Szybko się czyta - jest obfita w opisy bitwy, a zwłaszcza żalu na jej polu; poniekąd wzruszyła mnie relacja pomiędzy Oliwierem i Rolandem, moim zdaniem zostali razem bardzo dobrze napisani, czuć było tą więź. Warto przeczytać albo chociaż znać.

Szybko się czyta - jest obfita w opisy bitwy, a zwłaszcza żalu na jej polu; poniekąd wzruszyła mnie relacja pomiędzy Oliwierem i Rolandem, moim zdaniem zostali razem bardzo dobrze napisani, czuć było tą więź. Warto przeczytać albo chociaż znać.

"Przez wąwozy hiszpańskie jedzie Roland na Wejlantyfie, swym rączym rumaku. Przybrał się w zbroję, która go pięknie zdobi. (...) Szlachetne jest jego ciało, twarz jasna i roześmiana".

Francuski epos rycerski o niepokonanym (do czasu) mężnym Rolandzie, który jako wojownik bez skazy i zmazy, stał się uosobieniem siły i prawości, czyli symbolem cnót rycerskich. Dysponował mocną posturą, ramieniem z rozbudowanymi mięśniami (biceps+triceps),dzięki którym mógł z pomocą Durendala kłaść niewiernych gęstym trupem (Durendal był dla Rolanda tym, czym Zerwikaptur dla Longinusa Podbipięty). Posiadał też umiejętność dosiadania konia jednym susem, co zważywszy na ciężar zbroi, którą dźwigał, było nie lada wyczynem. Znawca i piewca cnót rycerskich, Henryk Sieniewicz, o takich jak Roland pisał: „rycerze na schwał i chłopy morowe”.

Roland służył Bogu oraz był hrabią i paladynem wielkiego władcy, Karola Wielkiego. Który to Karol Wielki zbudował ogromne europejskie imperium – coś jak Unia Europejska, tylko bez prostowania bananów, kupczenia emisją CO2 i bez Polski.

Bo Polski wciąż jeszcze nie ma. To te czasy, że dopiero za jakiś czas myszy z Kruszwicy znad Gopła zjedzą Popiela.

Spieszcie się czytać „Pieśń o Rolandzie” póki jeszcze można. Niewykluczone, że niebawem trafi ona na indeks ksiąg zakazanych za nacjonalizm francuski, nietolerancję religijną, mowę nienawiści i brak wiadomych mniejszości.

"Przez wąwozy hiszpańskie jedzie Roland na Wejlantyfie, swym rączym rumaku. Przybrał się w zbroję, która go pięknie zdobi. (...) Szlachetne jest jego ciało, twarz jasna i roześmiana".

Francuski epos rycerski o niepokonanym (do czasu) mężnym Rolandzie, który jako wojownik bez skazy i zmazy, stał się uosobieniem siły i prawości, czyli symbolem cnót rycerskich. Dysponował...

Utwór niesamowity. Przy czytaniu z jednej strony koniecznie trzeba zapomnieć, że żyjemy w 2024 roku i że dziś po prostu pisze się, opowiada i myśli inaczej. Z drugiej - trzeba pamiętać, że ludzkość ma za sobą doświadczenia cywilizacyjne jakimi są obie wojny światowe, toteż na nikim nie robi wrażenia opis rozłupywania czaszki i wypuszczania z niej mózgu. O ile sam utwór nie zawsze porywa czytelnika, to samo doświadczenie czytelnicze jest niesamowite ze względu na obcość tego, co jest w niej opisywane. Trzeba przeczytać.

Utwór niesamowity. Przy czytaniu z jednej strony koniecznie trzeba zapomnieć, że żyjemy w 2024 roku i że dziś po prostu pisze się, opowiada i myśli inaczej. Z drugiej - trzeba pamiętać, że ludzkość ma za sobą doświadczenia cywilizacyjne jakimi są obie wojny światowe, toteż na nikim nie robi wrażenia opis rozłupywania czaszki i wypuszczania z niej mózgu. O ile sam utwór nie...

Klasyka, którą szybko się czyta.

Klasyka, którą szybko się czyta.

Nie ma co się doszukiwać zbyt wielu faktów historycznych w tej książce tak jak niektórzy marudzą w opiniach, nie jest to kronika tylko utwór idealizujący, opiewający czyny rycerzy. Szybko przyjemnie się czyta, średniowieczny klasyk który warto znać.

Nie ma co się doszukiwać zbyt wielu faktów historycznych w tej książce tak jak niektórzy marudzą w opiniach, nie jest to kronika tylko utwór idealizujący, opiewający czyny rycerzy. Szybko przyjemnie się czyta, średniowieczny klasyk który warto znać.

