Liczyłem na wykorzystanie i zaprezentowanie w dużo głębszy sposób przewodni temat golema, kabały, sefirotów i tarota. Książka okazała się typowym XIX wiecznym (choć napisana w 1915) kryminałem, dla którego wymienione hasła stanowią tylko tło, dla sennej fabuły.

-----------------------------

„Zanim Bóg stworzył świat, postawił zwierciadło przed istotami. Istoty widziały w nim duchowe cierpienia bytu i rozkosze, jakie z nich wynikają. Więc jedni wzięli na się cierpienie. Ale inni wzbraniali się — i tych Bóg wykreślił z księgi żywota. Ty idziesz pewną drogą — i wkroczyłeś na nią z wolnej woli — choć może sam teraz o tym już nie wiesz. Jesteś powołany sam przez siebie! Nie trap się: stopniowo, gdy przychodzi poznanie, przychodzi też wspomnienie. Poznanie i wspomnienie, to jedno i to samo”.

Liczyłem na wykorzystanie i zaprezentowanie w dużo głębszy sposób przewodni temat golema, kabały, sefirotów i tarota. Książka okazała się typowym XIX wiecznym (choć napisana w 1915) kryminałem, dla którego wymienione hasła stanowią tylko tło, dla sennej fabuły.

-----------------------------

„Zanim Bóg stworzył świat, postawił zwierciadło przed istotami. Istoty widziały w...

To właściwie nie powieść fantastyczna, czy horror, a psychologiczny dramat z wątkami nadprzyrodzonymi. Niebanalny klimat żydowskiej dzielnicy i Pragi stanowi dodatkowy asumpt do przeczytania tej pozycji.

To właściwie nie powieść fantastyczna, czy horror, a psychologiczny dramat z wątkami nadprzyrodzonymi. Niebanalny klimat żydowskiej dzielnicy i Pragi stanowi dodatkowy asumpt do przeczytania tej pozycji.

"Golem" Gustava Meyrinka nie jest o Golemie. Nie czytając recenzji książki ani nie zapoznając się z twórczością tego pisarza można się nieźle zdziwić. Jednakże już sama postać autora zapowiada powieść niezwykłą. Gustav Meyrink był buddystą, znawcą kabały, mistykiem, okultystą, awanturnikiem wtrącanym do aresztu, twórcą fantastyki grozy jak mój ukochany H.P. Lovecraft. Jednym słowem kto jak nie On mógł napisać powieść, która prawie od razu stała się kultową powieścią egzystencjalistyczną. "Golem" jest trudny w czytaniu a sprawy nie ułatwia tłumaczenie Jerzego Łozińskiego, podkręcającego nastrój archaizującą budową zdań, co jest charakterystyczną manierą tego tłumacza. Tajemnicza, mistyczna wręcz historia prowadzi czytelników poprzez mroczne uliczki i zapadłe kamienice praskiej dzielnicy żydowskiej. Autor buduje klaustrofobiczny nastrój wszechogarniającego zniszczenia i rozpadu. Wszystko tu jest zmurszałe, stare, pokryte kurzem i zapomniane. Powieść grozy odwołuje się do kabały, żydowskich wierzeń i legend. Przywoływana jest tu często postać Golema jako łącznika między snem a jawą, między życiem a nieżyciem, jako przerażającego wysłannika dokonującego zemsty. Czy polecam tą książkę? Tak, z dopiskiem, że książka jest bardzo trudna, zawiła a intryga i cała historia nie każdemu przypadnie do gustu.

"Golem" Gustava Meyrinka nie jest o Golemie. Nie czytając recenzji książki ani nie zapoznając się z twórczością tego pisarza można się nieźle zdziwić. Jednakże już sama postać autora zapowiada powieść niezwykłą. Gustav Meyrink był buddystą, znawcą kabały, mistykiem, okultystą, awanturnikiem wtrącanym do aresztu, twórcą fantastyki grozy jak mój ukochany H.P. Lovecraft....

Przede wszystkim nie powinnam sięgać po tę książkę. Tytuł wskazywał na legendę o Golemie, do której jest wiele nawiązań we współczesnej literaturze i liczyłam, że wreszcie zgłębię motyw u źródła. Niestety golema tu niewiele, a sporo filozoficznych wykładów, nawiązań do kultury żydowskiej, kabały, tarota i ezoteryki. Całość jest mało spójna, tajemnicza, a kaskada zdarzeń i postaci dla mnie niezrozumiała. Lektura okazała się dla mnie drogą przez mękę. Musiałabym zgłębić motywy na których opiera się autor by zrozumieć liczne nawiązania i interpretacje. W warstwie najbardziej powierzchownej i dosłownej "Golem" Meyrinka dla mnie nie ma wiele ciekawego do zaoferowania.

