Magia, siły nadprzyrodzone i wpieranie ludziom, że WSZYSTKIE ich nieszczęścia są z ich winy. Czyli moją winą będzie, gdy pijany kierowca wjedzie na chodnik i mnie zabije, moją winą będzie, gdy zachoruję na raka, moją winą będzie też utrata pracy spowodowana np. bankructwem pracodawcy.

Myślę, że autor zdecydowanie za mocno popłynął w świat fantazji i kołczów "rycz do lustra a będziesz lwem". Chociaż jako psychoterapeuta powinien choć raz odnieść się do jakichś badań naukowych, a nie świata nierealistycznych przypadków osób, którym rzekomo się udało.

Ja wiem, że na takie książki trzeba brać poprawkę i nie traktować ich dosłownie. Ale na tą książkę trzeba brać bardzo dużą poprawkę. Albo lepiej zamiast tej książki przeczytać jakąś inną, której autor(ka) opiera się bardziej na nauce, a mniej na Archiwum X.

Magia, siły nadprzyrodzone i wpieranie ludziom, że WSZYSTKIE ich nieszczęścia są z ich winy. Czyli moją winą będzie, gdy pijany kierowca wjedzie na chodnik i mnie zabije, moją winą będzie, gdy zachoruję na raka, moją winą będzie też utrata pracy spowodowana np. bankructwem pracodawcy.

Myślę, że autor zdecydowanie za mocno popłynął w świat fantazji i kołczów "rycz do lustra...

Zamysł był dobry: stworzyć poradnik, który pomoże ludziom zmienić własne nastawienie do siebie i świata. Zgadzam się, że wiele niepowodzeń i porażek spowodowanych jest przez naszą podświadomość. Za przykład może posłużyć efekt samosprawdzającej się przepowiedni czy znane wszystkim placebo (chociaż autor nie rozwija w żaden sposób żadnego z tych pojęć, ha, nawet o nich nie wspomina - być może wyszedł z założenia, że każdy laik wie, o czym mowa). W tym momencie kończy się jednak moja aprobata, a zaczyna ogromny sceptycyzm, rosnący w miarę przewracania kolejnych stron.

Autor ma bardzo subiektywny styl pisania. Przedstawia własne opinie jak fakty. Powieść w ogóle nie zasługuje na włożenie na półkę "Psychologia", za grosz w niej profesjonalizmu. Pan Kummer jest z zawodu psychoterapeutą, a to znaczy, że ukończył psychologię, więc oczekiwałam chociaż minimalnego zorientowania w temacie. Nic z tego - żadnych badań, naukowych podstaw wniosków. Jedynie - od czasu do czasu - fragmenty z innych książek. Opisane są przypadki osób, które zmieniły swoje życie, zaczynając od zmiany w myśleniu. Jednak czasem wydają się one mocno naciągane, nierealistyczne, głupie, zahaczające o magię czy siły nadprzyrodzone.

Sugerowane są ćwiczenia, które mają poprawić naszą psychiczną sytuację. Na początku brzmiały rozsądnie, ale potem zaczęto popadać w przesadę. Zalecano, na przykład, by raz dziennie po medytacji mówić sobie głośno: "Nieskończona inteligencjo we mnie, żyjąca poza czasem i przestrzenią. Polecam ogromnej sile we mnie, by dopomogła mi tego dnia!".
Sama formułka brzmi tak głupio, że nie odważyłabym się jej wypowiedzieć na głos. Wyobraziłam sobie szaloną blondwłosą panią, otoczoną szalami i talizmanami, która tańczy wokół własnej osi z rozłożonymi ku niebu ramionami. Można spróbować, ale ja nie zamierzam zwracać się do części swojego mózgu jak do Boga (bo w modlitwie zdarza mi się czasem prosić o pomyślny dzień).

Styl powieści nie jest naukowy, ale to nie byłaby istotna wada, gdyby nie to, o czym wspomniałam wyżej - przytaczanie własnych słów jako niepodważalne fakty. Pierwszy zgrzyt pojawił się przy stwierdzeniu "Uwierzcie - WSZYSTKIE wasze nieszczęścia są spowodowane wyłącznie z waszej winy". Potem jest to jeszcze pokreślone, WSZYSTKIE Z WASZEJ WINY. Dosyć ograniczony wniosek (bo to, że nieprawdziwy, chyba każdy wie). Niech autor wpierw porozmawia z człowiekiem nieuleczanie chorym na raka, dzieckiem z zespołem Downa albo rodziną osoby, która zmarła pod kołami pijanego kierowcy. Nie, nie wszystkie nieszczęścia dzieją się z naszej winy.

Innym razem pisano o kobiecie, której przyśniło się, że zobaczy swojego dawno niewidzianego męża przy basenie. Potem faktycznie go tam ujrzała. Nie rozumiem, co to ma wspólnego z podświadomością? Sam przykład jest dla mnie mało wiarygodny, bardziej podejrzewałabym zbieg okoliczności. A może telepatię? Jak dla mnie wtrącenie piernika do książki o wiatrakach, nie widzę powiązania.

Odniosłam wrażenie, że autor nie zapoznał się z tą podstawową definicją pojęcia, na którego temat napisał książkę. Co rusz sugeruje nam, że podświadomość jest czymś na zasadzie wielkiego, wręcz boskiego ducha. Miał być poradnik, wyszedł zbiór naciąganych opowiastek, na dodatek stworzony tylko dla pieniędzy. Nie polecam.

Zamysł był dobry: stworzyć poradnik, który pomoże ludziom zmienić własne nastawienie do siebie i świata. Zgadzam się, że wiele niepowodzeń i porażek spowodowanych jest przez naszą podświadomość. Za przykład może posłużyć efekt samosprawdzającej się przepowiedni czy znane wszystkim placebo (chociaż autor nie rozwija w żaden sposób żadnego z tych pojęć, ha, nawet o nich nie...

Polecam dla ludzi wchodzących w temat pozytywnego myślenia i kształtowania własnego życia,książka dobra,pozwala optymistycznie patrzeć w przyszłość jeśli weźmiemy się do roboty i będziemy pracować wytrwale nad naszym umysłem.Praktyczne wskazówki,napisane prostym językiem .czyta się ją szybko jednak warto wracać do wybranych rozdziałów.

Polecam dla ludzi wchodzących w temat pozytywnego myślenia i kształtowania własnego życia,książka dobra,pozwala optymistycznie patrzeć w przyszłość jeśli weźmiemy się do roboty i będziemy pracować wytrwale nad naszym umysłem.Praktyczne wskazówki,napisane prostym językiem .czyta się ją szybko jednak warto wracać do wybranych rozdziałów.

Ciekawa książka o stosowaniu afirmacji w życiu codziennym.

Motywem przewodnim książki jest pokazanie to, że każde otrzymuje to, o co się prosi - osoby wierzące w sukces osiągają go, osoby bojące się porażki najczęściej ją ponoszą.

Ciekawa książka o stosowaniu afirmacji w życiu codziennym.

Motywem przewodnim książki jest pokazanie to, że każde otrzymuje to, o co się prosi - osoby wierzące w sukces osiągają go, osoby bojące się porażki najczęściej ją ponoszą.