Od jakiegoś czasu miałem ochotę dodać tę książkę do bazy portalu, tymczasem ktoś mnie w ostatniej chwili wyprzedził! "Medeę i czereśnie" przeczytałem po raz pierwszy jesienią 2011 r. Po dwóch latach wypożyczyłem ją znów z tej samej biblioteki. Po datach terminu zwrotu mogłem stwierdzić, że przez ten czas nikt jej nie pożyczał. Więcej: znalazłem nawet w środku zostawioną przez siebie w 2011 r. kartkę z XII Krajowego Sympozjum "Przewodniki szybkich jonów"...

Przechodzę już do meritum sprawy. "Medea i czereśnie" to zapis rozmów Autora z różnymi znanymi postaciami polskich nauk o starożytności, z których "większość żyje dotąd, niektórzy zaś pomarli". Tematyka tych rozmów dotyczy spraw bardzo różnych i rozciągniętych na przestrzeni kilkunastu wieków. Wypowiadają się specjaliści w dziedzinie językoznawstwa, filologii klasycznej, archeologii, historii sztuki i historii starożytnej. Wymienię choćby Aleksandra Krawczuka, Annę Świderkównę czy Jana Białostockiego. W wielu miejscach indagowani opowiadają o swoich własnych badaniach, o swojej własnej drodze do danej dyscypliny. Autor potrafi skierować rozmowę na interesujące tematy, sam wykazuje się dużą wiedzą w dyskutowanych dziedzinach. Warto zaznaczyć, że poszczególni rozmówcy J. Ciechanowicza nieraz mocno różnią się w swoich poglądach, co zwraca uwagę Czytelnika na to, jak wiele jest wciąż w naukach o starożytności spraw niepewnych i budzących kontrowersję. Książkę ubarwiają liczne anegdoty oraz zawoalowane odniesienia do rzeczywistości okresu PRL, w którego schyłkowej fazie "Medea i czereśnie" powstała. Gorąco polecam tę książkę!

Tomasz Babnis

Od jakiegoś czasu miałem ochotę dodać tę książkę do bazy portalu, tymczasem ktoś mnie w ostatniej chwili wyprzedził! "Medeę i czereśnie" przeczytałem po raz pierwszy jesienią 2011 r. Po dwóch latach wypożyczyłem ją znów z tej samej biblioteki. Po datach terminu zwrotu mogłem stwierdzić, że przez ten czas nikt jej nie pożyczał. Więcej: znalazłem nawet w środku zostawioną...