Muminki mają ten magiczny wymiar, że czytane przez dzieci, są książkami dla dzieci. Czytane przez dorosłych, odbierane są zupełnie inaczej.
Po latach przerwy czytam książki o muminkach mojemu dziecku. Jestem po drugiej stronie – spostrzegam świat z perspektywy Mamusi i Tatusia, a nie dzieciaków takich jak Muminek czy Panna Migotka.
Opowiadania są proste, krótkie i niesamowicie głębokie. Kopalnia wiedzy o ludziach, ich problemach, marzeniach i psychice. O ludziach – chociaż bohaterami są nie ludzie, a mieszkańcy Doliny Muminków, w każdej z tych postaci możemy dostrzec archetyp pewnych ludzkich zachowań.
Opowiadania o lęku, który można pokonać miłością oraz o lęku przed nieznanym; o potrzebie przyjaźni i bólu odrzucenia. Opowiadania o niesłusznej potrzebie imponowania innym i o tym, jak dobrze przeżyć życie będąc po prostu sobą.
Jest takie powiedzenie, że strach i miłość to jedyne dwie postawy wobec życia, od nas zależy którą wybierzemy. Która jest słuszna – nie trzeba tłumaczyć. Ta książka świetnie to obrazuje.

Muminki mają ten magiczny wymiar, że czytane przez dzieci, są książkami dla dzieci. Czytane przez dorosłych, odbierane są zupełnie inaczej.
Po latach przerwy czytam książki o muminkach mojemu dziecku. Jestem po drugiej stronie – spostrzegam świat z perspektywy Mamusi i Tatusia, a nie dzieciaków takich jak Muminek czy Panna Migotka.
Opowiadania są proste, krótkie i...