Ostatni weekend spędziłem we wspaniałym towarzystwie nieżyjącego już niestety Ambasadora Jerzego Bahra. Pan Ambasador odsłonił przede mną swój bogaty życiorys w rozmowie z Jerzym Sadeckim. Czytając ten wywiad miałem doświadczenie poznania nietuzinkowej, silnej, ale jednocześnie wrażliwej osobowości. Siłę pana Ambasadora odnajduję w bogatej wiedzy, którą nieustannie wzbogacał; w postawie szacunku wobec innego człowieka; ale też w umiejętności wyważonego stawiania granic tam, gdzie wymagała tego sytuacja. Źródłem tej siły było głębokie zainteresowanie kulturą i pogmatwanymi losami narodów Europy Środkowo-Wschodniej. Konsekwencją – świadomość, że piękne jest to, co jest różnorodne; a to, co różnorodne, może być nam wszystkim wspólne, nie musi dzielić. By tak się stało, potrzeba taktu i cierpliwości.
Namacalnym przejawem postawy Ambasadora jest jego podkrakowski dom, w którym odnaleźć można między innymi i huculskie kafle, i ukraińskie ikony, i stare mapy Królewca, i rosyjskie saneczki. Podobno to wszystko ze sobą pięknie współgra tworząc niepowtarzalny klimat. O taki świat moim zdaniem warto zabiegać.

Ostatni weekend spędziłem we wspaniałym towarzystwie nieżyjącego już niestety Ambasadora Jerzego Bahra. Pan Ambasador odsłonił przede mną swój bogaty życiorys w rozmowie z Jerzym Sadeckim. Czytając ten wywiad miałem doświadczenie poznania nietuzinkowej, silnej, ale jednocześnie wrażliwej osobowości. Siłę pana Ambasadora odnajduję w bogatej wiedzy, którą nieustannie...