Są takie książki jak "Dolina Issy" Miłosza, czy "Fantomy" Kuncewiczowej, które nieodmiennie robią na mnie wrażenie. To zaglądanie w głąb samego siebie, swoich życiorysów, czasów, w których dane im było żyć przez ludzi, których cenię, a talent podziwiam. Takie najbardziej intymne zwierzanie się, najbliższy z możliwych kontakt. "Dom, którego nie ma" właśnie do takiej literatury należy, a jego autorka też jest bliską mi osobą przede wszystkim przez jedną z najlepszych powieści historycznych, jakie czytałam "Złota włócznia". To książka, dzięki której zostałam wpuszczona w świat już przeszły, między ludzi, których już nie ma i nie będzie. Bo uświadomiłam sobie, że każdy z nas ma wypalone piętno swoich czasów na duszy i umyśle, ale i każdy jest spadkobiercą tych, którzy byli, ogniwem łańcucha, teraźniejszością, która też przeminie bezpowrotnie i stanie się częścią składową tego dziedzictwa, które zostawimy innym, następnym. Kto z nas opisze nasz dom, którego nie ma?

Są takie książki jak "Dolina Issy" Miłosza, czy "Fantomy" Kuncewiczowej, które nieodmiennie robią na mnie wrażenie. To zaglądanie w głąb samego siebie, swoich życiorysów, czasów, w których dane im było żyć przez ludzi, których cenię, a talent podziwiam. Takie najbardziej intymne zwierzanie się, najbliższy z możliwych kontakt. "Dom, którego nie ma" właśnie do takiej...

Autobiograficzny, niekonwencjonalny utwór, niby powieść, niby zbeletryzowany pamiętnik. Ciekawy i cenny przyczynek do historii inteligenckich rodzin w Wielkopolsce pierwszej połowy XX wieku. Zapis przedwojennego świata i jego stopniowego roztapiania się w powojennej rzeczywistości. Ludzie z pokolenia Żylińskiej, z jej siłą charakteru, przedwojennym wychowaniem i wykształceniem do końca życia byli wyspami międzywojnia. Trochę tak jak o Cacie-Mackiewiczu napisał Kisiel "... imponował mi ten człowiek, bo on stworzył sobie własne życie w Warszawie - tak jak by nie było komunizmu." Książce "Dom, którego nie ma" najwięcej zawdzięcza Ostrów Wielkopolski, w znakomitym portrecie mieszkańców i realiów tego miasta.

Autobiograficzny, niekonwencjonalny utwór, niby powieść, niby zbeletryzowany pamiętnik. Ciekawy i cenny przyczynek do historii inteligenckich rodzin w Wielkopolsce pierwszej połowy XX wieku. Zapis przedwojennego świata i jego stopniowego roztapiania się w powojennej rzeczywistości. Ludzie z pokolenia Żylińskiej, z jej siłą charakteru, przedwojennym wychowaniem i...

Bardzo, ale to bardzo ciepła wspomnieniowa książka. Dobra i ciepła jak naprawdę mało która. Czytać, się nie zastanawiać, się rozpływać...

Bardzo, ale to bardzo ciepła wspomnieniowa książka. Dobra i ciepła jak naprawdę mało która. Czytać, się nie zastanawiać, się rozpływać...