Każdego dnia kolejne czytane przeze mnie książki historyczne otwierają mi oczy na fakty dotąd mi nieznane - nie tylko fascynujące, ale przede wszystkim należące do gatunku tych informacji, które po prostu trzeba posiadać. I choć Marek Łuszczyna, jak na mój gust, zbyt nieudolnie usiłuje naśladować styl Bogusława Wołoszańskiego (niedościgniony wzór, lepiej się na niego nie porywać), choć opowieści snuje strasznie chaotycznie (wygląda, jakby najpierw spisał sobie fakty chronologicznie, na karteczkach, a potem owe zapiski wrzucił do worka, wymieszał i przepisywał na czysto wyciągając na chybił trafił), to jednak historie, które opisuje, są na tyle warte poznania, a ich bohaterki na tyle warte zapamiętania, że naprawdę można trochę się pomęczyć i pogłówkować - co z czym i dlaczego połączyć. Styl jest lekki i przyjemny, czyta się więc "Igły" dobrze i szybko. Najważniejsze jest jednak to, do ilu rewelacyjnych prawdziwych historii dotarł autor, jak wiele ważnej wiedzy nam przekazuje. A przede wszystkim to, że książka składa hołd zapomnianym bohaterkom, które zasługują na miejsce w naszych sercach, na naszą wdzięczność i pamięć.

http://zielonowglowie.blogspot.com/

Każdego dnia kolejne czytane przeze mnie książki historyczne otwierają mi oczy na fakty dotąd mi nieznane - nie tylko fascynujące, ale przede wszystkim należące do gatunku tych informacji, które po prostu trzeba posiadać. I choć Marek Łuszczyna, jak na mój gust, zbyt nieudolnie usiłuje naśladować styl Bogusława Wołoszańskiego (niedościgniony wzór, lepiej się na niego nie...