Przyznam, że bardzo długo mocowałem się tym tomem, czego efektem nie jest wysoka ocena jak w przypadku poprzednich części. Republika złodziei zaczyna się tuż po Na szkarłatnych wodach, a Jean próbuje za wszelką cenę uratować Locke'a. Oczywiście Cierń Camorry nie ginie, a wraz z przyjacielem podejmują się trudnego zadania, ustawienia wyników pewnych wyborów. Trochę to przypomina amerykańską politykę, ale w sadze walka o głosy nijak nie wzbudza emocji czytelnika. Nawet pojawienie się na scenie legendarnej i często wspominanej Sabethy nie ratuje Republiki Złodziei. Bohaterka jest do bólu sztampowa i niemiłosiernie irytująca, doskonale wiemy czego się po niej spodziewać, bo nie zaskoczy nas z niczym. Ważną rolę w Republice złodziei odgrywają retrospekcje, ale te tylko z początku wzbudzają zainteresowanie i budują klimat, który książka mniej więcej w połowie traci na dobre. Prztyczki, przepychanki, kolejne spotkania Locke'a i Sabethy, byle tylko zapchać kolejne strony. Sam finał historii przewidywalny od samego początku, brakuje fajerwerków i napięcia. Wszystko wskazuje, że seria faktycznie będzie liczyć wiele tomów, obawiam się, że zamieni się w niekończącą się telenowelę, a epilog o tym świadczy. Naszych bohaterów znów będą czekać ,,niesamowite" przygody, tajemnice z przeszłości i proroctwa. Chyba potrafię sobie wyobrazić o czym będzie tom czwarty, piąty a nawet szósty. Po lekturze Republiki złodziei czuje się wyraźnie nie zadowolony. Lynch obniża loty, zaczyna brakować pomysłów, ale i tak pewnie sięgnę po kolejny tom.

Przyznam, że bardzo długo mocowałem się tym tomem, czego efektem nie jest wysoka ocena jak w przypadku poprzednich części. Republika złodziei zaczyna się tuż po Na szkarłatnych wodach, a Jean próbuje za wszelką cenę uratować Locke'a. Oczywiście Cierń Camorry nie ginie, a wraz z przyjacielem podejmują się trudnego zadania, ustawienia wyników pewnych wyborów. Trochę to...