Książka kontrowersyjnego autora ale mimo to moim zdaniem warto przeczytać biografię Milcha.

Książka kontrowersyjnego autora ale mimo to moim zdaniem warto przeczytać biografię Milcha.

David Irving to dość kontrowersyjny historyk. Jego publikacje w wielu krajach są na cenzurowanym. Bardzo zręcznie manipuluje faktami, budując u czytelnika zupełnie odmienny od oficjalnego obraz opisywanych zdarzeń.
Trzeba wspomnieć, że autor żywo polemizuje na temat holokaustu i czasami jego opinie są mocno dyskusyjne.
Wydana w serii "Zdarzyło się w XX wieku" - "Wojna Milcha" - to historia Erharda Milcha jednego z twórców potęgi Luftwaffe. Człowieka, który nie znał znaczenia słowa "nie da się". Biografia feldmarszałka opisana jest niezwykle sprawnie. Język nie jest zawiły, ani zbyt monotonny. Mogę śmiało powiedzieć, że książka wciąga.
Czytając tą biografię mimowolnie uległem "czarowi" Irvinga. Wydawać by się mogło, że czytam historię, człowieka bez skazy, który przyczynił się do...?
Właśnie w tym miejscu należy przetrzeć oczy. Milch nie uczestniczył bezpośrednio w działaniach wojennych (1939-45) jako frontowiec (zdarzyło mu się to może kilka razy). Był genialnym urzędnikiem, głęboko wierzącym w narodowy socjalizm i na początku w Hitlera. Stał się narzędziem do wyprodukowania środków napadu powietrznego. Był współodpowiedzialny za koszmar jakim stała się II wojna światowa.
Dzięki takim właśnie urzędnikom, genialnie wykorzystującym swoje zdolności, hitlerowska machina wojenna mogła zwyciężać w pierwszym okresie wojny. Irving dość oszczędnie wspomina jakim kosztem się to stało. Więcej miejsca poświęca ofiarom bombardowań alianckich niż "sukcesom" feldmarszałka jakim było zbombardowanie nieposiadającej obrony przeciwlotniczej Guernicy, zniszczenie Warszawy, Rotterdamu czy innych miast przez Luftwaffe.
Innym "sukcesem" Milcha było wyprodukowanie V1. Broni typowo terrorystycznej i przeznaczonej do niszczenia Londynu. To było jego dziecko. Jakoś nie znalazłem zbyt wielu opisów warunków panujących w montowniach tych skrzydlatych pocisków. Śmierć wielu przymusowych robotników zatrudnionych przy inwestycjach Milcha została zepchnięta przez autora na margines.
Jak bardzo przerażającym urzędnikiem był Milch świadczą jego słowa:
"Rozmawiałem o tym ostatnio z Himmlerem i powiedziałem mu, że jego głównym zadaniem powinna być ochrona niemieckiego przemysłu, jeżeli wśród tych cudzoziemskich mętów pojawią się jakieś niepokoje. Jeżeli, na przykład w X wybuchają jakieś rozruchy, to oficer z paroma ludźmi albo jakieś porucznik z trzydziestoma żołnierzami musi zjawić się w fabryce i ostrzelać ten motłoch z broni maszynowej. Chodzi o to aby zabić jak najwięcej ludzi.(...) Należy wybrać co dziesiątego robotnika i rozstrzelać przed frontem pozostałych".
Dzięki takim bezwzględnym rozkazom produkcja uzbrojenia dla Luftwaffe mogła się odbywać nawet pod gradem alianckich bomb.
Za zręczne wybielanie i dyskretne pomijanie niektórych okoliczności ujmuję gwiazdki.
Sama książka jest pięknie wydana. Papier kredowany, w środku fotografie. To duży plus, bo podnosi to przyjemność czytania.
Biografia jest dobrą książka, bowiem dość dokładnie opisuje mechanizmy panujące na szczeblach władzy III Rzeszy. Intrygi i knowania które są pomijane w innych publikacjach. Nie powinna być ona czytana przez osoby nie obyte z tematem. Dlatego, żeby nie uległy "czarowi" Irvinga. Dla odpornych i mających szersze spojrzenie na ten temat będzie to kawałek dobrej lektury.

David Irving to dość kontrowersyjny historyk. Jego publikacje w wielu krajach są na cenzurowanym. Bardzo zręcznie manipuluje faktami, budując u czytelnika zupełnie odmienny od oficjalnego obraz opisywanych zdarzeń.
Trzeba wspomnieć, że autor żywo polemizuje na temat holokaustu i czasami jego opinie są mocno dyskusyjne.
Wydana w serii "Zdarzyło się w XX wieku" - "Wojna...