Dziwna praca, bo ograniczająca się jedynie do listów z jedną panią i to wcale nie była zbyt bogata epistoła, bo obejmująca zaledwie chwilę życia poety (2-3 lata). Właściwie zbędny byłby komentarz do nich. Tymczasem autor wysilił się i zrobił to, a przy tym nie poszerzył zbytnio bibliografii poza tytułową korespondencję. Tak jakbym czytała przeciętne wypracowanie szkolne, a nie poważną literaturę. Stracony czas. Zdecydowanie wolę opracowania Mariusza Urbanka.

Dziwna praca, bo ograniczająca się jedynie do listów z jedną panią i to wcale nie była zbyt bogata epistoła, bo obejmująca zaledwie chwilę życia poety (2-3 lata). Właściwie zbędny byłby komentarz do nich. Tymczasem autor wysilił się i zrobił to, a przy tym nie poszerzył zbytnio bibliografii poza tytułową korespondencję. Tak jakbym czytała przeciętne wypracowanie szkolne, a...

Mały człowiek. Biedny, ale wcale nie materialnie. Smutne życie...

Mały człowiek. Biedny, ale wcale nie materialnie. Smutne życie...

Przed rozpoczęciem czytania „Broniewskiego w potrzasku uczuć” Dariusza Pachockiego warto zapoznać się z oficjalnie przyjętą sylwetką Władysława Broniewskiego. Był on poetą, tłumaczem, żołnierzem oraz uczestnikiem wojny polsko-bolszewickiej. W 1926 roku poślubił Janinę Broniewską, a trzy lata później na świecie pojawiła się ich córka, Joanna.

Książka ta jest zbiorem listów Broniewskiego i Ireny Helman, studentki prawa na Uniwersytecie Warszawskim. Z korespondencji wynika, że z tej znajomości wywiązał się niezwykły romans trwający przeszło trzy lata. Zgodne małżeństwo oraz bezgraniczna miłość do swej córki, Joanny nie wskazywały na to, że między mężczyzną, a młodą studentką wywiąże się tak niespodziewane uczucie.

„Ty jesteś moje wiosenne szczęście śliczne jak sama wiosna. Całkiem kręci mi się w głowie z miłości. Co tu zrobić? poradź, pomóż!”*

Poeta zmuszony jest stanąć przed wyborem pomiędzy swoją ukochaną córką, bez której nie był w stanie wyobrazić sobie swojego dalszego życia, a nową miłością, Ireną. Na wyróżnienie zasługuje postawa żony poety, Janiny Broniewskiej, która, wbrew przyjętym stereotypom, zdecydowała się pomóc swemu mężowi osiągnąć pełnię szczęścia, organizując spotkania z rodziną kochanki męża, jak również z samą Ireną.
Największe przeszkody sprawiała właśnie rodzina młodej kobiety, która nie akceptowała związku swej córki, uważając go za deprawujący i gorszący. Przykładem takiego starcia jest opisana w korespondencji walka pomiędzy Broniewskim a bratem ukochanej.

Listy te nie ukazują jednak tylko i wyłącznie romantycznej strony poety. Obrazują one także wyjazd Broniewskiego do Związku Radzieckiego, uczucia mu towarzyszące w trakcie odbywania podróży, miejsca przez niego odwiedzane oraz reakcje na styczność z odmienną kulturą.
Kolejnym bardzo ważnym elementem zawartym w listach jest obraz pogoni za zarobkiem w trudnych czasach, przyjmowania wielu propozycji przekładania dzieł na język polski oraz, przede wszystkim, dążenie do tego aby pozostać zapamiętanym przez społeczeństwo. Ostatni element był szczególnie ważny dla Broniewskiego. Pragnął on za wszelką cenę uniknąć zapomnienia swej osoby, uważał również, że to poezja i literatura jest doskonałą drogą aby tego dokonać. Dlatego też, systematycznie poprawiał błędy zawarte w listach swojej kochanki.

Została tutaj ukazana również inna strona i zupełnie inne oblicze Władysława Broniewskiego. W pewnych momentach życia poety zasady etyczne i moralne praktycznie przestały istnieć. Warto zauważyć, że romans z Ireną Helman nie był pierwszym romansem, jakiego dopuścił się mężczyzna. Ponadto jego stosunek w latach późniejszych do kochanki przeobraził się w częściową manipulację.

