Ciężko było przez pierwsze kilkadziesiąt stron, dużo imion, mało akcji. Potem trochę łatwiej się czytało, końcówka najciekawsza.

Ciężko było przez pierwsze kilkadziesiąt stron, dużo imion, mało akcji. Potem trochę łatwiej się czytało, końcówka najciekawsza.

Wszystkie książki tej pary autorów, które przeczytałam są genialne! Trzymają w napięciu do ostatniej strony i zaskakują. Czyta się jednym tchem!

Wszystkie książki tej pary autorów, które przeczytałam są genialne! Trzymają w napięciu do ostatniej strony i zaskakują. Czyta się jednym tchem!

Hm. Nie mogłam przebrnąć przez pierwsze strony. Zbyt dużo postaci i już zgubiłam się kto z kim i dlaczego. Później jednak akcja się rozkręciła aczkolwiek było dość dużo opisów Jane i tego co robi. Za dużo. I ta jej terapia... Zakończenie jednakże bardzo zaskakujące. Nie spodziewałam się takiego obrotu sprawy. Można przeczytać ale na pewno więcej nie sięgne po ta pozycje.

Hm. Nie mogłam przebrnąć przez pierwsze strony. Zbyt dużo postaci i już zgubiłam się kto z kim i dlaczego. Później jednak akcja się rozkręciła aczkolwiek było dość dużo opisów Jane i tego co robi. Za dużo. I ta jej terapia... Zakończenie jednakże bardzo zaskakujące. Nie spodziewałam się takiego obrotu sprawy. Można przeczytać ale na pewno więcej nie sięgne po ta pozycje.

Okropna książka. Ciężko było przez nią przebrnąć. Liczyłam na psychologiczne zmagania bohaterki z traumą, na ciekawy thriller a było to opowiadanie i odkrywanie rodzinnych sekretów w żółwim tempie. Bardzo lubię tych autorów i nie spodziewałabym się, że napiszą coś tak obojętnego a potrafią pisać świetne książki. Pomysł dobry tylko były braki w psychologicznych zagrywkach. Nie wiem z czego to wynika...Może została napisana za szybko i nie do końca została przemyślana albo może autorzy są słabi w tym zagadnieniu, który stał się tematem książki. Książka zbyt naiwna a odkrywanie tajemnic sprzed lat było zbyt łatwe. Mówisz komuś, że jego ojciec jest mordercą nie mając na to dowodów a wszyscy wokół w to wierzą nie mając żadnych wątpliwości... Zbyt bajkowe rozwiązanie żeby można było odczuć postać bohaterki jako realną.

Okropna książka. Ciężko było przez nią przebrnąć. Liczyłam na psychologiczne zmagania bohaterki z traumą, na ciekawy thriller a było to opowiadanie i odkrywanie rodzinnych sekretów w żółwim tempie. Bardzo lubię tych autorów i nie spodziewałabym się, że napiszą coś tak obojętnego a potrafią pisać świetne książki. Pomysł dobry tylko były braki w psychologicznych zagrywkach....

Dość dobra książka. I tyle.
Polecam.

Dość dobra książka. I tyle.
Polecam.

Od jakiegoś czasu zastanawiam się, jak ocenić tę książkę. Nie była ani szalenie ciekawa, ani specjalnie nudna. Czułam się, jakby ktoś opowiadał mi mijające mu dni, w których może i coś się wydarzyło, ale opowiedziane zostało beznamiętnie. Muszę jednak przyznać, że czytanie tej książki w jakiś dziwny sposób mnie męczyło. Mimo wszystko - przede wszystkim oczekując jakiegoś rozwoju akcji - postanowiłam dobrnąć do końca. Ucieszyłam się, kiedy zaczęło dziać się coś więcej (po ponad 2/3 książki),jednak moja radość nie trwała długo, ponieważ po kilku stronach książka znów zrobiła się trochę nudna.
Pomysł na książkę był bardzo dobry, ale wykonanie słabe. A szkoda, bo gdyby trochę bardziej nad nim przysiąść, mogłaby wyjść świetna książka.

Od jakiegoś czasu zastanawiam się, jak ocenić tę książkę. Nie była ani szalenie ciekawa, ani specjalnie nudna. Czułam się, jakby ktoś opowiadał mi mijające mu dni, w których może i coś się wydarzyło, ale opowiedziane zostało beznamiętnie. Muszę jednak przyznać, że czytanie tej książki w jakiś dziwny sposób mnie męczyło. Mimo wszystko - przede wszystkim oczekując jakiegoś...

Cóż, dawno nie męczyłam się tak z książką, która miała duży potencjał, a okazała się gniotem. Nuda, nuda, nuda i szkoda, bo przecież ten duet potrafi tworzyć świetne książki.

Cóż, dawno nie męczyłam się tak z książką, która miała duży potencjał, a okazała się gniotem. Nuda, nuda, nuda i szkoda, bo przecież ten duet potrafi tworzyć świetne książki.

