Niełatwa tematyka, barwny przekaz, fabuła przekraczająca granice konwenansu.
Rushdie jak zwykle odchodzi od sztampowej tematyki i typowego snucia narracji. Zamiast tego, za pośrednictwem oryginalnych bohaterów wrzuca czytelnika na głęboką wodę tematyki uznawanej za tabu, przenosząc w świat nieco odległych w czasie, ale tak uniwersalnych realiów nie tylko Pakistanu, ale i innych państw, gdzie islam, niełatwa historia i władza zawsze idą w parze.
Szczypta magii, niebanalne prawdy formułowane przez z pozoru zwyczajnych ludzi swoich czasów, społeczno-polityczny tygiel i gawędziarski styl opowieści. Wszystko to, jak zawsze u Rushdiego, na najwyższym poziomie.

Niełatwa tematyka, barwny przekaz, fabuła przekraczająca granice konwenansu.
Rushdie jak zwykle odchodzi od sztampowej tematyki i typowego snucia narracji. Zamiast tego, za pośrednictwem oryginalnych bohaterów wrzuca czytelnika na głęboką wodę tematyki uznawanej za tabu, przenosząc w świat nieco odległych w czasie, ale tak uniwersalnych realiów nie tylko Pakistanu, ale i...

Fantastyczna.
Przeczytałam tę powieść niemal 40 lat od jej powstania, a nie jest w żadnej mierze archaiczna ani nieaktualna. Może jest po prostu tak, że dobra literatura się nie starzeje?

Opowieść o ludziach, społeczeństwie, niby o Pakistanie, ale w rzeczywistości uniwersalna. Wstyd, konwenanse, ramy, w których należy się zmieścić - w jaki sposób kształtują ludzkie postawy? Wszystko okraszone realizmem magicznym, który w wydaniu Rushdiego zdecydowanie przypadł mi do gustu.

Fantastyczna.
Przeczytałam tę powieść niemal 40 lat od jej powstania, a nie jest w żadnej mierze archaiczna ani nieaktualna. Może jest po prostu tak, że dobra literatura się nie starzeje?

Opowieść o ludziach, społeczeństwie, niby o Pakistanie, ale w rzeczywistości uniwersalna. Wstyd, konwenanse, ramy, w których należy się zmieścić - w jaki sposób kształtują ludzkie...

Książka łatwa w odbiorze nie jest, ale do tego Salman Rushdie nas już przyzwyczaił, bo i nie jest łatwo pokazać zachodniej kulturze kulturę i realia krajów arabskich - tak by ta je zrozumiała.
Książka jest ciekawa, miejscami zabawna, miejscami bulwersujaca...obrazoburcza - do tego też nas autor przyzwyczaił.
Więc jeśli już Salmana poznaliście, siegajcie śmiało...Jeśli jeszcze nie, spróbujcie po kawałku, może i wam posmakuje.

Książka łatwa w odbiorze nie jest, ale do tego Salman Rushdie nas już przyzwyczaił, bo i nie jest łatwo pokazać zachodniej kulturze kulturę i realia krajów arabskich - tak by ta je zrozumiała.
Książka jest ciekawa, miejscami zabawna, miejscami bulwersujaca...obrazoburcza - do tego też nas autor przyzwyczaił.
Więc jeśli już Salmana poznaliście, siegajcie śmiało...Jeśli...

Nie oceniam, bo niestety nie przeczytałam jej do końca. Jest to książka wymagająca czasu i pełnego skupienia, ciężka i pełna symboliki. Mimo, że lubię książki tego typu, ta niestety niezbyt przypadła mi do gustu. Męczyłam ją ponad miesiąc i zrezygnowałam.

Nie oceniam, bo niestety nie przeczytałam jej do końca. Jest to książka wymagająca czasu i pełnego skupienia, ciężka i pełna symboliki. Mimo, że lubię książki tego typu, ta niestety niezbyt przypadła mi do gustu. Męczyłam ją ponad miesiąc i zrezygnowałam.

