Bon Jovi to jeden z tych zespołów, który zna niemal każdy. „It’s My Life”, „Always” i „Livin' On A Prayer” to utwory rozpoznawane nie tylko przez wieloletnich fanów rock’n’roll’a, ale również przez coraz młodszych miłośników muzyki. Członkowie bandu grają ze sobą nieprzerwanie od 1983 roku. W tym czasie sprzedali sto dwadzieścia milionów płyt na całym świecie, z czego trzydzieści cztery w samych Stanach Zjednoczonych. Album „Bon Jovi. Kiedy byliśmy piękni” został wydany z okazji 25-lecia zespołu w 2008 roku. Do polskich fanów i czytelników dotarł dopiero w 30 rocznicę ich działalności. Współautor publikacji, Phil Griffin jest nie tylko autorem wielu zdjęć, ale także reżyserem filmu dokumentalnego o tym samym tytule, który wyświetlono na specjalnym pokazie w ramach nowojorskiego Tribeca Film Festival w 2009 roku.

„Bon Jovi. Kiedy byliśmy piękni” to przede wszystkim profesjonalnie wydany album. Duży format, twarda oprawa z tłoczonym tytułem oraz wysokiej jakości papier to niewątpliwie główne atuty tej publikacji. A wewnątrz całe mnóstwo wspaniałych fotografii. Część z nich to zdjęcia pozowane, będące najpewniej częścią sesji zespołu, pozostałe zostały wykonane z zaskoczenia. To właśnie te drugie zrobiły na mnie największe wrażenie. Członkowie bandu są na nich wyluzowani, uśmiechnięci i pewni siebie. Na zdjęciach z koncertów i studia wyraźnie widać ich zaangażowanie, pasję i miłość do muzyki.

„Ludzie pytają, czy lubimy grać na stadionach, bo sami nie przepadają za dużymi koncertami, wolą te bardziej kameralne. Pieprzyć to! Ja bym chciał zagrać na pustyni. I sprzedać wszystkie bilety. I to nie raz”.(Jon Bon Jovi)

Na kartach albumu została również zapisana historia zespołu od ich początków w New Jersey aż do głośnej trasy koncertowej Lost Highway w 2008 roku, widziana oczami jego członków. Jon Bon Jovi, Richie Sambora, David Bryant i Tico Torres opowiadają o swoich wzlotach i upadkach, o momentach przełomowych oraz trudnych, zagrażających ich działalności. Choć wspólnie pracują na sukces kapeli, wyraźnie podkreślają duże znaczenie Jon’a jako frontmana i osoby, z którą głównie kojarzony jest Bon Jovi.

„Zawsze miałem jeden cel - być prawą ręką Jona. Przede wszystkim staram się go wciąż wspierać, jako przyjaciel, jako muzyk, ale też partner w interesach, gdzie zawsze mogę mu służyć jako odbicie jego samego”.(Richie Sambora)

Członkowie zespołu mówią o sobie z wielkim szacunkiem. Są dla siebie nie tylko współpracownikami, ale także przyjaciółmi połączonymi silną braterską więzią. Ponad ćwierćwiecze ich wspólnej pracy i wielomiesięcznych tras koncertowych sprawiły, że w Bon Jovi czują się jak w rodzinie.

„Działamy już przeszło dwadzieścia pięć lat i wydaje mi się, że tajemnica naszej długowieczności polega na nieustannym przekraczaniu granic kreatywności, nie tylko w studiu, ale też na scenie. Najważniejszym elementem jest szacunek, jakim darzymy zdolność do rozwoju, zarówno indywidualnego, jak i zespołowego”.(Tico Torres)

„Bon Jovi. Kiedy byliśmy piękni” to obowiązkowa pozycja dla fanów kapeli i rock’n’roll’a w ogóle. Serdecznie polecam!

http://pozeracz-slow.blogspot.com/2014/01/bon-jovi-kiedy-bylismy-piekni-bon-jovi.html

Bon Jovi to jeden z tych zespołów, który zna niemal każdy. „It’s My Life”, „Always” i „Livin' On A Prayer” to utwory rozpoznawane nie tylko przez wieloletnich fanów rock’n’roll’a, ale również przez coraz młodszych miłośników muzyki. Członkowie bandu grają ze sobą nieprzerwanie od 1983 roku. W tym czasie sprzedali sto dwadzieścia milionów płyt na całym świecie, z czego...