Kurz bitewny, jednak niekoniecznie dla mnie. Nierzadko niegdysiejsze obowiązkowe lektury, po latach okazują się interesujące - nie ta.

Kurz bitewny, jednak niekoniecznie dla mnie. Nierzadko niegdysiejsze obowiązkowe lektury, po latach okazują się interesujące - nie ta.

"Pieśń o Rolandzie" została prawdopodobnie napisana w XI wieku i jest jednym z najstarszych eposów rycerskich. Mamy więc dobrego króla i dzielnych rycerzy, którzy w imię honoru, przyjaźni a zwłaszcza Jedynej Słusznej (w ich mniemaniu) wiary walczą z niewiernymi, którzy są przedstawiani jak najgorzej. Nie ma tu wiele prawdy historycznej, mamy za to elementy fantastyczno - religijne i kompletne pomieszanie z poplątaniem jeśli idzie o Saracenów bo wedle autora (nieznanego) eposu muzułmanie (skrajni monoteiści przecież!) wyznawali....Mahometa i Apolla :) Czyli wiedza ówczesnych o islamie była żadna, ale to nie ma znaczenia, bo niepiśmienni wieśniacy tym bardziej owego pojęcia nie mieli i na takie szczegóły zwracać uwagi nie mogli, ważne że byli dzielni rycerze :)
Czytając "Pieśń o Rolandzie" trzeba od samego początku mieć na uwadze kiedy utwór powstał i do kogo był adresowany. Z całą pewnością położył jakieś podwaliny pod literaturę fantasy i choćby z tego powodu trzeba go szanować i warto poznać (długi nie jest, moje wydanie ma jakieś 80 stron).

"Pieśń o Rolandzie" została prawdopodobnie napisana w XI wieku i jest jednym z najstarszych eposów rycerskich. Mamy więc dobrego króla i dzielnych rycerzy, którzy w imię honoru, przyjaźni a zwłaszcza Jedynej Słusznej (w ich mniemaniu) wiary walczą z niewiernymi, którzy są przedstawiani jak najgorzej. Nie ma tu wiele prawdy historycznej, mamy za to elementy fantastyczno -...

Książka zaskakująca. Niby jednowątkowa, przepełniona etosowymi epitetami, ale przy tym wspaniała i piękna. Jest coś ważniejszego niż życie, a mianowicie: idea, honor, wierność i przyjaźń, tak brakujące we współczesnym świecie. Może staroświecka i romantyczna ale inspirująca pokolenia. W twórczości Maria Puzo choćby jako wzór postępowań Sycylijczyków kierujących się honorem i zasadami ponad wszystko. Warto przeczytać choć może kilka lat później niz wskazuje odklejone Ministerstwo Edukacji😉

Książka zaskakująca. Niby jednowątkowa, przepełniona etosowymi epitetami, ale przy tym wspaniała i piękna. Jest coś ważniejszego niż życie, a mianowicie: idea, honor, wierność i przyjaźń, tak brakujące we współczesnym świecie. Może staroświecka i romantyczna ale inspirująca pokolenia. W twórczości Maria Puzo choćby jako wzór postępowań Sycylijczyków kierujących się honorem...

Książka ta jest drugą w kolei jaką przeczytałem celem sprawdzenia, czy jest podstawą gatunku zwanego fantasy. I jest. Generalnie rzecz biorąc za niezłą książkę przyznaje 7. Podstawą wyższej noty jest: ponad przeciętna wartość fabuły ŵ przypadku powieści fantastycznych. Prawie wszyscy dają gwiazdki za faɓułę. I znalazłem. Rycerskość. Poświęcenie. Walka z dużymi siłmi nieprzyhaciela ZĴdla "naszego stylu życia" , Zawartość pierwiastka nadrzyrodzonego. I parę innych m. Povģ

Książka ta jest drugą w kolei jaką przeczytałem celem sprawdzenia, czy jest podstawą gatunku zwanego fantasy. I jest. Generalnie rzecz biorąc za niezłą książkę przyznaje 7. Podstawą wyższej noty jest: ponad przeciętna wartość fabuły ŵ przypadku powieści fantastycznych. Prawie wszyscy dają gwiazdki za faɓułę. I znalazłem. Rycerskość. Poświęcenie. Walka z dużymi siłmi...

Kompletny wykaz antropogeniczny kwiatu rycerstwa epoki średniowiecza.

Kompletny wykaz antropogeniczny kwiatu rycerstwa epoki średniowiecza.