Magia i czar wielkiej polityki – Rushdie tę magię wielkich polityków odsłania nam od ich prapoczątków, od wtedy, gdy byli niczym innym tylko małymi, groteskowymi, tchórzliwymi, plugawymi fagasami. W drodze do władzy nie pogubili swoich cech, doszło kilka innych: krwiożerczość, bezwzględność, zawiść, bezczelność itd.
Skądś znamy takich obrzydliwych typków? Znamy, ale w Pakistanie mogli bez przeszkód pielęgnować swoje cechy, jeśli napotykali na jakieś komplikacje, to tylko ze strony podobnych sobie mężów stanu. Wokół takich osobników kręciła się historia tego kraju powstałego przez zbieg okoliczności.
To co u tego autora poniosło klapę w Szatańskich wersetach, w tej książce stało się kluczem do sukcesu. U Rushdiego nie ma dobrych i uczciwych ludzi, są bestie, które potrafią wyrządzać wyłącznie krzywdę i powodować cierpienie. Szyderczy, zjadliwy, bluźnierczy jest jego stosunek do wszystkich swoich bohaterów, zresztą jacy to bohaterowie, to szkaradne wszy przeskakujących po kolejnych szczeblach i wysysając krew ze wszystkich wokół, głównie ze swoich najbliższych.
Magia która rządzi tą książką to magia zła, tak jakby każdy człowieka swoją siłę czerpał z piekieł, i tylko czekał na możliwość ukazania swoich najciemniejszych cech osobowości.
Czy tak wygląda świat ludzi? Świat polityków, gdy patrzy na nich Rushdie, na pewno.

Magia i czar wielkiej polityki – Rushdie tę magię wielkich polityków odsłania nam od ich prapoczątków, od wtedy, gdy byli niczym innym tylko małymi, groteskowymi, tchórzliwymi, plugawymi fagasami. W drodze do władzy nie pogubili swoich cech, doszło kilka innych: krwiożerczość, bezwzględność, zawiść, bezczelność itd.
Skądś znamy takich obrzydliwych typków? Znamy, ale w...

"Wstyd" Salmana Rushdiego przedstawia losy dwóch powiązanych ze sobą rodzin na tle historii Pakistanu. Polityka i społeczne uwarunkowania mocno wpływają na losy bohaterów i tylko nielicznym udaje się je przezwyciężyć.

Całość utrzymana jest w klimacie realizmu magicznego, który często pojawia się w twórczości pisarza i pozostawia po sobie niezapomniane wrażenia. Jeśli ktoś lubi taką atmosferę, "Wstyd" już od początku spełni oczekiwania - na pierwszych stronach poznajemy trzy siostry, które po śmierci ojca izolują się od świata i stają się matkami wspólnego syna. Czy to możliwe? Tak, jeśli opowieść wychodzi spod pióra pisarza obdarzonego taką wyobraźnią jak Rushdie.

Tytułowy wstyd towarzyszy bohaterom przez cały czas i przybiera różne formy. Wstydliwe może być posiadanie nieślubnego dziecka, a chwalenie się nim to bezwstyd, który w oczach ludzi uchodzi na przewinienie ogromnego kalibru.
Wstydliwe mogą być uczucia, zwłaszcza miłość, a także brak potomstwa czy rodzenie samych córek, opuszczenie rodziny i buntowanie się przeciw tradycji czy bratanie się z wrogiem. Przykłady można mnożyć.
W zależności od tego, czego dotyczy wstyd (lub jego brak),powieść można różnie odczytywać: jako sagę, obyczajową historię czy polityczną satyrę. Tej ostatniej interpretacji sprzyjają fragmenty, w których narrator skupia się na sobie i własnych poglądach. Opowiadacza można potraktować jako porte parole autora, który w typowy dla siebie sposób konfrontuje Wschód z Zachodem, dzieląc się refleksjami i obserwacjami na ten temat.

