Zacznijmy może od tego, co jest w tej powieści najgorsze, czyli od kreacji głównej bohaterki. Autorka wyraźnie stara się pogłębić tę postać, ale to skazane na porażkę. Katniss po prostu została źle napisana. Niby twarda dziewczyna, walcząca o przetrwanie, a pod względem wewnętrznej głębi ciągle wypieszczona nastolatka. Nudna, płaska, niekonsekwentnie prowadzona bohaterka. Należałoby ją skreślić i napisać od nowa. Albo przynajmniej ograniczyć trochę, a nie pozwolić wylewać swoje uczucia o głębi kałuży przez pół książki.

Językowo, nie widać zmian w stosunku do pierwszej części. Wciąż jest niezbyt porywająco. Ot, szklanka.

Fabuła natomiast osiąga poziom dna. Nie przesadzam. Tom wydaje się zupełnym zapychaczem między dwiema częściami. Przez jego znaczną część nie dzieje się absolutnie nic, a potem nagle następuje zwrot akcji, prowadzący do... Igrzysk Śmierci. Tak jest. Po mnóstwie przytłaczającej nudy i dziewczęcych rozterek sercowych, serwuje się czytelnikowi powtórkę z pierwszej części.

Zacznijmy może od tego, co jest w tej powieści najgorsze, czyli od kreacji głównej bohaterki. Autorka wyraźnie stara się pogłębić tę postać, ale to skazane na porażkę. Katniss po prostu została źle napisana. Niby twarda dziewczyna, walcząca o przetrwanie, a pod względem wewnętrznej głębi ciągle wypieszczona nastolatka. Nudna, płaska, niekonsekwentnie prowadzona bohaterka....