Przede wszystkim nie powinnam sięgać po tę książkę. Tytuł wskazywał na legendę o Golemie, do której jest wiele nawiązań we współczesnej literaturze i liczyłam, że wreszcie zgłębię motyw u źródła. Niestety golema tu niewiele, a sporo filozoficznych wykładów, nawiązań do kultury żydowskiej, kabały, tarota i ezoteryki. Całość jest mało spójna, tajemnicza, a kaskada zdarzeń i...

Klimatyczna i interesująca powieść źródłowa dla wielu późniejszych dzieł - tylko w ostatnich tygodniach powieść ta była wymieniona bezpośrednio w czterech, pięciu innych, które akurat czytałem; a nie liczę tu inspiracyj, tylko cytaty i wzmianki.

Nie udało mi się jednak do końca wgryźć w niuanse. Jestem zbyt mało uczony w Piśmie. I kabale. I ogólnie judaistyce. Zapewne dla przedwojennego czytelnika byłaby bardziej zrozumiała. Poczytam interpretacje.

Klimatyczna i interesująca powieść źródłowa dla wielu późniejszych dzieł - tylko w ostatnich tygodniach powieść ta była wymieniona bezpośrednio w czterech, pięciu innych, które akurat czytałem; a nie liczę tu inspiracyj, tylko cytaty i wzmianki.

Nie udało mi się jednak do końca wgryźć w niuanse. Jestem zbyt mało uczony w Piśmie. I kabale. I ogólnie judaistyce. Zapewne dla...

Poruszona artyzmem twórczym Macieja Płazy i opisem Golema w "Sekretach alchemii" Mai Iwaszkiewicz sięgnęłam po "Golema" Gustava Meyrinka.

To był niepokojąco mrocznawy dreszczowiec wprost o legendarnej Pradze, mieście kabalistów, mistyków i alchemików, tarota, księgi Ibbur, snów i opowieści o powołanym do życia Golemie.

Meyrink doskonale uplastycznia słowa, z których momentalnie wyzwalają się wizje i obrazy. Jego proza jest duszona, klaustrofobiczna, rozedrgana, oddająca to co najlepsze tej epoki. Materia tutaj jest mocno ekspresyjna, a estetyka kreślona ostrym światłocieniem i szpetotą.
Motyw przewodni - somnambuliczna wędrówka pełna wizji i niepokoju - to ciekawy zabieg pozwalający na oddanie unikalnego literacko-plastycznego klimatu starej Pragi. Miasta pełnego krętych minorowych uliczek, brukowanych zaułków, ciemnych bram i tajnych przejść, szczytów kamienic niby "głazów mogilnych", wilgotnych suteren, sklepików z tandetą i obskurnych spelunek.
Opis praskiego getta, żałobnego, rozchwierutanego, brudnego, mrocznego, potem przebudowanego przenika na wskroś i rezonuje podskórnie.

Postaci opisywane, częściowo autentyczne, są charakterystyczne - mamy tu młodziutką kurtyzanę Rozynę, suchotnika studenta Charouska, tandeciarza Arona Wassertruma, archiwistę Hillela, piękną Miriam i wreszcie Atanazego Pernata. Wyszły one wprost z gabinetu cieni, groteskowe indywuda, przejaskrawione, paradoksalne figury.

"Golem" Meyrinka aż kipi od symboli, wielości ukrytych znaczeń, odniesień do mistycyzmu żydowskiego, duchowości i egzystencjonalnej trwogi.
Meyrink wspaniale prowadzi czytelnika fabularnie, meandruje i zagłębia się w mity, legendy, sny, wizje, okultyzm i hochsztaplerstwo. Ukazuje zmierzch praskiej mekki dla alchemików i mistyków wszelkiej maści. Stara się ukazać klucz do duchowej równowagi z uwzględnieniem odziedziczonych jaźni wszystkich pokoleń, z całym bagażem dobra i zła.

Liczne ezoteryczne ilustracje Hugo Steinera-Praga podkreślają i hiperbolizują odczucia podczas czytania, a książka mocno skojarzyła mi się z "Upiorem opery" Gastona Leroux. "Golem" jest warty przeczytania, chociaż właśnie dla tej gęstej atmosfery starej mistycznej Pragi.

Jeśli podoba Wam się moja recenzja, to zapraszam po więcej:
https://www.instagram.com/anemonenemorose/

Poruszona artyzmem twórczym Macieja Płazy i opisem Golema w "Sekretach alchemii" Mai Iwaszkiewicz sięgnęłam po "Golema" Gustava Meyrinka.

To był niepokojąco mrocznawy dreszczowiec wprost o legendarnej Pradze, mieście kabalistów, mistyków i alchemików, tarota, księgi Ibbur, snów i opowieści o powołanym do życia Golemie.

Meyrink doskonale uplastycznia słowa, z których...