Na uwagę na pewno zasługuje także styl i język - niezwykle bogaty, fantazyjny, obrazowy, plastyczny. Bardzo rozbudowana składnia wymaga od czytelnika skupienia, ale stanowi też estetyczną gratkę.
Tą prozą można się upajać od pierwszych do ostatnich stron. I to kolejna cecha, którą bardzo cenię w twórczości Rushdiego.

"Wstyd" Salmana Rushdiego przedstawia losy dwóch powiązanych ze sobą rodzin na tle historii Pakistanu. Polityka i społeczne uwarunkowania mocno wpływają na losy bohaterów i tylko nielicznym udaje się je przezwyciężyć.

Całość utrzymana jest w klimacie realizmu magicznego, który często pojawia się w twórczości pisarza i pozostawia po sobie niezapomniane wrażenia. Jeśli ktoś...

Książka nie jest łatwa w odbiorze, jak każda tego autora i nie ukrywam, że nie dla każdego czytelnika. Dotyczy sytuacji społeczno - politycznej Pakistanu. Są tu bohaterowie i fikcyjni, i postaci znane ze sceny politycznej. Rushdi z cechującą go jako pisarza bezwzględnością przedstawia czytelnikom "wstyd" w różnych płaszczyznach.
Wstyd indywidualny - za pełnione uczynki(nie zawsze złe),za bycie innym pod względem wyglądy, odmienności, inności, ułomności czy choroby. Panuje tam swoisty "wirus " wstydu.
Pisarz bezkompromisowo rozprawia się z bezwstydem rządzących: z korupcją, przekupstwem, bezwzględnym pozbywaniem się przeciwników politycznych poprzez odbieranie stanowisk, tortury, wreszcie morderstwa.
Wpleciony jest tu także wątek autobiograficzny - tęsknota za krajem, z którego musiał emigrować. Wydano na niego wyrok śmierci. Dla rządzących w Pakistanie tzw. elit stał się człowiekiem niebezpiecznym - nie lęka się opisywać prawdy i rozpowszechniać jej poprzez swoje pisarstwo. Pozostała w nim jednak tęsknota za nękaną i gnębioną ojczyzną, ale przecież Ojczyzną, i głęboki żal.
Wstyd - wszyscy ludzie na całym świecie przeżywają od czasu do czasu ten stan duszy.
Władza, władza ponad wszystko, dla wielu jedyny cel życia, ale tylko nieliczni podchodzą do niej z pełną odpowiedzialnością, honorem i kierują się dobrem narodu. Skąd to znamy? Dlatego według mnie książka ma charakter uniwersalny i ponadczasowy.
Pisarz pięknie operuje piórem, zdania obfitują w liczne metafory, porównania i rozważania filozoficzne.

Książka nie jest łatwa w odbiorze, jak każda tego autora i nie ukrywam, że nie dla każdego czytelnika. Dotyczy sytuacji społeczno - politycznej Pakistanu. Są tu bohaterowie i fikcyjni, i postaci znane ze sceny politycznej. Rushdi z cechującą go jako pisarza bezwzględnością przedstawia czytelnikom "wstyd" w różnych płaszczyznach.
Wstyd indywidualny - za pełnione uczynki(nie...

Trudna książka wymagająca nieustannie skupienia, strony nie przelatują przez palce. Nie mniej warto dać jej szansę i przeczytać, z pewnością zapoznam się z innymi powieściami tego autora.

Trudna książka wymagająca nieustannie skupienia, strony nie przelatują przez palce. Nie mniej warto dać jej szansę i przeczytać, z pewnością zapoznam się z innymi powieściami tego autora.

"Wstyd" wciągnął mnie niemal natychmiast. Nie sposób się nudzić przy czytaniu tej powieści, ponieważ każda postać wykreowana jest niezwykle ciekawie.
Wszystko obraca się wokół tytułowego wstydu. Każdy ma coś wstydliwego do ukrycia przed innymi. I tylko jeden bohater, wychowany przez trzy matki, pozostaje bezwstydny.
Jest to dość trudna powieść. Wymaga wysiłku intelektualnego, ale jest zdecydowanie tego warta. Nie przepadam za książkami z wątkiem politycznym, ale doskonały kunszt literacki Salmana Rushdiego wszystko mi wynagradza.

