Psychoterapia tańcem i ruchem (Dance Movement Therapy) to metoda pracy terapeutycznej w Polsce wciąż stosunkowo nowa i nieznana. Nieliczne są również polskie opracowania dotyczące tej formy terapii. To zaskakujące, zważywszy na fakt, iż terapia ta jest na świecie rozwijana i z powodzeniem stosowana od około siedemdziesięciu lat! Celem Autorek jest zatem uzupełnienie luki w rodzimej literaturze i przybliżenie polskim czytelnikom założeń tej metody, możliwości jej zastosowania i głównych narzędzi.

Ruch w psychoterapii pojmowany jest bardzo szeroko – obecny jest w każdym geście, postawie, a nawet oddechu. Jego znaczenie terapeutyczne jest oczywiste, także w potocznym znaczeniu ruch to zdrowie – i to nie tylko fizyczne, ale i psychiczne. Większe zdziwienie może budzić chęć zastosowania w psychoterapii tańca, wszak na co dzień kojarzy się on nam z rozrywką, sztuką, rzadziej ze sportem. Jak się okazuje, i ruch, i jego bardziej precyzyjna forma – taniec, a dokładniej taneczna improwizacja, mają szerokie zastosowanie psychoterapeutyczne. Poprzez ruch docieramy do tego, co zostało zapisane w ciele – emocji, wspomnień, przeżyć; docieramy do pokładów nieświadomości. Ruch pozwala zajrzeć w siebie, wydobyć na światło dzienne to, co do tej pory było ukryte, a co – w sposób dla nas nieuświadomiony – mogło stanowić źródło naszego dyskomfortu i problemów emocjonalnych. Dotarcie do ukrytych emocji i przeżyć pozwala następnie je zwerbalizować i przepracować w procesie terapeutycznym.

Autorki książki Psychoterapia tańcem i ruchem. Teoria i praktyka poruszają takie zagadnienia jak relacja terapeutyczna, analiza ruchu, metafora ruchowa; przybliżają metodę pracy za pomocą ruchu autentycznego bądź pracy ze snami; omawiają narzędzia takie jak przestrzeń, rekwizyt czy rysunek. Co istotne, przekazywana wiedza teoretyczna poparta jest w wieloma przykładami z praktyki, co stanowi dowód skuteczności proponowanej metody.