"Suka" to główna bohaterka Katarzyny Grygi. Autorka kreuje postać niezależnej, bezkompromisowej dziewczyny, nie darzącej ludzi większą empatią, ani sympatią. Jedynym mogącym poruszyć jej sucze serce jest, wyżeł weimarski, jej pies ( w pewnym momencie jest to nawet wzruszający motyw, zwłaszcza dla tych, którzy zwierzęta mają). W książce rzeczy nazwane są po imieniu, dupa jest dupą,. kutas kutasem. Nie jest to już jakiś nowatorski zabieg, ale niektórych wciąż mogą być wstrząśnięci (chociaż, jak się wybiera książkę o tym tytule, to chyba łatwo wpaść na to, że słownictwo niekoniecznie musi być ugrzecznione).
Akcja przeplata się z kontrowersyjnymi niekiedy przemyśleniami suczej głowy. Wiele z nich jest bardzo trafnych i poruszających ważne tematy (sytuacja na rynku pracy, wyzyskiwanie stażystów itd.), inne z kolei są mocno przesadzone. Czasami miałam wrażenie, że Suka nie tyle cierpi na nerwicę natręctw, co na jakieś ostre zaburzenia psychiczne. Często miałam ją po prostu ochotę trzasnąć w łeb, żeby się ogarnęła i obudziła z tej nienawiści do otoczenia i do wszystkich (choć nie mam siebie za osobę kapiącą tolerancją do pewnych typów ludzi czy zachowań).
Warto przeczytać, bo przedstawia inteligentny sposób postrzegania świata aczkolwiek z tendencją do wyolbrzymiania niektórych zjawisk. Miła lektura. Można znaleźć wiele podobieństw do siebie, jeśli oczywiście jest się…suką;)

"Suka" to główna bohaterka Katarzyny Grygi. Autorka kreuje postać niezależnej, bezkompromisowej dziewczyny, nie darzącej ludzi większą empatią, ani sympatią. Jedynym mogącym poruszyć jej sucze serce jest, wyżeł weimarski, jej pies ( w pewnym momencie jest to nawet wzruszający motyw, zwłaszcza dla tych, którzy zwierzęta mają). W książce rzeczy nazwane są po imieniu, dupa...