Magia, miasto i świat, którego nie ma. Świetne tłumaczenie Antoniego Lange, dostępne na Wolnych Lekturach

Magia, miasto i świat, którego nie ma. Świetne tłumaczenie Antoniego Lange, dostępne na Wolnych Lekturach

Powieść „Golem” Gustava Meyrinka nie jest o Golemie. Nie chciałam o niej czytać, zanim po nią sięgnęłam, wiec byłam święcie przekonana, że na jej kartach ten groźny stwór zajmuje się intensywnym demolowaniem Pragi. Wyobrażałam go sobie jako skrzyżowanie potwora Frankensteina z przerośniętym Ciastkiem w drugiej części Shreka. A tu niespodzianka.
Zgadza się tylko Praga, a Golem owszem, niby się pojawia, ale jest równie nieuchwytny dla czytelnika, jak dla bohaterów powieści. A może jednak Golemem jest narrator? W zasadzie, jest nim Atanazy Pernat. Ale i to nie jest pewne. Płynność tożsamości i nieustanne przechodzenie z jawy w sen są kanwą powieści. Znakomitej. Trochę to o Kabale, o pamięci i zapomnieniu, ale pojawia się też zgrabny wątek kryminalny, a Praga jest zupełnie inna, niż nam się na ogół kojarzy. Piwo, Szwejk, knedliczki, CK armia – nic z tych rzeczy. Praga tajemnicza, zamglona, miasto Kabały, nędznych zaułków, chciwców i typów spod ciemnej gwiazdy – to Praga Meyrinka. Zanurzyłam się w niej całkowicie i z żalem wyszłam na banalne, trzeźwe, dzienne światło. Tak ciekawie było śnić – nieśnić wraz Atanazym – nie-Atanazym.

Powieść „Golem” Gustava Meyrinka nie jest o Golemie. Nie chciałam o niej czytać, zanim po nią sięgnęłam, wiec byłam święcie przekonana, że na jej kartach ten groźny stwór zajmuje się intensywnym demolowaniem Pragi. Wyobrażałam go sobie jako skrzyżowanie potwora Frankensteina z przerośniętym Ciastkiem w drugiej części Shreka. A tu niespodzianka.
Zgadza się tylko Praga, a...

Powieść Meyrinka to zdecydowanie projekt wielce nietuzinkowy, który niesie za sobą szereg prastarych żydowskich legend, jak i multum rozmaitych mistycznych zagadek, wprowadzających czytelnika w szereg wąskich, okraszonych tajemnicami ulic, gdzie pierwsze skrzypce często odgrywają o dziwo także dramaty ludzkie. Wydawałoby się, iż całość historii osadzona została w gęstym klimacie głębokiej ezoteryki, przenosząc nas tym samym do czasów, kiedy miejskie legendy wiodły prym wśród ówczesnej społeczności, wpływając niejako na ich ogólną egzystencję, przez co nadwrażliwość pewnych jednostek budziła do życia szeroko pojęta fantazję oraz rozkręcała kurek wyobrazni.
Sama postać rzeczowego Golema, to raczej dodatek do wiodącej osi fabularnej; autor stawia na pierwszym miejscu zwykłe perypetie bohaterów, ich wspólne relacje, mieszczańskie konszachty, tragedie i rodzinne niesnaski, pragnienia wraz z marzeniami - zarówno tymi spełnionymi, jak i tymi, których nie sposób dotknąć ręką, choćby lewitowały gdzieś w zasięgu naszego wzroku.
Generalnie, omawiana przeze mnie powieść jest dość siermiężna w odbiorze; pewne wątki ciągną się niesłychanie, konkretne konwersację między bohaterami potrafią lekko znużyć - czasem nawet zbić z tropu, a kaskada następujących wydarzeń i przechodzących w nie okoliczności momentami wprawia nas w stan lekkiego zakłopotania, biorąc pod uwagę zrozumienie całego obrazu, który spłodził nam Gustav.

Książkę polecam na pewno fanom ówczesnej literatury grozy - a w szczególności sympatykom twórczości Grabińskiego lub Arthura Machena. W owy świat należy po prostu przeniknąć, całym sobą wpleść się między syto przędzone wersy, aby w pełni zatopić się w zamyśle Meyrinka, przy czym uchylić nieco woal tajemniczości.

Powieść Meyrinka to zdecydowanie projekt wielce nietuzinkowy, który niesie za sobą szereg prastarych żydowskich legend, jak i multum rozmaitych mistycznych zagadek, wprowadzających czytelnika w szereg wąskich, okraszonych tajemnicami ulic, gdzie pierwsze skrzypce często odgrywają o dziwo także dramaty ludzkie. Wydawałoby się, iż całość historii osadzona została w gęstym...

Zdecydowanie brak mi wiedzy żeby w pełni zrozumieć, a tym samym docenić.

Zdecydowanie brak mi wiedzy żeby w pełni zrozumieć, a tym samym docenić.