Mocna książka.
Zaczyna się z rozmachem, czyli od ukrzyżowania Jezusa. Na scenie pojawiają się kolejni aktorzy: Paweł, Józef z Arymatei, Szymon z Cyrenajki, Juda Sykariusz, a nawet Maria z Magdali i pewien kontrowersyjny motyw z religii katarów... Choć akurat ten wątek autor mógł sobie darować, gdyż może razić część czytelników.
Objawił się też stary znajomy Klaudiusza, Herod Agryppa, choć nie jest taki sympatyczny jak u Gravesa. Nadal gładki cwaniaczek, choć już nie czarujący oszust, a śliski typ.

Autor korzystał ze świadectwa starożytnych historyków, takich jak Tacyt, Swetoniusz czy Kasjusz Dio, co mu się chwali. Problem w tym, że oprócz tego "pożyczył" parę wątpliwych pomysłów od współczesnych pisarzy i w tym momencie przekroczył granicę dobrego smaku. Prawda jest wystarczająco obrzydliwa, podbarwianie jej fikcją to przegięcie. Tak jak inny współczesny autor usiłuje wybielać postaci cesarzy-tyranów, tak pan Fabbri idzie w drugą skrajność i całkiem zohydza realia ówczesnego świata. Rozumiem odbrązowienie posągu, ale nie po to, żeby go potem pomalować łajnem. Nie idźcie tą drogą, towarzyszu. Choćby dlatego, że niektórzy czytelnicy wolą utrzymać zjedzony posiłek w żołądku.
Przyznam, że trochę obawiam się powtórki z rozrywki, kiedy dojdę do tomu, w którym autor zacznie opisywać czasy Nerona.

Nie zmienia to jednak faktu, iż czytelnik, nawet znający losy historycznego Wespazjana, nadal drży o losy jego i jego bliskich. Czy kaprys któregoś z kolejno panujących po sobie zdegenerowanych potomków Augusta nie zagrozi bohaterowi lub jego rodzinie? Autor nie pozwala nam nawet na chwilę odetchnąć, ponieważ wiemy już, że jego proza nie jest ścisłym odwzorowaniem historii... Pan Fabbri potrafi budować napięcie, które towarzyszy nam na każdej stronie książki.

Mocna książka.
Zaczyna się z rozmachem, czyli od ukrzyżowania Jezusa. Na scenie pojawiają się kolejni aktorzy: Paweł, Józef z Arymatei, Szymon z Cyrenajki, Juda Sykariusz, a nawet Maria z Magdali i pewien kontrowersyjny motyw z religii katarów... Choć akurat ten wątek autor mógł sobie darować, gdyż może razić część czytelników.
Objawił się też stary znajomy Klaudiusza,...

Oj, wydoroślał nam Wespazjan, zmężniał. Porwał go świat wielkiej polityki. Niebezpieczny, jak sam cesarz, a jest nim nie kto inny, jak Kaligula. Szalony? A może jednak nie? Wyuzdany? A może tylko sadystyczny? Jeśli nie pamiętacie czym się wsławił, to ze zdumienia będziecie przecierać oczy. Jeżeli pamiętacie, to i tak nie będziecie chcieli wierzyć, że to się jednak wydarzyło. Autor zapewnia, że w swojej powieści opiera się na tekstach starożytnych historyków, na ich relacjach niemalże z pierwszej ręki. Fakt, że nie odmawia sobie popuszczenia wodzy fantazji, w tych momentach, które na to, jego zdaniem, zasługują. No i dobrze, dla dobra opowieści, dla zapierającej dech akcji, czytelnik wiele jest w stanie wybaczyć. Nawet łóżkowe potyczki sióstr cesarza przed tłumem widzów. Lektor spisał się wyjątkowo dobrze. Zatem nie pozostaje mi nic innego, niż namówić was na kolejny tom biografii Wespazjana. Polecam.

Oj, wydoroślał nam Wespazjan, zmężniał. Porwał go świat wielkiej polityki. Niebezpieczny, jak sam cesarz, a jest nim nie kto inny, jak Kaligula. Szalony? A może jednak nie? Wyuzdany? A może tylko sadystyczny? Jeśli nie pamiętacie czym się wsławił, to ze zdumienia będziecie przecierać oczy. Jeżeli pamiętacie, to i tak nie będziecie chcieli wierzyć, że to się jednak...

Po przeczytaniu tego tomu, przypomniałem sobie, dlaczego porzuciłem ten cykl jakieś 5 lat temu. Do "Orłów imperium" Scarrowa się nie umywa. Bliżej tu chyba do młodzieżowej przygodówki osadzonej w realiach starożytnego Rzymu. Mamy tu opisane różne misje młodego Wespazjana, kiedy jeszcze nie był nikim ważnym. Początek w Judei jeszcze dawał nadzieję na coś ciekawego. Niestety, im dalej, tym coraz nudniej i bez polotu. Autor próbował się ratować opisami wynaturzeń Kaliguli, ale było to wręcz odrażające i jeszcze bardziej zniechęcało do lektury. Liczyłem tu na jakieś bitwy czy choćby pomniejsze potyczki, ale tych było jak na lekarstwo. Chyba podziękuję za ten cykl i skupię się na innych o podobnej tematyce.

Po przeczytaniu tego tomu, przypomniałem sobie, dlaczego porzuciłem ten cykl jakieś 5 lat temu. Do "Orłów imperium" Scarrowa się nie umywa. Bliżej tu chyba do młodzieżowej przygodówki osadzonej w realiach starożytnego Rzymu. Mamy tu opisane różne misje młodego Wespazjana, kiedy jeszcze nie był nikim ważnym. Początek w Judei jeszcze dawał nadzieję na coś ciekawego. Niestety,...

