Niestety, rozczarowała mnie ta część. Ogólnie cała seria jest wg mnie nierówna, wzloty i upadki poszczególnych tomów przypominają sinusoidę. Tym razem niestety trafiłam na minimum lokalne.
Zachowanie poszczególnych bohaterów jest po prostu niedorzeczne:
1. Alec i Izabell - co jest grane? Właśnie tragicznie zginął ich młodszy braciszek, szczególnie Izzy powinna się czuć winna jego śmierci, a oboje jakby zapomnieli o sprawie. Alec jeździ z kochankiem po świecie, Izzy przebiera w szmatkach i stroi się na imprezę zaręczynową Jocelyn, czy tak zachowują się ludzie w żałobie?
2. Jace - dramat, chłopak, który na początku zarysowany był jako twardziel o silnym charakterze i niezachwianej wierze w siebie, niczym Werter umartwia się nad sobą, jaki to jest zły, jak zagraża innym, jaki winny wszystkiego, co najgorsze. Nie mogę na to patrzeć, po prostu denerwuje mnie takie rozczulanie się nad sobą.
Za to Simon i Clary pozytywnie - żadne z nich mięczaki, potrafią się odpowiednio zachować w każdej sytuacji, wziąć ciężar problemu na siebie, nie unikają pomocy, jeśli jest to konieczne, ani odpowiedzialności, jeśli sądzą, że sami sobie poradzą. Jeszcze bardziej polubiłam Clary, chociaż na jej miejscu mocno potrząsnęłabym tymi ciepłymi kluchami w jakie zmienił się Jace.
Planuję czytać serię nadal, chociaż już z mniejszym entuzjazmem myślę o kolejnej części.

Niestety, rozczarowała mnie ta część. Ogólnie cała seria jest wg mnie nierówna, wzloty i upadki poszczególnych tomów przypominają sinusoidę. Tym razem niestety trafiłam na minimum lokalne.
Zachowanie poszczególnych bohaterów jest po prostu niedorzeczne:
1. Alec i Izabell - co jest grane? Właśnie tragicznie zginął ich młodszy braciszek, szczególnie Izzy powinna się czuć...