Od zarania dziejów temat podróży w czasie istniał w wyobraźni człowieka. Czy w świetle praw fizyki taka teleportacja jest w ogóle możliwa? Albert Einstein uważał, że jak najbardziej tak. Na razie nie mamy żadnych na to dowodów, dlatego pozostaje nam jedynie mieć nadzieję, że jakimś cudem spotkamy kogoś z przyszłości i rozwiążemy tajemnicę linii czasowej. Nic za to nie stoi na przeszkodzie, aby wybrać się w literacką podróż do różnych krajów i epok. Ja skorzystałam z tego przywileju i wspólnie z główną bohaterką ,,Poza czasem’’ Alexandry Monir udałam się w niezapomnianą wycieczkę, w której nie ma granic ani przestrzeni. Co z tego wynikło? Zapraszam do przeczytania moich wrażeń...

Życie lubi płatać różne niespodzianki. Szesnastoletnia Michele Windsor z Kalifornii dotychczas miała kochającą mamę, grono wiernych przyjaciółek i chłopaka. Niestety nic nie trwa wiecznie. Ukochany zostawia ją dla innej, zaś najdroższa rodzicielka nieoczekiwanie ginie w wypadku samochodowym. W wyniku tragicznych okoliczności nastolatka zmuszona jest przeprowadzić się do Nowego Jorku, gdzie mieszkają jej jedyni krewni: bogaci, arystokratyczni dziadkowie, z którymi nigdy nie utrzymywała kontaktu. Michele ciężko odnaleźć się w tym nowym świecie, ale któregoś dnia coś się zmienia. W swoim pokoju odkrywa dziennik z 1910 roku należący do byłej lokatorki, jej przodkini.

,,I wtedy stało się coś najbardziej przerażającego, co Michele kiedykolwiek przeżyła: dziennik zdawał się wciągać ją do środka. Czuła się tak, jakby skakała na główkę w otchłań papierowych kartek. Krzyczała a jej żołądek skręcił się w kłębek, jakby znalazła się w rollercoasterze’’.

Dziewczyna z zaskoczeniem odkrywa, że przeniosła się o sto lat wstecz na wytworny bal maskowy, gdzie przypadkowo poznaje młodego mężczyznę o pięknych, szafirowych oczach, który przez całe życie nawiedzał ją w snach. Przez moment czuje, że brakuje jej tchu w piersiach. On również nie pozostaje obojętny na jej widok. Zakochują się w sobie do szaleństwa, lecz czy miłość dwojga ludzi z dwóch różnych epok jest w ogóle możliwa? Zdradzę tylko, nie będzie prostej i łatwej drogi usłanej różami.

,,Poza czasem’’ jest pierwszą częścią z serii –„Time-travel books” (czyli książki o podróżowaniu w czasie), "young adult fiction" (czyli literatura dla młodych dorosłych), która cieszy się całkiem sporą popularnością. Amazon.com uznał ją za jedną z najlepszych książek miesiąca, zaś zdaniem Barnes & Noble to znakomita pozycja dla nastolatków. Jak widać, debiutancka powieść Alexandry Monir, dwudziestokilkuletniej wokalistki i kompozytorki cieszy się wielkim uznaniem. Mnie również jej dzieło bardzo przypadło do gustu. Fabuła wprawdzie powiela pewne schematy, ale co najważniejsze jest spójna, logiczna i szalenie porywająca. Jesteśmy świadkami narodzin pięknej miłości, dla której nie liczy się czas ani przestrzeń. Ten wątek na szczęście nie przytacza swoim rozmiarem. Doskonale komponuje się z pozostałymi motywami, które również odgrywają znaczącą rolę w tej historii między innymi, z wyjaśnieniem zagadki nietypowych zdolności Michele.

Jestem miłośniczką współczesnych realiów, dlatego myślałam, że ciężko będzie mi przystosować się do dawno minionej epoki. Autorka dokonała jednak czegoś niemożliwego. Tak pięknie i malowniczo opisała konserwatywne lata 10., szalone lata 20., schyłek II Wojny Światowej oraz współczesny Nowy Jork pełen życia, kolorów i barw, iż miałam wrażenie, że jestem w tych miejscach i chłonę całą sobą ich niepowtarzalny klimat. Cudowne doznania. Myślę, że to dzięki barwnym i sugestywnym opisom mogłam oczyma duszy zobaczyć każdy szczegół jak na dłoni. Całość napisana jest z niezwykłą lekkością i finezją. Akcja wartko mnie jak po sznurku, zaś misternie skonstruowana intryga prowadzi do zaskakujących odkryć. Na pewno nie grozi nam nuda. Zwłaszcza fani zagadek i wszelkich tajemnic będą w swoim żywiole. Główna bohaterka to postać dość charakterystyczna. Od razu zapada w pamięć i zyskuje sympatię. Mimo iż przechodzi trudny okres w swoim życiu nie użala się nad sobą. Potrafi konsekwentnie walczyć o swoje nawet, jeśli kosztuje ją to sporo wysiłku. Nigdy się nie poddaje, ale z drugiej strony wie, kiedy należy ustąpić. Z całego serca kibicowałam jej związkowi z przystojnym nieznajomym z początku XX wieku. Szczególnie z zachwytem obserwowałam ich miłość do muzyki. Ona potrafiła pisać imponujące teksty. On komponował do nich odpowiednią muzykę. Razem tworzyli magiczny akompaniament. Co najciekawsze, piosenki zawarte w książce, zostały napisane naprawdę. Można ich posłuchać na specjalnej playliście. – klik. Jedynie zakończenie niezbyt przypadło mi do gustu. Autorka przerwała wątek w najbardziej ekscytującym momencie. Poczułam się tak, jakby nagle ktoś zabrał mi sprzed nosa wymarzony deser. Mam nadzieję, że na drugi tom nie będę musiała czekać zbyt długo. Wspomnę jeszcze o zjawiskowej okładce. Od razu przykuwa wzrok i uwagę.

Czasy, kiedy miałam naście lat minęły już dawno bezpowrotnie. Mimo to doskonale odnalazłam się w tej młodzieżowej powieści. Mało tego, jestem nią urzeczona. W trakcie czytania kilkakrotnie uroniłam łzę ze wzruszenia. Nie podejrzewałam siebie o taką wrażliwość. Jak widać, moja dusza niepoprawnej romantyczki nie daje o sobie zapomnieć.

Serdecznie polecam ,,Poza czasem’’. To przepiękna, unikalna historia o ponadczasowej miłości, w której nie istnieją żadne bariery i ograniczenia. Ta książka na długo zapada w pamięć niczym obraz najdroższego kochanka. Pokazuje, jak wiele jesteśmy w stanie poświęcić dla ukochanej osoby oraz ile potrafi znieść zakochany człowiek w imię własnego szczęścia. Zagorzali fanatycy romance paranormal może nie odkryją tu niczego oryginalnego, ale pozostali czytelnicy zapewne poczują tę magiczną atmosferę, która unosi się w powietrzu. Zapraszam do lektury- moim zdaniem warto.

Od zarania dziejów temat podróży w czasie istniał w wyobraźni człowieka. Czy w świetle praw fizyki taka teleportacja jest w ogóle możliwa? Albert Einstein uważał, że jak najbardziej tak. Na razie nie mamy żadnych na to dowodów, dlatego pozostaje nam jedynie mieć nadzieję, że jakimś cudem spotkamy kogoś z przyszłości i rozwiążemy tajemnicę linii czasowej. Nic za to nie stoi...