Zdecydowanie zbiór ten można określić jako wspaniałe wydanie dla intrygującej historii zapisanej w postaci szeregu wiadomości, które przybliżają czytelnikowi postać Władysława Broniewskiego, nie tylko poety i żołnierza odznaczonego Orderem Virtuti Militari, lecz także człowieka dzielącego swą miłość pomiędzy trzema najważniejszymi osobami w jego życiu.

„Broniewski w potrzasku uczuć” jest utworem, skupiającym wszystkie zachowane listy Władysława Broniewskiego i Ireny Helman w jednym miejscu. Ułożone w kolejności chronologicznej sprawiają, że czytelnik ma do czynienia ze spójnym i logicznym tekstem. Dzięki takiemu zabiegowi oraz wcześniejszym wyjaśnieniom i komentarzom autora, z łatwością możemy poznać tajemnice płomiennego uczucia, zwyczaje panujące w życiu bohaterów, a także zmagania z trudem prawdziwego życia.

*Z listu Władysława Broniewskiego do Ireny Helman, str.12
Stron: 224


Recenzja opublikowana na:
http://www.izabelamizia.pl/

Przed rozpoczęciem czytania „Broniewskiego w potrzasku uczuć” Dariusza Pachockiego warto zapoznać się z oficjalnie przyjętą sylwetką Władysława Broniewskiego. Był on poetą, tłumaczem, żołnierzem oraz uczestnikiem wojny polsko-bolszewickiej. W 1926 roku poślubił Janinę Broniewską, a trzy lata później na świecie pojawiła się ich córka, Joanna.

Książka ta jest zbiorem...

"Bidulo moja kochana, Ty tam, a ja tutaj marzniemy, tęsknimy i źle nam bez siebie".

Intymne listy pomiędzy kochankami od zawsze wzbudzają ciekawość i pobudzają emocje czytelników. W przypadku osób, które w jakiś sposób przyczyniły się do rozwoju szeroko pojętej kultury, lektura prywatnej korespondencji wzbudza różnorakie uczucia. Zapoznanie się po prawie osiemdziesięciu latach z intymnym życiem znanego polskiego poety Władysława Broniewskiego, ukazuje całkiem inną twarz tegoż przedstawiciela liryki. Twarz zwykłego człowieka targanego namiętnościami.

Zebrania w całość listów poety i jego kochanki podjął się Dariusz Pachocki, adiunkt w Instytucie Filologii Polskiej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Autor w 2006 r. uzyskał tytuł doktora nauk humanistycznych w zakresie literaturoznawstwa. Pachocki publikował również swoje artykuły z zakresu krytyki tekstu, krytyki literackiej i literaturoznawstwa na łamach różnych czasopism.

Publikacja "Broniewski w potrzasku uczuć" to zbiór listów Władysława Broniewskiego i jego kochanki, młodszej o czternaście lat studentki prawa, Żydówki Ireny Helman. Historia ich romansu to początek lat trzydziestych XX wieku. Książka opatrzona jest wstępem Dariusza Pachockiego, po którym opublikowane zostały prywatne listy zakochanych.

Dla współczesnego czytelnika postać Władysława Broniewskiego postrzegana jest przez pryzmat jego twórczości poetyckiej, która porusza uczucia kolejnych pokoleń. Niepublikowane dotychczas listy poety i Ireny Helman, pozwalają dostrzec w Broniewskim zwykłego człowieka, którym targają typowe ludzkie namiętności. Poeta będący w związku małżeńskim z Janiną zwaną Jaśką i posiadający ukochaną córkę Ankę, nawiązujący gorący romans z młodszą o wiele lat studentką, to inny Władysław Broniewski. Listy jakie Dariusz Pachocki umieścił w swojej publikacji przedstawiają poetę nieidealnego, wręcz przeciwnie. Ukazują Broniewskiego jako tchórza i egoistę, rozdartego pomiędzy miłością do kochanki i córki oraz wygodnictwem, nie potrafiącego podjąć żadnej decyzji, raniącego bliskie sobie osoby. Idealnym przedstawia się tutaj podtytuł publikacji: "Broniewski: kochanek, egoista, mięczak", który trafnie określa postać poety, biorąc pod uwagę odsłonięty w książce kawałek jego intymnego życia.

