Nie bardzo wiem jak opisać "Wesele". W każdym razie czyta się przyjemniej, kiedy nie wisi nad Tobą przymus obowiązkowej szkolnej lektury. :D Jak w wielu sztukach, tak i tutaj można odnaleźć cytaty, które na dłużej zapadają w pamięć. Choć niekiedy staropolski język odbiera utworowi rytmiczności. Przynajmniej dla osoby przyzwyczajonej do trochę innej mowy. Częste wplatanie "o" do różnych wyrazów lekko mnie irytowało. :D Aczkolwiek wiem, że tak musi być.

W utworze ścierają się dwa obozy. Pierwszy to chłopstwo, drugi to inteligencja - rzecz dzieje się na weselu, więc obie strony się tolerują, jest zabawa, więc różne fakty wychodzą na jaw. Krąży między nimi wiele mitów, nie rozumieją się nawzajem, lecz coś ich do siebie przyciąga. Ich problemy i ich różnice najbardziej uwidoczniają się poprzez postacie fantastyczne. Bez nich wesele byłoby jednym z wielu, a tak... jest ciekawie. Podsumowując, "Wesele" to misz-masz teraźniejszości i przeszłości. To portret naszych narodowych przywar, myśli, ciągot do naśladownictwa i wspomnień o dobrych, dawnych czasach oraz chwilowych zrywów.

"Miałeś, chamie, złoty róg,
miałeś, chamie, czapkę z piór:
(...)
ostał ci sie ino sznur."

Nie bardzo wiem jak opisać "Wesele". W każdym razie czyta się przyjemniej, kiedy nie wisi nad Tobą przymus obowiązkowej szkolnej lektury. :D Jak w wielu sztukach, tak i tutaj można odnaleźć cytaty, które na dłużej zapadają w pamięć. Choć niekiedy staropolski język odbiera utworowi rytmiczności. Przynajmniej dla osoby przyzwyczajonej do trochę innej mowy. Częste wplatanie...