Ta część zawiera wiele wątków, które mogą być uznane za kontrowersyjne, a nawet szokujące. Początek, który ma miejsce na piaskach pustyni raczej mi nie przypadł do gustu. Jak dla mnie był zaczerpnięty z jakiejś przygodówki. Natomiast rządy Kaliguli po śmierci Tybreriusza były jak przysłowiowe z deszczu pod rynnę.

Ta część zawiera wiele wątków, które mogą być uznane za kontrowersyjne, a nawet szokujące. Początek, który ma miejsce na piaskach pustyni raczej mi nie przypadł do gustu. Jak dla mnie był zaczerpnięty z jakiejś przygodówki. Natomiast rządy Kaliguli po śmierci Tybreriusza były jak przysłowiowe z deszczu pod rynnę.

Trzeci tom przygód młodego Wespazjana , przyszłego cesarza Rzymu. Towarzyszymy mu w czasie gdy cesarzem jest Kaligula, szaleniec, okrutnik, który uważa się za Boga i za jego rządów krew leje się gęsto i zginąć można bo taki miał kaprys. Opisane są okrucieństwa, chore pomysły , ciężko uwierzyć do czego może dopuścić się człowiek u władzy. Powieść pokazuje bardzo dobrze realia Rzymu, akcja prowadzona jest wartko, i nasz bohater musi się bardzo starać by przeżyć w tych okrutnych czasach.

Trzeci tom przygód młodego Wespazjana , przyszłego cesarza Rzymu. Towarzyszymy mu w czasie gdy cesarzem jest Kaligula, szaleniec, okrutnik, który uważa się za Boga i za jego rządów krew leje się gęsto i zginąć można bo taki miał kaprys. Opisane są okrucieństwa, chore pomysły , ciężko uwierzyć do czego może dopuścić się człowiek u władzy. Powieść pokazuje bardzo dobrze...

Jestem pod wielkim wrażeniem Fabbriego.
Trzecia część wypadła naprawdę super.
Autor zachwyca swoim stylem pisząc z pełną drobiazgowością o życiu i zwyczajach Rzymian.
Gorąco polecam, lektura warta przeczytania i jestem ciekaw jak dalej potoczą się losy Wespazjana.

Jestem pod wielkim wrażeniem Fabbriego.
Trzecia część wypadła naprawdę super.
Autor zachwyca swoim stylem pisząc z pełną drobiazgowością o życiu i zwyczajach Rzymian.
Gorąco polecam, lektura warta przeczytania i jestem ciekaw jak dalej potoczą się losy Wespazjana.

Wspaniały cykl książek przygód Wespazjana, jego rodziny , intrygi i szalone życie Kaliguli

Wspaniały cykl książek przygód Wespazjana, jego rodziny , intrygi i szalone życie Kaliguli

Ta część przygód przyszłego cesarza Rzymskiego Wespazjana bardziej skupia się na zdegenerowanych rządach Kaliguli niż tytułowym bohaterze . Niby ten obraz rządów jest tłem , ale dla mnie atmosfera tych rządów to główny bohater tej części . Okrutny , bezwzględny i zdegenerowany Kaligula igra życiem między innymi swojego przyjaciela Wespazjana . Robert Fabri rozkręca się z każdą częścią . Widać , że starożytny Rzym to jego wielka pasja , a ponieważ moja też dlatego gorąco polecam

Ta część przygód przyszłego cesarza Rzymskiego Wespazjana bardziej skupia się na zdegenerowanych rządach Kaliguli niż tytułowym bohaterze . Niby ten obraz rządów jest tłem , ale dla mnie atmosfera tych rządów to główny bohater tej części . Okrutny , bezwzględny i zdegenerowany Kaligula igra życiem między innymi swojego przyjaciela Wespazjana . Robert Fabri rozkręca się z...

Z tomu na tom coraz gorzej. Być może będę kontynuował kiedyś serię ze względu na fabułę i postaci historyczne, jednak sama forma jest ciężkostrawna, niczym fast-food, a takie potrawy należy dawkować z umiarem.

Z tomu na tom coraz gorzej. Być może będę kontynuował kiedyś serię ze względu na fabułę i postaci historyczne, jednak sama forma jest ciężkostrawna, niczym fast-food, a takie potrawy należy dawkować z umiarem.

Kolejny tom historii Wespazjany jest świetną książką. Powieść wprowadza wątek chrześcijański - zaczynamy od opisu samego ukrzyżowania, dla odmiany z perspektywy rzymskiego oficera. Później książka opisuje rzeczy przerażające, a mianowicie panowanie cesarza Kaliguli. Gwałty, publiczne zbliżenia seksualne, upokorzenia i upadek Rzymu opisany jest tak obrazowo, że czasami ciężko było mi czytać te opisy bez poczucia gniewu wobec oszalałego władcy. Zgodność z historią, wartość edukacyjna i wspaniale prowadzona narracja sprawiają, że "Fałszywy bóg Rzymu" jest książką rewelacyjną, jak cały cykl o Wespazjanie zresztą.

Kolejny tom historii Wespazjany jest świetną książką. Powieść wprowadza wątek chrześcijański - zaczynamy od opisu samego ukrzyżowania, dla odmiany z perspektywy rzymskiego oficera. Później książka opisuje rzeczy przerażające, a mianowicie panowanie cesarza Kaliguli. Gwałty, publiczne zbliżenia seksualne, upokorzenia i upadek Rzymu opisany jest tak obrazowo, że czasami...