Oprócz warstwy typowo romansowej, czytelnik ma również możliwość zagłębienia się w kawałek biografii poety. Wyjazd Broniewskiego do ZSRR, jego dość skomplikowane relacje z żoną, które do dzisiaj mogą szokować czy opis jego pojedynku z bratem Ireny Helman, to również treść listów znajdujących się w publikacji Dariusza Pachockiego. Oczywiście wątek miłości jest głównym wątkiem, jednakowoż nie jedynym. Warto tutaj wspomnieć o intrygującej postaci Ireny Helman i jej dalszych nieznanych losach. Dziewczyna bowiem w 1943 roku została wywieziona na Pawiak i tutaj ślad się o po niej urywa. Czytając bowiem jej pełne czułości listy do Broniewskiego nie sposób nie zastanawiać się nad jej nieznanym, późniejszym życiorysem.

Na uwagę zasługuję piękne wydanie książki. Twarda oprawa i dobrej jakości papier z pewnością umilają przyjemność z lektury. Trafionym zabiegiem bez którego nie wyobrażam sobie tego typu publikacji są liczne fotografie rodziny poety i przedmiotów z nim związanych. Gratką są również fotografie listów.

Z książki "Broniewski w potrzasku uczuć" wyłania się całkiem odmienny obraz znanego nam poety. Podczas lektury miałam ambiwalentne uczucia związane z postępowaniem Broniewskiego, które ewidentnie zmieniły jego obraz w moich oczach. Można byłoby więc pokusić się o ocenę moralna i etyczną jego zachowań, jednakowoż nie to powinno być przedmiotem moich wynurzeń. Władysław Broniewski stał się po prostu zwykłym człowiekiem z prawem do namiętności i popełniania życiowych błędów .

Zbiór listów pod redakcją Dariusza Pachockiego poleciłabym przede wszystkim czytelnikom zainteresowanym postacią znanego poety. Literatura epistolarna nie jest bowiem idealną alternatywą dla wszystkich. Jeśli więc chcecie zobaczyć we Władysławie Broniewskim człowieka ze wszelakimi słabościami, zachęcam do lektury.

http://www.subiektywnieoksiazkach.pl

"Bidulo moja kochana, Ty tam, a ja tutaj marzniemy, tęsknimy i źle nam bez siebie".

Intymne listy pomiędzy kochankami od zawsze wzbudzają ciekawość i pobudzają emocje czytelników. W przypadku osób, które w jakiś sposób przyczyniły się do rozwoju szeroko pojętej kultury, lektura prywatnej korespondencji wzbudza różnorakie uczucia. Zapoznanie się po prawie osiemdziesięciu...

Z czym kojarzy nam się Broniewski? Z liryką rewolucyjną, alkoholizmem i bezgraniczną miłością do wcześnie zmarłej córki. Niewiele wiemy jednak o życiu intymnym naszego pisarza, a jeszcze mniej o jego romantycznym usposobieniu. Na szczęście są tacy ludzie jak Dariusz Pachocki, dzięki którym czytelnik ma szansę odkryć nieznane do tej pory oblicze tego wybitnego poety. Z inicjatywy Pachockiego została bowiem wydana korespondencja Władysława do niejakiej Ireny Helman, zebrana w książce pt.: "Broniewski w potrzasku uczuć".

"W morze spienione, w szumiące morze
gwiazdy spadały i nikły.
Oto Ci serce dzisiaj otworzę -
To przypływ, miła, to przypływ(...)"

Przypływ nowego uczucia pojawia się u Broniewskiego dosyć niespodziewanie. Władysław od kilku lat żonaty z Janką, matką jego ukochanej córeczki Anki[1], obdarza nowym uczuciem młodą studentkę prawa. Śliczna Irenka do tego stopnia podbija serce naszego pisarza, że dla niej gotów jest porzucić swoje dotychczasowego życie. Mamy jednak rok 1933, a relacja między zakochanymi wcale nie jest taka prosta.

"Mówiłem sercu: "Milcz o miłości,
serce uparte i dumne"-
a miłość rosła we mnie jak kościół,
dokąd wniesiono już trumnę(...)"

