Tej książki nie przeczytasz gładko jak najnowszych powieści autora. Zdania są długie , wielokrotnie złożone i pełne dygresji a tekst zbity i z niewielką ilością dialogów. Czas teraźniejszy miesza się z przeszłym .I to w jednym zdaniu czasami! Tutaj myśl goni myśl . Wypowiedzi zaprzeczają myślom. King jest mistrzem słowa. Potrafi umiejętnie nim gospodarować. Niestety w ostatnich powieściach bardzo je oszczędza. Jego proza jest coraz prostsza i jednowymiarowa. Byrus (pleśń pochodzenia pozaziemskiego) porasta ludzi a Pan Szary przejmuje kontrolę nad ciałem Jonesya . Byrus znany też jako Reapley, to kolonia obcych obdarzona wysokim ilorazem inteligencji , ale nie zna ona żadnych emocji. Nie przeżywa w naszym ekosystemie , ale jeśli znajdzie nosiciela to owszem, przeżyje. Jonesy próbuje namówić Pana Szarego na to, by nauczył się żyć na Ziemi, jednak imperatyw rozmnażania jest zbyt silny, by Obcy uległ tej pokusie. Celem Pana Szarego jest zbiornik wody Qabbin przy zaporze Winsor i zarażenie wody pitnej a w dalszej kolejności ludzi. W drodze do niego Pan Szary uświadamia sobie że zaraził się byrusem tego świata, jego emocjami i doznaniami zmysłowymi. Ta pleśń jest jak rak i grupa przyjaciół usiłuje go zwalczyć i uratować Ziemię przed najazdem wrogich obcych.

Tej książki nie przeczytasz gładko jak najnowszych powieści autora. Zdania są długie , wielokrotnie złożone i pełne dygresji a tekst zbity i z niewielką ilością dialogów. Czas teraźniejszy miesza się z przeszłym .I to w jednym zdaniu czasami! Tutaj myśl goni myśl . Wypowiedzi zaprzeczają myślom. King jest mistrzem słowa. Potrafi umiejętnie nim gospodarować. Niestety w...