Raczej średnia. Historia niczym nie zachwyca. Fabuła, postaci, opisy - wszystko jest nijakie. Żadnego kunsztu literackiego tu nie widzę, prosta historia wojenna. Całość utworu sprowadza się do rozważań o "ludziach wolnych" i ludziach podporządkowanych jednego przywódcy.

Raczej średnia. Historia niczym nie zachwyca. Fabuła, postaci, opisy - wszystko jest nijakie. Żadnego kunsztu literackiego tu nie widzę, prosta historia wojenna. Całość utworu sprowadza się do rozważań o "ludziach wolnych" i ludziach podporządkowanych jednego przywódcy.

"Ludzie stadni wygrywają butwy, ludzie wolni wygrywają wojny" - mój ulubiony cytat z tej książki.

"Ludzie stadni wygrywają butwy, ludzie wolni wygrywają wojny" - mój ulubiony cytat z tej książki.

W wolnym narodzie przywódcy odradzają się jak grzyby po deszczu

W wolnym narodzie przywódcy odradzają się jak grzyby po deszczu

Bardzo ciekawie ukazane spojrzenie na wojnę pokazujące, że nawet okupanci nie są tak do końca źli i że żołnierze tylko wykonują rozkazy narzucone z góry, nie zawsze się z nimi zgadzając. Historia ukazana w tej książce świetnie nadawałaby się do wystawienia na deskach teatru - jest krótka, zwięzła, kameralna i (pomimo, wydawałoby się, banalnej fabuły) bardzo angażująca.

Bardzo ciekawie ukazane spojrzenie na wojnę pokazujące, że nawet okupanci nie są tak do końca źli i że żołnierze tylko wykonują rozkazy narzucone z góry, nie zawsze się z nimi zgadzając. Historia ukazana w tej książce świetnie nadawałaby się do wystawienia na deskach teatru - jest krótka, zwięzła, kameralna i (pomimo, wydawałoby się, banalnej fabuły) bardzo angażująca.

Kolejny raz pisarz mnie zaskoczył. Przy jego ksiażka niigdy nie wiem w jakim kierunku pójdzie tok akcji książki.
Historia o zajęciu górniczego miasteczka, o relacji okupantów z okupowanymi. Jest to literatura wojenna, ale nie ma żadnych szokujących opisów działań wojennych. Wszystko płynie spokojnym nurtem. Walka i wojna bardziej rozgrywa się w sercach. Jest to walka typowo psychologiczna.
Polecam, ja byłem zachwycony. Z tego mogłabyby być świetna sztuka teatralna, chociaż trudna.

Kolejny raz pisarz mnie zaskoczył. Przy jego ksiażka niigdy nie wiem w jakim kierunku pójdzie tok akcji książki.
Historia o zajęciu górniczego miasteczka, o relacji okupantów z okupowanymi. Jest to literatura wojenna, ale nie ma żadnych szokujących opisów działań wojennych. Wszystko płynie spokojnym nurtem. Walka i wojna bardziej rozgrywa się w sercach. Jest to walka typowo...

Autor umiejscowił akcję tej króciutkiej opowieści w małej, górniczej wiosce, na którą znienacka najeżdża wrogie wojsko. Nie wiadomo, jaki to kraj i nie jest określona nacja okupanta. Istotą jest tu ukazanie relacji pomiędzy podbitymi mieszkańcami a ich agresorami. W tej małej społeczności, gdzie od wielu lat na czele stoi ten sam burmistrz, ludzie żyją sobie spokojnie i całkiem wygodnie. Każdy zna każdego, ludzie sobie pomagają i życie płynie bez większych dramatów. Pewnego dnia na ich teren wkracza uzbrojone wojsko a zaskoczeni mieszkańcy poddają się bez walki. Zadowolonym żołnierzom wydaje się, że spokój mieszkańców będzie trwał wiecznie a oni wypełnią w spokoju rozkazy Wodza i będą nadzorować dostawy węgla dla swojego kraju. Spokój jest jednak tylko pozorny a im dłużej trwa okupacja, tym w ludziach rośnie większa nienawiść.


Nie byłam pewna czy spodoba mi się ta historia, muszę jednak przyznać, że czytało mi się ją wyśmienicie. Lektura zajęła mi półtorej godziny, w trakcie której miałam okazję obserwować powolne zmiany zachodzące po obu stronach barykady.

Mieszkańcy, początkowo zbyt zaszokowani, by reagować, powoli zaczynają się buntować. Z kolei uśpieni ich spokojnym zachowaniem żołnierze , odkrywają, że wioskę zamieszkują ludzie potrafiących swoją nienawiścią doprowadzić ich do szaleństwa.

Autor w bardzo fajny sposób ukazuje powolnie zachodzące zmiany w relacjach pomiędzy dwoma wrogimi obozami. Z pozoru wygrani najeźdźcy, wkrótce czują się jak ofiary. Otacza ich ściana nienawistnego milczenia, zakradający się gdzieś w cieniu wróg , twarze bez wyrazu i ciągłe sabotaże.



