"Tredici nadchodzi!"

Piękny rycerz w czarnej zbroi, w ręce trzyma sztandar, a na nim biała róża- symbol Cesarzowej. Zimnokrwisty zabójca nadchodzi by pomścić własną krzywdę, uleczyć ból samotności. Zabójca, który nie chce zabijać.

Bez Śmierci książka ta byłaby nijaka. Poddałam się urokowi Arica już przy pierwszym spotkaniu i gdyby nie ta postać, Kroniki byłyby dobre, ale nie niesamowite. Śmierć jest najstarszym Arkana, najpotężniejszym, najbardziej doświadczonym i niestety- najbardziej samotnym. Jednak litość i wsółczucie to nie są pierwsze uczucia, jakie budzi ta postać. Bardziej pasują tutaj słowa takie jak trwoga, podziw, szacunek. Śmierć jest zabójczy, namiętny, pociągający i zniewalający.

Więc jak tu się dziwić Cesarzowej?

W drugim, jak do tej pory zdecydowanie najlepszym, tomie Kronik, sprzymierzenie zostaje rozdzielone. Największy koszmar Jacka i Cesarzowej zdaje się właśnie spełniać. Ale czy Evie to tylko niewinna nastolatka pragnąca wieść normalne życie u boku ukochanego Cajuna?

Przeszłość miesza w życiu głównych bohaterów. Są krzywdy, za które trzeba odpowiedzieć i długi, które trzeba spłacić. Reinkarnacja nabiera nowego znaczenia, a akcja książki zawraca o 180 stopni. Czytajcie, bo dawno nie było tak dobrego Urban Fantasy!

"Tredici nadchodzi!"

Piękny rycerz w czarnej zbroi, w ręce trzyma sztandar, a na nim biała róża- symbol Cesarzowej. Zimnokrwisty zabójca nadchodzi by pomścić własną krzywdę, uleczyć ból samotności. Zabójca, który nie chce zabijać.

Bez Śmierci książka ta byłaby nijaka. Poddałam się urokowi Arica już przy pierwszym spotkaniu i gdyby nie ta postać, Kroniki byłyby dobre, ale...