Broniewski nie wie jak wybrnąć z tej skomplikowanej sytuacji. Z jednej strony bezgraniczna miłość do dziecka, z drugiej fatalne zauroczenie młodą Żydówką z krakowskiego Kazimierza. Do tego na drodze nowej miłości stają: żona Janka i cała rodzina Helmanów, którzy nie akceptują biednego goja z Warszawy. Co więc pozostaje zakochanym? Jedynie korespondencja, w której snują oni plany wspólnej przyszłości.

"Słowa miłości, słowa rozpaczy
zdławiła noc głuchoniema.
Kochać- to znaczy dotknąć, zobaczyć,
a Ciebie nie ma...nie ma (...)"

Dariuszowi Pachockiemu udało się odnaleźć te listy. Irena zachowała niemal wszystkie epistoły ukochanego. On, chcąc po czasie wymazać ją z pamięci, większość listów Helmanówny zniszczył. Ocalało zbyt mało, by móc odtworzyć całą wymianę myśli między naszymi bohaterami, a jednocześnie wystarczająco dużo, by pokazać uczuciowe zaangażowanie twórcy "Bagnetu na broń". Ta ciekawa i miejscami wzruszająca korespondencja ukazała nam zupełnie nowe oblicze Władysława Broniewskiego. Wielki żołnierz, po latach pisarz mocno zaangażowany w sprawy polityczne, jawi nam się w listach jako zagubiony, zniewolony przez uczucie romantyk, który żyje nieustanną nadzieją na spotkanie lub choćby kolejną wiadomość od swojej ptaszyny.
W cieniu kwitnącego uczucia stoi jednak druga kobieta. Żona, która dla dobra córki ma prawo zakończyć romans swego męża. Dzięki listom poznajemy także jej stosunek do tej niewygodnej relacji, a trzeba przyznać, że jest on wyjątkowo zaskakujący.

"Ach! Ona świeci blaskiem wspaniałym
w gwiazd spadających hymnie,
gwiazdy- to mało, morze- to mało,
jeżeli miłość jest przy mnie (...)"

Czym byłyby jednak wspomniane listy bez odpowiedniej interpretacji? Zwyczajną korespondencją dwojga ludzi. Dariusz Pachocki nie pozostawił jednak czytelnika samego wobec tak interesujących źródeł historycznych. Zapewnił mu znakomity wstęp, liczne komentarze dotyczące niektórych fragmentów i wyjątkowo dużą ilość fotografii, nie tylko naszych bohaterów, ale również ludzi lub przedmiotów z nimi związanych. Wszystko to wydane w zachwycającej oprawie, sprawia, że "Broniewski w potrzasku uczuć" to pozycja obowiązkowa dla miłośników naszego poety i tych, którzy z pasją odkrywają kolejne "smaczki" z biografii znanych twórców literatury.

"Miła ja płaczę...Gwiezdny alkohol
ma posmak cierpki i przykry.
Fala powraca szemrząc Ci: "Kocham".
To przypływ, miła, to przypływ"[2]

Gdyby nie ta książka, z pewnością nie poznałabym romantycznej natury Broniewskiego, którą na co dzień skrywał pod płaszczem powagi i dystansu do świata, pomagając w tym sobie wysokoprocentowym alkoholem. Właśnie z tego powodu gorąco ją Wam polecam, choć istnieje obawa, że nasz bohater może uwieść słowem również swoje współczesne czytelniczki. Strzeżcie się Drogie Panie!

[1] Właściwie Joanna Broniewska. Zob. D. Pachocki: ["Wstęp" do:] "Broniewski w potrzasku uczuć". Kraków 2013.
[2] W. Broniewski: "Przypływ". W Tegoż: "Wiersze i poematy". Łódź 1980. s. 242-243.

Z czym kojarzy nam się Broniewski? Z liryką rewolucyjną, alkoholizmem i bezgraniczną miłością do wcześnie zmarłej córki. Niewiele wiemy jednak o życiu intymnym naszego pisarza, a jeszcze mniej o jego romantycznym usposobieniu. Na szczęście są tacy ludzie jak Dariusz Pachocki, dzięki którym czytelnik ma szansę odkryć nieznane do tej pory oblicze tego wybitnego poety. Z...