Styl autora jest prosty, krótkie zdania, krótkie rozdziały. Na pierwszy plan wysuwa się kilku bohaterów z obu zwaśnionych stron, i to oni są głosem większości, która pozostaje w tle. Steinbeck obrazowo rysuje przed czytelnikiem małą wioskę pokrytą śniegiem, w której buzują nastroje i emocje. W tym z pozoru spokojnym miejscu rozgrywają się małe dramaty i wielkie akty odwagi a w pokornie pochylonej głowie rodzą się plany odzyskania wolności.

"Księżyc zaszedł" to krótka książeczka niosąca ostrzeżenie, iż w żadnej wojnie tak naprawdę nie ma wygranych, że nie da się zniszczyć ducha wolności w całym narodzie, bez względu na zastosowane metody nacisku. Podobał mi się styl autora, to, jak lekko przychodzi mu tworzenie nastroju, jak małym nakładem środków udaje mu się oddać poważne problemy. Na pewno sięgnę po inne książki tego pisarza.

Autor umiejscowił akcję tej króciutkiej opowieści w małej, górniczej wiosce, na którą znienacka najeżdża wrogie wojsko. Nie wiadomo, jaki to kraj i nie jest określona nacja okupanta. Istotą jest tu ukazanie relacji pomiędzy podbitymi mieszkańcami a ich agresorami. W tej małej społeczności, gdzie od wielu lat na czele stoi ten sam burmistrz, ludzie żyją sobie spokojnie i...

Steinbeck, korespondent wojenny i Steinbeck pisarz widzi wojnę zawsze swoimi oczami. Z niby prozaicznej sprawy, robi główny temat. Praca w kopalni, dostawy węgla dla okupanta, po chwili czytania robi się tematem nr 1 całej wojny. Być może tak było. Autorowi przekonać nas o tym jest bardzo łatwo. Polecam.

Steinbeck, korespondent wojenny i Steinbeck pisarz widzi wojnę zawsze swoimi oczami. Z niby prozaicznej sprawy, robi główny temat. Praca w kopalni, dostawy węgla dla okupanta, po chwili czytania robi się tematem nr 1 całej wojny. Być może tak było. Autorowi przekonać nas o tym jest bardzo łatwo. Polecam.

Nic nadzwyczajnego. Krótka, lekka lektura na jeden zimowy wieczór. Autor pozostawia wrażenie, jakby chciał tu zostawić drugie dno, ale wyszło mu to co najmniej topornie, jeśli w ogóle. Pourywane wątki, niedopowiedziane historie, płaskie postacie. Pokazuje okupację od dwóch stron (oblężeni zwycięzcy) i to w sumie jedno z nielicznych przesłań jakie daje się tu wyłuskać

Nic nadzwyczajnego. Krótka, lekka lektura na jeden zimowy wieczór. Autor pozostawia wrażenie, jakby chciał tu zostawić drugie dno, ale wyszło mu to co najmniej topornie, jeśli w ogóle. Pourywane wątki, niedopowiedziane historie, płaskie postacie. Pokazuje okupację od dwóch stron (oblężeni zwycięzcy) i to w sumie jedno z nielicznych przesłań jakie daje się tu wyłuskać

Poezja ...
Autor przeniosl mnie do krainy w ktorej niekoniecznie chcialabym zostac ale nie zaluje ze sie tam wybralam - naprawde nie rozumiem skad tak niskie oceny - ksiazka fantastyczna - warta polecenia. I do tego ta lekkosc z jaka zostala napisana - jedyna jej wada to to ze malo:-) :-) :-)

Poezja ...
Autor przeniosl mnie do krainy w ktorej niekoniecznie chcialabym zostac ale nie zaluje ze sie tam wybralam - naprawde nie rozumiem skad tak niskie oceny - ksiazka fantastyczna - warta polecenia. I do tego ta lekkosc z jaka zostala napisana - jedyna jej wada to to ze malo:-) :-) :-)

Po przeczytaniu pierwszych stron książki byłem bardzo zmęczony i nie popadłem w przedwczesny zachwyt. Zagłębiając się jednak w treść skłonny byłem od razu zmienić zdanie i zacząć wygłaszać peany na rzecz książki. Steinbeck zabrał mnie w historyczną krainę wojny, drobiazgowo opisując życie ludzi małego miasteczka podczas okupacji. Doskonale przedstawiona historia jest dla mnie dziełem, które lekko się czyta, precyzyjnie ewokuje emocje i w pewnych momentach zaskakuje zakończeniem konkretnych sytuacji. Czytając tę powieść czułem się tak, jakbym oglądał film wysokiej klasy. Autor poruszył w niej uczucia w wielu aspektach: ludzi okupowanych i okupujących. Szkoda, że tak krótka, dlatego tylko "bardzo dobra". Zakończenie chwyta za gardło.

Po przeczytaniu pierwszych stron książki byłem bardzo zmęczony i nie popadłem w przedwczesny zachwyt. Zagłębiając się jednak w treść skłonny byłem od razu zmienić zdanie i zacząć wygłaszać peany na rzecz książki. Steinbeck zabrał mnie w historyczną krainę wojny, drobiazgowo opisując życie ludzi małego miasteczka podczas okupacji. Doskonale przedstawiona historia jest dla...