Jest to bardzo, bardzo subiektywna ocena.
Modzelewski dzięki sobie, a także swoim korzeniom, znajdujący się zawsze w pobliżu władzy opisuje najnowszą historię Polski. Jest to podręcznik historii widzianej oczyma Autora.
Przez pierwszą część książki, gdzieś z tyłu głowy, cały czas przewijało się zdanie Ks. Tischnera; „zło jako uczestnictwo”. Największymi przegranymi są ci, którzy od początku, przez pokolenia zawsze byli przeciw komunie, którzy nigdy nie należeli do ZMP, ZMS, PZPR i innych tym podobnych organizacji. W pewnym momencie wspomina o traumie swojej koleżanki, która do tej pory daje znać o sobie. Były setki Polaków, które wychowywane były od urodzenia przy „Radiu Wolna Europa” i doskonale wiedziały, że są dwie historie. Tej słyszanej w domu i prawdziwej nie wolno mówić poza domem. Oni nie mogli skończyć studiów, jakie by chcieli (w tym początkowym okresie) i zajmować jakichkolwiek stanowisk. W latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych na UJ studiowało mniej młodzieży pochodzenia chłopskiego niż przed II Wojną. Po 68 wielu młodych ludzi wyleciało z uczelni i było aresztowanych, ale tylko nielicznym po tych przeżyciach udało się wrócić na studia i kontynuować swoją karierę. Nie mówi o setkach, którzy mieli dyplomy i stanowiska, tylko dzięki swej przynależności. Reszta zasilała klasę robotniczą. Czasami po latach udawało im się skończyć studia wieczorowo. W roku 80 Modzelewski opisuje protestujących, jako tych, którzy do tej pory grzecznie chodzili na wybory, a teraz są przeciw. Nie, tysiące ludzi nie chodziło na wybory, a jeżeli byli zmuszeni iść oddawali głos nieważny, lub przynosili kartki wyborcze do domu.
Zgadzam się z autorem, co do spustoszenia jakie wywołał Stan Wojenny w Polsce i w świadomości Polaków. W większości zgadzam się z jego oceną sytuacji po roku 89. Rozdział „Wolność bez braterstwa” świetnie opisuje naszą rzeczywistość.
Można się z opiniami Modzelewskiego zgadzać lub nie, ale należy ją przeczytać aby lepiej poznać naszą historię i co kieruje ludźmi dzisiaj.

Jest to bardzo, bardzo subiektywna ocena.
Modzelewski dzięki sobie, a także swoim korzeniom, znajdujący się zawsze w pobliżu władzy opisuje najnowszą historię Polski. Jest to podręcznik historii widzianej oczyma Autora.
Przez pierwszą część książki, gdzieś z tyłu głowy, cały czas przewijało się zdanie Ks. Tischnera; „zło jako uczestnictwo”. Największymi przegranymi są ci,...