To absolutnie nie jest TA MOJA Wyspa Umpli-Tumpli, bo przede wszystkim stworzona przez "nie tego" ilustratora co trzeba. To coś zupełnie osobnego, ale nie znaczy, że gorszego. To świetna rzecz dla młodych wielbicieli komiksów, jest akcja, jest fantastyczny humor i jest oczywiście morał nawet bardzo zręczny moim zdaniem i chwytający za serce. To też świetna rzecz dla tych starszych czytelników, o ile tkwi w nas pewna potrzeba. Potrzeba zanurzenia się, choć na kilka chwil, w błogie odczuwanie tej beztroskiej radości z fajnej historii. Potrzeba zaspokojenia tęsknoty za obrazami, które przewijają się w naszych głowach i wywołują lawinę skojarzeń, czasami zgrzytów związanych z naszym dzieciństwem, a jednocześnie pięknych wspomnień otulonych melancholią. Takie książki to skarb, bo są wyspą na której składujemy nasze wszystkie tęsknoty, łzy i proste dziecięce pragnienia, na takiej wyspie mogę być w stanie permanentnej nostalgii... bo ja bardzo lubię zanurzać się w nostalgii. I to, wbrew pozorom, stan bardzo, bardzo szczęśliwy.

To absolutnie nie jest TA MOJA Wyspa Umpli-Tumpli, bo przede wszystkim stworzona przez "nie tego" ilustratora co trzeba. To coś zupełnie osobnego, ale nie znaczy, że gorszego. To świetna rzecz dla młodych wielbicieli komiksów, jest akcja, jest fantastyczny humor i jest oczywiście morał nawet bardzo zręczny moim zdaniem i chwytający za serce. To też świetna rzecz dla tych...

To jeden z moich ulubionych komiksów z lat dzieciństwa. Czytany tyle razy, że znam go na pamięć. W swojej podróży na Wyspę Umpli Tumpli postanowiłem przeczytać komiks raz jeszcze. To czytanie sentymentalne z kilku powodów. Dziecko jest zdecydowanie mniej krytyczne niż dorosły i wtedy przyjmowałem komiks taki jaki jest. Jeszcze jedna przygoda sympatycznej grupki dzieciaków z niezwykłej wyspy. Dostrzegałem różnicę wizualną między komiksem - zilustrowanym przez wybitnego rysownika, Jerzego Wróblewskiego, a książkami - ozdobionymi przez genialnego ilustratora Sławomira Jezierskiego. Nawet widząc tę różnicę nie zgrzytało mi to tak bardzo. Pamiętam jak dzisiaj, kiedy w słotne dni siedziałem w domu, słuchając z gramofonu Przygody Pimpusia Sadełko albo Chatki Puchatka. Zawsze wtedy czytałem komiksy... a właściwie oglądałem bo teksty znałem na pamięć. Więc mam bardzo mocny sentyment.

Dzisiaj dorosły widzi zdecydowanie więcej. Komiks wydano nakładem szczecińskiego wydawnictwa GLOB w 1988. To były w sumie złote lata Wyspy Umpli Tumpli. Już istniały rysunkowe archetypy postaci - stworzone przez Stanisława Jezierskiego - które dzieciaki pokochały. A mimo to Mirosław Stecewicz zdecydował się utworzyć je ponownie we współpracy z Wróblewskim. Komiks wyszedł świetny... ale to już nie ten klimat... wyspa zaczęła się rozpadać jak statki z mgły przeszłości. Cykl stał się bardzo niespójny. Współpraca z Wróblewskim zaowocowała jeszcze wydaniem komiksu "Miasto z chmur" w 1989 (co ciekawe książka o tym samym tytule została wydana dopiero 5 lat później... z koszmarnymi grafikami) oraz zbiorku "Pojedynek czarodziejów" nakładem wydawnictwa ALFA w 1990. Dzisiaj maja wszystkie książeczki w ręku mogę prześledzić drogę Wyspy... i jej znikanie.

Ale dla mnie nie zniknie nigdy. Po prostu będą wydania kanoniczne, te ilustrowane przez Sławomira Jezierskiego, te kochana i najulubieńsze... offspiny ilustrowane przez Wróblewskiego... i cała koszmarna reszta, w których Wyspa Umpli Tumpli faktycznie znika na rzecz gromadki dzieci... a akcja przenosi się tandetnie w kosmos.

"Nowa Wyspa Skarbów" to dobry komiks i świetnie narysowany. Z przesłaniem i humorem. Dorosły oczywiście dopatrzy się wielu nawiązań kulturowych, ale przecież właśnie o to chodzi. Ten komiks to dla mnie mieszanka sentymentalnych wspomnień i smutnej konstatacji o przemijaniu. Ale jednocześnie przepustka do przeszłości. Poszukiwanie skarbów... utrwalanie przeszłości... tworzenie więzi. Ten komiks ma wszystko.

To jeden z moich ulubionych komiksów z lat dzieciństwa. Czytany tyle razy, że znam go na pamięć. W swojej podróży na Wyspę Umpli Tumpli postanowiłem przeczytać komiks raz jeszcze. To czytanie sentymentalne z kilku powodów. Dziecko jest zdecydowanie mniej krytyczne niż dorosły i wtedy przyjmowałem komiks taki jaki jest. Jeszcze jedna przygoda sympatycznej grupki dzieciaków z...

Pamiętna bajka dla dzieci. Ta bajka była tak surrealistyczna, że głowa boli. Pamiętacie wyścigi na końcu? I Latającego Holendra? :) Ehhh...

Pamiętna bajka dla dzieci. Ta bajka była tak surrealistyczna, że głowa boli. Pamiętacie wyścigi na końcu? I Latającego Holendra? :) Ehhh...