Najpierw długo czytałam. Potem długo zbierałam się do napisania recenzji. W sumie i z jednym i z drugim nie bardzo mi było po drodze.
Ale, aby być sprawiedliwym, to trzeba przyznać, że Tajemnice zamku to ogólnie dobra książka. Rozbudowana. Tajemnicza. Ciekawa. Bardzo ładnie łącząca czasy współczesne z okresem II Wojny Światowej. Bohaterowie są ciekawi, niekiedy drugoplanowi bardziej niż ci z pierwszych stron.
Dlaczego więc miałam taki problem?
U mnie zwykle jest podobnie. Bohaterka. Całkowicie i bezapelacyjnie jak dla mnie położyła tę książkę. O ile jestem w stanie zrozumieć pewne ograniczenia, zahamowania, ułomności, strachy, o tyle Emilie prezentuje cały zestaw cech drażniących. I to nie drażniących twórczo, ale tych dołujących. Głupiutka, naiwna, ślepa, ale tak, że nawet wielka miłość chyba nie jest w stanie tego wytłumaczyć. Dziewczyna pozbawiona jakiegokolwiek odruchu samozachowawczego, choćby lekkiego trzeźwego spojrzenia na świat, na to co ją otacza. Przyznam, że nawet po jej wizycie u Belli, zastanawiałam się, czy nie znajdzie wyjaśnienia obecności Sebastiana w domu kochanki. I chyba wcale nie byłabym zbytnio zdziwiona, gdyby jednak taki znalazła.
Sebastian? Zastanawia mnie czy którakolwiek z czytających Tajemnice zamku osób, nie wiedziała od początku, że to intrygant, złodziej, cham i świnia? Może to błąd autorki, może moja dodatkowa reakcja na bezwolną bohaterkę, ale on od początku był czarnym charakterem. Może dodatkowo z jego powodu tak wściekałam się na ślepotę Emilie.
Jak dla mnie książkę uratowały dwa elementy.
Alex – do którego też można mieć zastrzeżenia, ale mnie do siebie przekonał, był na tyle wiarygodny, że mu uwierzyłam i w pewien sposób zaufałam. Człowiek bogaty doświadczeniem, dobry sercem, zbyt pobłażliwy w stosunku do brata, ciekawy i zajmujący. Czy pasuje do Emilie? Chyba tak. Oboje są tak dobrzy, wbrew temu jak potraktował ich świat i ludzie, że być może jedynie w swojej obecności, w związku ze sobą są w stanie funkcjonować i cieszyć się życiem.
Historia Constance – która przenosi czytelnika do czasów II wojny światowej. I choć jak dla mnie obie bohaterki mają wiele punktów wspólnych, o tyle Constance zmienia się. Wbrew tragedii, światu, okupacji, rozdartym marzeniom dojrzewa i staje się silna. Czy czeka to też współczesną bohaterkę? Nie podejrzewam, tym bardziej w kontakcie z Alexem, z którym związek może nie wymagać takiego dorastania.
Ale żeby nie było. Rozumiem miłość Emilie i Alexa. I jestem przekonana, że będą szczęśliwi. We dwójkę i z adoptowanym synem. We trójkę. Wśród winnic, w zamku i otoczeniu książek które tak kochają. Może nawet Emilie przypomni siebie kiedyś jak bardzo kochała zwierzęta i wróci do zawodu. Chciałabym, ponieważ życzę im jak najlepiej.
Nie było łatwo. Ciężko mi się czyta książki w których tak drastycznie odrzucam bohaterów. Tym bardziej w tym przypadku było mi ciężko, bo książka z tych „trudniejszych”. Bardziej angażujących.

Najpierw długo czytałam. Potem długo zbierałam się do napisania recenzji. W sumie i z jednym i z drugim nie bardzo mi było po drodze.
Ale, aby być sprawiedliwym, to trzeba przyznać, że Tajemnice zamku to ogólnie dobra książka. Rozbudowana. Tajemnicza. Ciekawa. Bardzo ładnie łącząca czasy współczesne z okresem II Wojny Światowej. Bohaterowie są ciekawi, niekiedy drugoplanowi...