Jane to mogłoby się wydawać to "przeciętna" czterdziestolatka z dwoma synami. Jednak nie jest taka zwykła, jej życie jest dość trudne, właśnie rozstaje się z mężem, dodatkowo na terenie posiadłości jej teściów znajdują zwłoki jej przyjaciółki, która zaginęła przed wieloma laty- Natalie, a zarazem siostry jej już prawie byłego męża. Bolesne wspomnienia wracają. Jane uświadamia sobie jak wiele nie pamięta z tego okresu, jakby te trudne wspomnienia chciały się zatrzeć, by nie musiała dłużej cierpieć i rozmyślać nad tym, co stało się jej przyjaciółce. Razem z pomocą psychologa próbuje dojść do prawdy, odkryć co kryje się w jej podświadomości, a tym samym uzyskać ukojenie. Dla niego to droga ku karierze, dla niej droga ku prawdzie. Książka jest bardzo ciekawa, wciągnęła mnie od pierwszej strony. Nie nudziłam się ani chwili. Fabuła jest ciekawa i bardzo dobrze przedstawiona. Byłam bardzo ciekawa, kto za tym stoi, co stało się z Natalie. Powoli razem z autorką dochodziłam do prawdy, nie obyło się też bez mylnych tropów. Książka uświadamia nam jak mylić się możemy do pewnych osób, jak niektórzy potrafią być jednocześnie wyrachowani, a oprócz tego egoistyczni. Książka porusza też inny ważny temat, smutny, ale więcej zdradzić nie mogę, dowiecie się już sami. Jak pisałam czyta się bardzo dobrze, jest naprawdę psychologiczna, skupia się na emocjach, dochodzeniu do bolesnej prawdy. Postacie ciekawe i wiarygodne. Język przystępny. To książka, która czyta się szybko, ale zapamięta na długo, wzbudziła we mnie wiele refleksji na temat rodzinnych tajemnic na przykład, na temat pamięci ludzkiej i kontrowersji na jej temat, każe nam zastanowić się jak tragedia wpływa na życie itp. Bardzo dobra. Moja ocena: 8/10. Serdecznie polecam, warto przeczytać!

Jane to mogłoby się wydawać to "przeciętna" czterdziestolatka z dwoma synami. Jednak nie jest taka zwykła, jej życie jest dość trudne, właśnie rozstaje się z mężem, dodatkowo na terenie posiadłości jej teściów znajdują zwłoki jej przyjaciółki, która zaginęła przed wieloma laty- Natalie, a zarazem siostry jej już prawie byłego męża. Bolesne wspomnienia wracają. Jane...

Jest to druga powieść Nicci French, którą czytałam. A tak naprawdę to pierwsza, bo wróciłam do niej po kilku latach.
Nie pamiętałam za bardzo fabuły ani tym bardziej zakończenia, ale miałam jakies takie wrażenie, że wtedy powieść spodobała mi się. I to bardzo.
Ostatnio na nowo odkryłam Nicci French i skoro nadarzyła się okazja, postanowiłam wrócić do "Gry pamięci". I choć nie był to zły pomysł, a czasu spędzonego na lekturze tej powieści nie uważam za stracony, to stwierdzenie, że jest to książka świetna czy rewelacyjna byłoby nieco przesadzone. Dobra - owszem - i taka jest moja ocena na chwilę obecną.

A o czym jest "Gra pamięci"? O morderstwie sprzed 25 lat i o tym, jak główna bohaterka zmaga się ze swoimi wspomnieniami, aby przywołać obrazy z tamtego okresu. Wtedy to bowiem zaginęła jej najlepsza przyjaciółka, Natalie, a dopiero po 25 latach odkryto jej zwłoki i to na dodatek na terenie rodzinnej posiadłości.

Początkowo akcja toczy się dość powoli, dopiero pod koniec nabiera tempa i robi się dużo ciekawiej. Nie wiem czy to jest metoda Nicci French na powieść, ale podobnie było w "Czerwonym pokoju". Wszystko rozkręca się pod koniec i kiedy robi się naprawdę emocjonująco nagle poznajemy rozwiązanie i cała sprawa się zamyka.

Nie będę się powatrzać, bo o tym pisałam chyba przy opinii dot. "Czerwonego pokoju", ale po skończonej lekturze mam podobne odczucia: wszystko fajnie, ale czemu dopiero na zakończenie?

Nie zmienia to faktu, że pewnie po pozostałe książki Nicci French sięgne. Choćby po to, aby przekonać się, czy moja teoria o ich (Autorów) metodzie na powieść jest słuszna.

A "Grę pamięci" i tak polecam.

Jest to druga powieść Nicci French, którą czytałam. A tak naprawdę to pierwsza, bo wróciłam do niej po kilku latach.
Nie pamiętałam za bardzo fabuły ani tym bardziej zakończenia, ale miałam jakies takie wrażenie, że wtedy powieść spodobała mi się. I to bardzo.
Ostatnio na nowo odkryłam Nicci French i skoro nadarzyła się okazja, postanowiłam wrócić do "Gry pamięci". I choć...

na razie przeczytałam po niemiecku

na razie przeczytałam po niemiecku