Historia jaką przedstawia książka to przebieg romansu Władysława Broniewskiego z Ireną Helman opartą na podstawie udostępnionych listów.
Można powiedzieć,że był to dość trudny i bardzo emocjonalny związek bo musieli stoczyć "walkę" z przeciwnościami, jakimi przede wszystkim była rodzina Ireny, która to za wszelką cenę chciała uniemożliwić kobiecie kontakty ze swym ukochanym, robiąc wszystko co według nich mogło odnieść jaki kolwiek skutek.
Dodatkowo sam Broniewski miał żonę oraz córkę, o ile na tej pierwszej bardzo szybko przestało mu zależeć to dziecko było dla niego bardzo ważne w życiu, wiele razy rezygnował z potajemnych spotkań z kochanką na rzecz Anki.
Postawa żony była jak dla mnie chwilami zdumiewająca, bo nie wyobrażam sobie jak mogła siedzieć z własnym mężem i rozmawiać o innej kobiecie zajmującej jej miejsce w sercu życiowego partnera, co najdziwniejsze była również pośrednikiem między tą dwójką. Co nie oznacza,że nie robiła wymówek oraz nie urządzała scen histerii, bo takie też się zdarzały.

Jeżeli chodzi o Broniewskiego to był on według mojego odczucia egoistą nie zważający na uczucia wielu osób, bo z jednej strony Janka, prawowita współmałżonka, matka ukochanej córeczki, jak wynika z listów już przed zawarciem ślubu nie był lojalny wobec niej, mimo wszystko z jakiegoś niezrozumiałego dla mnie powodu doprowadził do całej ceremonii, dlaczego? Nawiązał romans z Ireną, którą jak twierdził bardzo kochał, młodsza o wiele lat, naiwna, wierząca w przyszłość ich związku obdarzyła uczuciem poetę. Potrafił pięknie się wyrażać do swej ukochanej, ale czy na prawdę mu na niej zależało?
Zdawał sobie sprawę, na jakie przykrości jest narażona, ponieważ matka oraz brat Ireny nigdy nie pogodzili się z ich romansem, nie mogli znieść myśli,że żonaty mężczyzna chce związać się Helmanówną.

Różnie bywało między tym dwojgiem, oczywiście nie mogło być mowy o kłótniach, jednak wielokrotnie ich spotkania nie dochodziły do skutku z różnych przyczyn. Korespondowali ze sobą bardzo często, a dokładnie niemalże cały czas. Jakby ich życie było uzależnione od tych słów zawartych na papierze, bo wykradzionych chwil sam na sam nie było zbyt wiele.Mimo, to żyli w przekonaniu,że w końcu kiedyś się połączą na zawsze, ale czy tak się stało?


Szczerze powiedziawszy bardzo niezręcznie śledziłam życie Broniewskiego oraz Helman czytając ich prywatne, a wręcz intymne wyznania miłosne zapisane w listach. Miałam dziwne uczucie,że przekroczyłam granicę, za którą nie powinno się wchodzić. Wyznania oraz problemy z jakimi musieli się zmierzyć powinny pozostać zachowane w tajemnicy, ale to tylko według mojej opinii.
Broniewskiego uważam za manipulanta uczuciowego, nie potrafiące na prawdę podjąć decyzji w sprawie nie tylko swojego życia, ale równie zakochanej, czekającej Ireny. Bo tak na prawdę ona poświęciła dla niego wszystko, relacje z własną rodziną. Mając nadzieję,że w końcu spędzi resztę życia przy boku ukochanego, a jak się to wszystko skończyło...
Książka jest ciekawie wydana, można w niej znaleźć zdjęcia oryginalnych listów, oraz fotografie z różnych etapów życia poety i nie tylko jego.
Głównie polecam osobą zainteresowanym historią tego romansu i jego zakończenia.

http://agaaa006.blogspot.com/

Historia jaką przedstawia książka to przebieg romansu Władysława Broniewskiego z Ireną Helman opartą na podstawie udostępnionych listów.
Można powiedzieć,że był to dość trudny i bardzo emocjonalny związek bo musieli stoczyć "walkę" z przeciwnościami, jakimi przede wszystkim była rodzina Ireny, która to za wszelką cenę chciała uniemożliwić kobiecie kontakty ze swym...

http://mojswiat-szelestkart.blogspot.com/2013/10/broniewski-w-potrzasku-uczuc.html

http://mojswiat-szelestkart.blogspot.com/2013/10/broniewski-w-potrzasku-uczuc.html