Nie jestem fanem fantastyki, ale Sapkowskiego w moim odczuciu należy znać. Nie czytać go to jakby negować istnienie jakiejkolwiek klasyki, a do tego tę czyta się wyjątkowo dobrze. Za mną już drugi tom sagi o Wiedźminie i muszę powiedzieć, że ten podobał mi się jeszcze bardziej niż pierwszy. Czytanie tej sagi to prawdziwa przygoda. Sapkowski wprowadza nas w wykreowany przez świat fantasy, jakbyśmy wchodzili do innej prawdziwej, istniejącej gdzieś za drzwiami rzeczywistości. Jest tu miejsce na słowiańskie wierzenia, magię, sceny walk z potworami i smokami, pojedynków z czarodziejami, obraz miast i grodów z karczmami przepełnionymi krasnoludami i innymi stworami człekopodobnymi, jest nawet wątek miłosny. Docenić trzeba rewelacyjne ujęcie świata przedstawionego z różnorodnością akcji, postaci i obrazów oraz świetnie oddany klimat. Do tego dochodzi humor i ciekawe postacie psychologicznie dopracowane w każdym szczególe. I chyba te właśnie dwa czynniki spowodowały, że ta część podobała mi się bardziej niż pierwsza. Ciekawostką jest również wykorzystanie i zaadaptowanie przez autora niektórych legend i baśni. Czyta się naprawdę jednym tchem. Chyba każdy powinien się zaznajomić się z tym cyklem.

Nie jestem fanem fantastyki, ale Sapkowskiego w moim odczuciu należy znać. Nie czytać go to jakby negować istnienie jakiejkolwiek klasyki, a do tego tę czyta się wyjątkowo dobrze. Za mną już drugi tom sagi o Wiedźminie i muszę powiedzieć, że ten podobał mi się jeszcze bardziej niż pierwszy. Czytanie tej sagi to prawdziwa przygoda. Sapkowski wprowadza nas w wykreowany przez...