Gdybym miała ją określić jednym słowem, bez wahania wybrałabym "absurd". Właściwie tak zrobiłam po przeczytaniu niecałej połowy książki. Trochę później naszło mnie skojarzenie z "Panną Nikt" Tryzny, który również specjalizuje się w tworzeniu powieści postmodernistycznych. Bo pisaniem ciężko to nazwać. Raczej lepieniem sytuacji z gliny, a później rzuceniem tym o ścianę, aż zostanie krzywa plama, ledwie kształtem przypominająca postać pierwotną. I tak właśnie tworzy zarówno Tryzna jak i Murakami. Coś z pozoru prostego, ale później okazuje się, że to jest o wiele bardziej skomplikowane i należy szukać odpowiedzi na różnych poziomach, niczym w gabinecie luster.

Podobno Murakamiego albo się kocha, albo nienawidzi. Ja w tej chwili wiem, że muszę przeczytać więcej jego książek, by go "poczuć" i ogarnąć. Z pewnością jest specyficzny. Czytając, doskonale widziałam, dlaczego jest taki ścisły podział między czytelnikami. Na razie jestem gdzieś po środku.

O czym jest "Przygoda z owcą"? Na poziomie literalnym o jakimś mężczyźnie, który zostaje zmuszony do szukania owcy, ponieważ, jeśli jej nie znajdzie, zostanie zniszczony (w bliżej nieokreślony sposób). Już sam fakt szukania owcy wydaje się być dziwny, ale prawdziwa abstrakcja pojawia się dopiero później. Język nie wydaje mi się być zachwycający. Murakami nie urzeka mnie tym, czym mają w zwyczaju urzekać inni pisarze azjatyccy. Ale ma swój niezaprzeczalny urok.

I chociaż porównałam go z Tryzną, którego uwielbiam, a Murakami jest pisarzem azjatyckim, których również uwielbiam, wolę Tryznę. Mimo że przez ostatnie parę miesięcy nie mogłam patrzeć na "Pannę Nikt". Murakamiego polecam. Jednak z niewielkim znakiem zapytania. Definitywnie muszę przeczytać "Przygodę z owcą" po raz drugi. Ale to za jakiś czas.

Gdybym miała ją określić jednym słowem, bez wahania wybrałabym "absurd". Właściwie tak zrobiłam po przeczytaniu niecałej połowy książki. Trochę później naszło mnie skojarzenie z "Panną Nikt" Tryzny, który również specjalizuje się w tworzeniu powieści postmodernistycznych. Bo pisaniem ciężko to nazwać. Raczej lepieniem sytuacji z gliny, a później rzuceniem tym o ścianę, aż...