"Wstyd" wciągnął mnie niemal natychmiast. Nie sposób się nudzić przy czytaniu tej powieści, ponieważ każda postać wykreowana jest niezwykle ciekawie.
Wszystko obraca się wokół tytułowego wstydu. Każdy ma coś wstydliwego do ukrycia przed innymi. I tylko jeden bohater, wychowany przez trzy matki, pozostaje bezwstydny.
Jest to dość trudna powieść. Wymaga wysiłku...

Odczuwając wstyd, siadasz cicho, zamknięty w sobie, niczym uczeń w oślej ławce, pozbawiony argumentu, bo wina nie tkwi wtedy na zewnątrz, wina zawstydzonego tkwi w nim, a to oznacza że nie sposób się od niej uwolnić.

Zrodzony w wielkim wstydzie z trójcy...dziewic w „odwróconym świecie”, wychowany w atmosferze nie pozwalającej na jego odczuwanie, która jednak wstyd karmi, żeni się z „największym wstydem” drugiego mężczyzny i sprawia, że "Bestia wstydu nie może zbyt długo wytrwać w schronieniu z krwi i kości, bo ciągle rośnie, żywi się i przybiera, póki nie rozerwie powłoki”*.

Oto Omar Chajjam Sakil, noszący imię poety, lekarz, jeden z bohaterów napisanej w 1983 książki Salman Rushdiego „Wstyd”, która otrzymała nominację do nagrody Bookera dwa lata po nagrodzonych tym wyróżnieniem „Dzieciach Północy”.

Wpisana w historię Pakistanu opowieść porusza obrazem świata,w którym żonglowanie wstydem zmienia bieg zdarzeń. Wstyd to uczucie niezwykle interesujące, w małej ilości pomocne lub wręcz konieczne do wpółżycia w społeczności. Jednak jego nadmiar lub brak prowadzi do zachowań patologicznych. Człowiek ogarnięty wstydem staje się łatwym obiektem do manipulacji, gdy wstydu zabraknie jego działania pozbawione są społecznych hamulców.
Bohaterowie powieści w większym lub mniejszym stopniu są z sobą spokrewnieni, Rushdie pokazał nie tylko jednostki dotknięte patologicznym myśleniem, opisał całe rodziny, wspólnoty, które karmią się tymi samymi chorymi regułami przekazywanymi z pokolenia na pokolenie. Przedstawione społeczeństwo to jeden wzdrygany konfulsjami organizm, który okalecza sam siebie i wszystkich dookoła.

To okrutny świat. W nim, w Karaczi żyją matka i siostra autora. Osobiste doświadczenia z kraju, w którym przyszło żyć jego rodzinie, czynią z tej książki zapis wstydu samego Rushdiego, wstydu za kraj, za polityków, za obyczaje.
Podejrzewam, że nadal tkwi w tym stanie (nie on jeden!),bo też niewiele mechanizmów żądzących światem zmienia się.

Jedna z bohaterek tłumaczy sobie świat słowami, o których trudno zapomnieć :
„Gdyby była dobra, złe rzeczy gdzieś by zniknęły, ale one nie znikają, to oznacza, że nie jest dobra.”*

Czy jest wyjście z tego błędnego koła?

* str 316
** str 238

Odczuwając wstyd, siadasz cicho, zamknięty w sobie, niczym uczeń w oślej ławce, pozbawiony argumentu, bo wina nie tkwi wtedy na zewnątrz, wina zawstydzonego tkwi w nim, a to oznacza że nie sposób się od niej uwolnić.

Zrodzony w wielkim wstydzie z trójcy...dziewic w „odwróconym świecie”, wychowany w atmosferze nie pozwalającej na jego odczuwanie, która jednak wstyd karmi,...