęście rozdziały z perspektywy obcych pozwalały jakoś to przeżyć.

W trzecim tomie autor zrezygnował z rozdziałami z perspektywy obcych a w jej miejsce dodał niewiarygodną liczbę powtórzeń. Powtórzeń, nie nawiązań, powtórzeń. Co 100 stron czytamy o uprzedzeniu Graya do technologii, co 200, że nazywano go prymem, parę razy przypomnienie o żonie, o monogamii - najczęściej tymi samymi słowami. Autor znowu serwuje nam historie Chin w konfederacji i tego jak podtopiły świat - opowieść ta jest identyczna z tą z tomu drugiego, w ogóle nie próbuje przybliżyć historii konfederacji czy jej rozszerzyć, opowiedzieć czegoś o chińczykach - kopiuj/wklej z tomu 2. Gdyby z książki wypruć te powtórzenia to zostało by 250, 300 stron max, zamiast 460. Parę razy gdy wymieniani są obcy, są opisywani tak samo, w takiej samej kolejności :D Ile można czytać o prymach, ruinach NY, nanotechnologiach, monogamii, i ciągle tych samych rozważaniach bohaterów - jakby i bohaterowi i autor zawiśli w próżni.

Fabularnie też nie jest spójnie - świadczy o tym choćby pierwszy rozdział - senatorowie chcą zatrzymać admirała i rozesłać za nim rozkazy zaprzestania dalszych działań za pomocą pocisków pocztowych. Opis tych wydarzeń i motywacje senatorów to parę stron, a efektu brak, coś trzeba było napisać, to autor coś napisał, konsekwencja dla fabuły całej książki - żadna, gdyby wyrzucić ten rozdział w książce nic by się nie zmieniło.

Kolejny problem, obcy w 3 części są głupi i nie udolni. O ile do tej pory ludzie walczyli z poplecznikami Shdaar i nie było to łatwe, to teraz spotykają się już z samymi panami. Co z tego, ano nic. Wielcy wszechpotężni Shdaar umieją poruszyć planety do prędkości światła, ale wytłuc 50 ziemskich statków z milionową przewagą już nie umieją i oni stworzyli galaktyczne imperium - jak, jak do tego doszło, przypadkiem chyba.

Książka - a może raczej świat wykreowany w pierwszym tomie - ma potencjał, ogólny zarys fabuły bardzo ciekawy, interesujący wszechświat, różnorodni obcy, niestety warsztat autor kładzie wszystko na łopatki.

Chciałem dowiedzieć co się stało po wydarzeniach z tomu 2, więc przeczytałem, niestety zawiodłem się, ale cóż, zawsze może być gorzej, jest w końcu tom 4 :D

Na okładce książki można przeczytać "O cyklu Ian Douglas można powiedzieć z całą odpowiedzialnością: im dalej tym lepiej", jak dla mnie jest dokładnie na odwrót. Pierwszy tom był świetny, ciekawy świat przyszłości, konflikt ludzi z tajemniczą rasą i ich poplecznikami. Wszystko było nowe, więc łatwo czytelnika można było zaskoczyć. Do tego rozdziały prezentujące konflikt...