Książka była naprawdę dobra. Nie było jakiejś zaskakującej fabuły, rozterek, kłótni czy historii, ale powiem jedno te dzieci wymiatają. :)

Czasami nie mogłam przestać się śmiać....:D Te ich wybryki po prostu rewelka. Ale chyba nic nie przebije komentarzy Emmeta "Cud, że nie musiałem was wykupywać z aresztu" albo na sam koniec do policjanta "Słowo daję, widzę te dzieci pierwszy raz w życiu"... haha.

Naprawdę śmieszna książka, polecam na oderwanie się od rzeczywistości. Lekka, z humorem, nie wymagająca. Śmiech gwarantowany :)

Książka była naprawdę dobra. Nie było jakiejś zaskakującej fabuły, rozterek, kłótni czy historii, ale powiem jedno te dzieci wymiatają. :)

Czasami nie mogłam przestać się śmiać....:D Te ich wybryki po prostu rewelka. Ale chyba nic nie przebije komentarzy Emmeta "Cud, że nie musiałem was wykupywać z aresztu" albo na sam koniec do policjanta "Słowo daję, widzę te dzieci...

Bardzo zabawna i lekka powiesc, mimo nieznacznie ubogiej akcji.
Czasami niewinnosc bohaterki dzialala mi na nerwy, jednak nadrabiala wszystko swoja dobrocia.
Milo spedzilam czas przy tej lekturze.
Poleacam :)

Bardzo zabawna i lekka powiesc, mimo nieznacznie ubogiej akcji.
Czasami niewinnosc bohaterki dzialala mi na nerwy, jednak nadrabiala wszystko swoja dobrocia.
Milo spedzilam czas przy tej lekturze.
Poleacam :)

Emmett nienawidził Melody. Dlaczego? Bo obwinia ją za to, że został samotnym ojcem i zostali ze sobą w pewien sposób spowinowaceni. Pewnie ma rację i byłaby to rzecz nie do przeskoczenia w realnym życiu, ale fikcja sprawia, że przeciwności losu łatwiej pokonać, a uczucia zmieniają się szybciej niż majowa pogoda.

Moim zdaniem ta książka jest zwyczajnie słaba w porównaniu do innych powieści Diany Palmer. Brakuje wartkiej akcji, porywających bohaterów i wzruszających opisów uczuć, które powodują wzruszenie. Tutaj zaś dostajemy monotonię przerywaną opisami czynności typu robienie rozliczeń i radzenie sobie z klientami Melody, co całkowicie rozwala akcję.

Emmett raz jest kreowany na playboya, aby później jednak wyjść na prostego faceta, który ceni rodzinę. Lekki paradoks podobnie jak cała Melody. Niby bezbronna, niby niepozorna, a później okazuje się, że umie walczyć i potrafi się całkiem nieźle odpicować.

Emmett nienawidził Melody. Dlaczego? Bo obwinia ją za to, że został samotnym ojcem i zostali ze sobą w pewien sposób spowinowaceni. Pewnie ma rację i byłaby to rzecz nie do przeskoczenia w realnym życiu, ale fikcja sprawia, że przeciwności losu łatwiej pokonać, a uczucia zmieniają się szybciej niż majowa pogoda.

Moim zdaniem ta książka jest zwyczajnie słaba w porównaniu do...

Naprawdę polecam książki tej autorki. Jeśli chcesz sięgnąć po coś lekkiego i przyjemnego po ciężkim dniu w pracy, a potem w domu z dziećmi... To jest coś idealnego

Naprawdę polecam książki tej autorki. Jeśli chcesz sięgnąć po coś lekkiego i przyjemnego po ciężkim dniu w pracy, a potem w domu z dziećmi... To jest coś idealnego

Ta sama książka co -"Aniołki Emmetta"

Ta sama książka co -"Aniołki Emmetta"

Świetna pełna humoru, romansu i samego życia. Czytałam ją z rumieńcami na policzkach i to nie tylko w pewnych momentach ;) :P.
Polecam ;)

Świetna pełna humoru, romansu i samego życia. Czytałam ją z rumieńcami na policzkach i to nie tylko w pewnych momentach ;) :P.
Polecam ;)

Można przeczytać, ale jak nie przeczytasz ... nic nie stracisz

Można przeczytać, ale jak nie przeczytasz ... nic nie stracisz

Owszem książki,przyjemna do czytania.Ale takich jest sporo,cóż poradzić.To ta literatura miła,ale nic nie wnosi do czytelnictwa.

Owszem książki,przyjemna do czytania.Ale takich jest sporo,cóż poradzić.To ta literatura miła,ale nic nie wnosi do czytelnictwa.

Lekka i przyjemna. W sam raz na wakacyjny letni dzień.

Lekka i przyjemna. W sam raz na wakacyjny letni dzień.

Seria: Long, Tall Texans - cz. 10

Seria: Long, Tall Texans - cz. 10