Pozycję ciężko jest ocenić. Nie z powodów stylu pisania, które niewątpliwie przypadło mi do gustu. Również nie z powodów niespójności i akcji, ponieważ nie można się do tego przyczepić. Głównym powodem trudności w odbiorze są emocje i uczucia, które towarzysza czytaniu. Nie wiem czy zabieg ten został celowo stworzony, czy to tylko przypadek.. ale czasami miałam ochotę udusić Frankenstein'a..z kolei innym razem tak strasznie mu współczułam.
Książkę mogę podzielić na dwie części. Pierwsza do momentu opowieści "złego" i druga część, po niej, gdy narratorem znów staje się nasz 'doktorek'. O ile pierwsza część była naprawdę cudowna i wysoko ja oceniam, o tyle dalej wzbierało we mnie więcej złości i nerwów.
Za te dziwne emocje i za charakter bohatera odejmuję kilka gwiazdek, lecz nadal niewiele. Ponieważ jest to dzieło literackie nad wyraz wybitne, jedne z pierwszych w swoim rodzaju, dobrze napisane, w łatwej w odbiorze formie opowieści (szkatułkowych i także listowych - wiktoriańskich).
Polecam jako "must read".


PS. Jeśli chodzi o najlepszą ekranizację, a zarazem jak dla mnie stojąca na tym samym poziomie (lub nawet trochę wyżej ze względu na dodatki w postaci wyjaśnienia widzowi dzieła tworzenia) to polecam film z 94' o tym samym tytule.:)

Pozycję ciężko jest ocenić. Nie z powodów stylu pisania, które niewątpliwie przypadło mi do gustu. Również nie z powodów niespójności i akcji, ponieważ nie można się do tego przyczepić. Głównym powodem trudności w odbiorze są emocje i uczucia, które towarzysza czytaniu. Nie wiem czy zabieg ten został celowo stworzony, czy to tylko przypadek.. ale czasami miałam ochotę...