Data nieco orientacyjna. Cool — szaleńczo pisane, ciekawa wizualizacja wewnętrznej paranoi, gdzie nawet nie wiadomo czy ktokolwiek istnieje.

Data nieco orientacyjna. Cool — szaleńczo pisane, ciekawa wizualizacja wewnętrznej paranoi, gdzie nawet nie wiadomo czy ktokolwiek istnieje.

Krótki utwór o sumieniu, które dopada sprawcę zabójstwa oraz o tym iż nie ma zbrodni doskonałej. Moim zdaniem utwór wciąga coraz bardziej z każdą stroną, ale jakoś bardzo mnie nie zachwyciło.

Krótki utwór o sumieniu, które dopada sprawcę zabójstwa oraz o tym iż nie ma zbrodni doskonałej. Moim zdaniem utwór wciąga coraz bardziej z każdą stroną, ale jakoś bardzo mnie nie zachwyciło.

Czegoś zabrakło w tej noweli. Nie zainteresowała mnie psychika bohatera, natomiast szanuję twórczość Poego za wpływ na literaturę tego gatunku, biorąc pod uwagę czasy Poego.

Czegoś zabrakło w tej noweli. Nie zainteresowała mnie psychika bohatera, natomiast szanuję twórczość Poego za wpływ na literaturę tego gatunku, biorąc pod uwagę czasy Poego.

Kolejny raz mamy książkę Poe, w której narracja prowadzona jest z punktu widzenia szaleńca-mordercy. Fascynujące jest poznanie myśli zabójcy. Ciekawe są również wyrzuty sumienia, które w końcu się pojawiają podczas spotkania z Policją. Krótka książeczka do przeczytania na raz-dwa.

Kolejny raz mamy książkę Poe, w której narracja prowadzona jest z punktu widzenia szaleńca-mordercy. Fascynujące jest poznanie myśli zabójcy. Ciekawe są również wyrzuty sumienia, które w końcu się pojawiają podczas spotkania z Policją. Krótka książeczka do przeczytania na raz-dwa.

Przyjemna i krótka historia, trzyma w napięciu ale nie straszy. Można w niej jednak znaleźć coś takiego, czego rzadko doświadcza się w innych książkach grozy. Zdecydowanie polecam.

Przyjemna i krótka historia, trzyma w napięciu ale nie straszy. Można w niej jednak znaleźć coś takiego, czego rzadko doświadcza się w innych książkach grozy. Zdecydowanie polecam.

Niektóre potajemne sprawki wyniszczają od środka człowieka, świetnie wykreowany niepokojący klimat.

Niektóre potajemne sprawki wyniszczają od środka człowieka, świetnie wykreowany niepokojący klimat.

Nowelka Poego z perspektywy szaleńca czy po prostu mordercy? Klimat całkiem oddany, fabuła nieźle poprowadzona, koniec niby dobry (bo sumienie?),ale coś w tym opowiadaniu do końca nie wybrzmiało. Motyw? Punkt kulminacyjny? Zakończenie?

Nowelka Poego z perspektywy szaleńca czy po prostu mordercy? Klimat całkiem oddany, fabuła nieźle poprowadzona, koniec niby dobry (bo sumienie?),ale coś w tym opowiadaniu do końca nie wybrzmiało. Motyw? Punkt kulminacyjny? Zakończenie?

Przesłuchane jako audiobook, możliwe, że wykonanie lektora (Wiktor Korzeniewski) wpływa na ocenę.

Przesłuchane jako audiobook, możliwe, że wykonanie lektora (Wiktor Korzeniewski) wpływa na ocenę.

Pamiętam, jak ogromne wrażenie zrobiło na mnie to opowiadanie. Portret narratora jest realistyczny i przerażający, napełniony szaleństwem, które pogłębia ślepie starca, popychając go swoim wyzywającym spojrzeniem do zbrodni. Zaledwie parę stron, a zapada w pamięć. Poe był mistrzem krótkiej formy!

Pamiętam, jak ogromne wrażenie zrobiło na mnie to opowiadanie. Portret narratora jest realistyczny i przerażający, napełniony szaleństwem, które pogłębia ślepie starca, popychając go swoim wyzywającym spojrzeniem do zbrodni. Zaledwie parę stron, a zapada w pamięć. Poe był mistrzem krótkiej formy!

Nie ma zbrodni doskonałej. Bo nawet gdy technicznie wszystko jest doskonałe to pozostaje jeszcze serce albo sumienie.
Dlatego warto być sobą, bo najważniejsze jest w Tobie.

Nie ma zbrodni doskonałej. Bo nawet gdy technicznie wszystko jest doskonałe to pozostaje jeszcze serce albo sumienie.
Dlatego warto być sobą, bo najważniejsze jest w Tobie.