Zgadzam się z opinią tivrusky poniżej. Niestety pomimo ogromnego sentymentu do ojca Augustyna Pelanowskiego nie byłam w stanie skończyć tej ksiażki. Jak przeczytałam, że "najbardziej swoje dzieci kochają te matki, które miały bardzo trudny poród"... to wymiękłam. Analizowanie obrazu, na którym Św Anna ( Matka Maryji) zasypia przy kołysce Jezusa i arumentowanie, że źle zrobiła i to ją stawia w złym świetle, bo nie można zasypiać przy Jezusie itp. kolejną wielką nadinterpretacją. Przy kim możemy czuć się bezpiecznie, jak nie przy Nim właśnie? Może Anna zasnęła bo tak ufała Bogu, że nic jej złego nie spotka... zasnęła z ufnością jak dziecko. A podawanie przykładu, że to Jezus może spać przy nas ( jak w łodzi z uczniami) a nie my przy Nim też jest strasznie naciągane. Podobna sytuacja z pupilem, co już zostało wspomniane w komentarzu poniżej. Ojciec Augustyn Pelanowski wiele lat temu przez swoje konferencje kształtował moją duchowość i bardzo go ceniałam. Teraz jednak dopuszcza się sporej nadinterpretacji i naprawdę wygląda to jak zabawa w skojarzenia! Druga rzecz, to od dłuższego czasu słuchając jego homilii czy czytając ksiażki czuję się jako człowiek "podle", nie wiem, czy ma to coś wspólnego z pokutą prawdziwą, czy po prostu z odbieraniem człowiekowi radości. Ciągła krytyka, wszystko źle.... według ojca, to każdy powinien chyba zostać pustelnikiem, żyć na puszczy i żywić się szarańczą i ciągle biczować...a i to byłoby za mało. Niestety w ostatnich latach obserwuję , że Ojciec trochę odleciał... mało konkretów, a dużo wspomnianego "lania wody". Może to zrobić krzywdę ludziom o nieugruntowanej wierze, albo zachwianym poczuciu wartości.

Zgadzam się z opinią tivrusky poniżej. Niestety pomimo ogromnego sentymentu do ojca Augustyna Pelanowskiego nie byłam w stanie skończyć tej ksiażki. Jak przeczytałam, że "najbardziej swoje dzieci kochają te matki, które miały bardzo trudny poród"... to wymiękłam. Analizowanie obrazu, na którym Św Anna ( Matka Maryji) zasypia przy kołysce Jezusa i arumentowanie, że źle...

Mimo dwóch podejść nie udało się. Książkę pozostawiam ze statusem "niedokończona" już na zawsze. Augustyn Pelanowski uprawia pewien rodzaj retoryki, na który mam alergię: po pierwsze leje wodę, po drugie wprowadza tutaj pewną swobodę interpretacji, opartą na systemie luźnych skojarzeń, której znieść nie mogę.

Trzy gwoździe do trumny Fal łaski:
1. Autor przytacza cytat: "Strzeż mnie jak źrenicy oka" potem wyjaśnia, że w języku hiszpańskim źrenica to PUPILLA - i wyciąga stąd oczywisty wniosek, że jesteśmy dla Boga... PUPILAMI. Dobrze że nie skojarzyło mu się z "pupą"!
2. Ucięta głowa Jana Chrzciciela jest jednocześnie jego ostatnim proroctwem. Co, według autora prorokuje? Ano: "Herodzie, stracisz głowę dla kobiety!". Stracisz głowę - mam nadzieję, że dostrzegają państwo to finezyjnie ukryte proroctwo!
3. Słońce na pustyni opala skórę. Skóra ciemnieje - wychodzi z nas mrok. Zatem i Jezus jako nasze słońce, wyciąga z nas ciemność. I w taki sposób jednym krokiem pokonujemy dystans między opalenizną a teologią!

To czyste, bezczelne lanie wody, zabawa w skojarzenia, więcej tu kombinowania niż na języku polskim, gdy padało budzące zgrozę pytanie: CO MIAŁ NA MYŚLI POETA!? Autor gdyba sobie, od czasu do czasu trafiając celnie w temat, czasem też sięga do jakiejś treści kultury i to w sumie plusy. Nie zmywają one jednak tego wrażenia, że ktoś tu zajmuje dwieście stron materiałem który zmieściłby się na stronach pięćdziesięciu. Mimo dawnego sentymentu do autora, po zweryfikowaniu swego do niego podejścia, nie polecam.

Mimo dwóch podejść nie udało się. Książkę pozostawiam ze statusem "niedokończona" już na zawsze. Augustyn Pelanowski uprawia pewien rodzaj retoryki, na który mam alergię: po pierwsze leje wodę, po drugie wprowadza tutaj pewną swobodę interpretacji, opartą na systemie luźnych skojarzeń, której znieść nie mogę.

Trzy gwoździe do trumny Fal łaski:
1. Autor przytacza cytat:...

Rewelacja, jak to zwykle u o. Pelanowskiego!!!! W tak ujmujący i serdeczny sposób przygotowane i opracowane są te komentarze do ewangelii wg. Św. Łukasza, że człowiek chce się po prostu zanurzyć w te fale łaski :)

Rewelacja, jak to zwykle u o. Pelanowskiego!!!! W tak ujmujący i serdeczny sposób przygotowane i opracowane są te komentarze do ewangelii wg. Św. Łukasza, że człowiek chce się po prostu zanurzyć w te fale łaski :)

Kapitalny komentarz,bardzo głęboki.Na pewno po przeczytaniu tej książki lepiej poznasz siebie.Myślę,że ta książka Cię zaniepokoi,zachęci do pracy nad sobą.W czasie czytania tej pozycji(wszystkich tego autora)czuję się jakbym rozmawiał z przyjacielem.

Kapitalny komentarz,bardzo głęboki.Na pewno po przeczytaniu tej książki lepiej poznasz siebie.Myślę,że ta książka Cię zaniepokoi,zachęci do pracy nad sobą.W czasie czytania tej pozycji(wszystkich tego autora)czuję się jakbym rozmawiał z przyjacielem.