Z pozoru życie Adama Jaworskiego jest idealne. Ma ładną żonę, dobrą pracę i wysoko postawionego teścia. To jednak tylko pozory. Żona nie potrafi wyzwolić się spod wpływu rodziców i małżeństwo Jaworskich znajduje się pod ich nieustanną kuratelą. Para nie potrafi też wspólnie pomóc poradzić sobie ze stratą dziecka. Adam ma dość swojego życia i postanawia popełnić samobójstwo. Udaje się go jednak uratować. Wcześniej Adam popada w coś w rodzaju śmierci klinicznej, w innym świecie rozmawia z Bogiem i dowiaduje się, że skrzywdził istotę o imieniu Atma. Dostaje jednak szansę na naprawę swoich błędów.

Po wyzdrowieniu Adam postanawia odwiedzić brata, z którym przez lata nie utrzymywał kontaktu. W jego majątku spotyka piękną Atmę, daleką kuzynkę i swego rodzaju podopieczną brata. Mężczyzna jest nią zauroczony, jednak Atma wie, jakie życie wcześniej prowadził Adam, i wzywa go do zmiany. Wierząca w teorię reinkarnacji uważa, że prowadziła wcześniej wiele żyć, a obecne jest ostatnim i tym, które należy dobrze przeżyć. Zainspirowany przez nią Adam próbuje być lepszym człowiekiem, a nawet poprawić relacje z żoną. Jego starania idą jednak na marne. Wówczas Adam decyduje się na desperacki krok.

Książka bardzo mi się spodobała, głównie dlatego, że fabuła i wątek miłosny przypominają moje ukochane ,,Quo vadis" Tu jednak bohaterowie są dojrzalsi, więc historia rozwija się nieco inaczej. Rodziewiczówna ukazuje, jak trudno zmienić się, gdy przyzwyczaiło się już do jałowej, pustej egzystencji, że czasami wymaga to zaczęcia od zera. Wątek miłosny Atmy i Adama był ciekawy, autorka skupiła się tu na porozumienia dusz, nie na fizycznej fascynacji, jednak uważam, że mogła go bardziej rozwinąć. Sama Atma jest postacią trudną do oceny, ponieważ ciężko stwierdzić, czy należy traktować ją jak zafascynowaną wschodnimi ideami i uduchowioną kobietę, czy jak istotą pozaziemską, która ma sprowadzić Adama na dobrą drogę. Ja wolę ten pierwszy punkt widzenia, że ona była zwykłą kobietą, tylko bardzo wierzącą i refleksyjną, a jej spotkanie z Adamem było dziełem przeznaczenia. Podobała mi się postać Moniki, przyszywanej matki głównego bohatera. Chociaż z pozoru była prostą, niewykształconą staruszką, miała w sobie ogromną siłę ducha i wywierała wielki wpływ na ludzi(zastanawiam się, czy autorka chciała przez nią nawiązać do św. Moniki).

,,Atma" to powieść o tym, jak trudno nawrócić się na lepszą drogę, ale że to zawsze jest możliwe. To opowieść o dobrych uczuciach, które tkwią w każdym z nas, o wybaczeniu sobie i innym, o pogodzeniu się z przeszłością i o odradzającej sile miłości. Rodziewiczówna pisze w sposób, który wciąga i oczarowuje, jednak powieść ma też pewne wady. Romanse Adama z innymi kobietami na drodze do tej właściwej, prawdziwej miłości były męczące. Facet miał pecha, bo jego kobiety w większości przypadków były toksycznymi, rozpieszczonymi, zakochanymi w sobie histeryczkami. Zarówno słaba psychicznie, dająca sobą manipulować Jaworska, próżna i egoistyczna rosyjska kochanka czy zaborcza i rozhisteryzowany Szymborska , nie budziły ani mojego współczucia, ani zrozumienia, nie mówiąc już o sympatii, chociaż to ostatnia ze swoim uparciem się na Adama i niezauważaniem, że ma on jej dosyć, budziła moją szczególną niechęć. Rozumiem, że pisarka chciała pokazać, że droga do nawrócenia nie jest łatwa i prosta, że na człowieka czekają przeróżne pokusy, ale zawsze ma się szansę na wyjście z nich, ale było to irytujące(dobrze, że przynajmniej na końcu jest wyraźnie powiedziane, że to było złe zachowanie ze strony Adama). Mieszanie chrześcijańskiej moralności z motywami buddyjskimi też wyszło średnio. Ja mam do tej książki sentyment, dlatego tak wysoko ją oceniam. Rozumiem, jednak że może ona nudzić czy irytować. Jest to pozycja dla osób skłonnych do zamyślenia się nad sobą i swoim życiem, lubiącym takie refleksje nad ludzką naturą i powinnościami wobec innych, a także dla tych, którzy cenią powieści z wątkami religijnymi. A jeśli ktoś lubi historie w których mężczyzna zmienia się przez kobietę, to też jest duża szansa, że mu się spodoba.

,,Kto znienawidzi, nawet złe, ten jest bezmiernie nieszczęśliwy."

Z pozoru życie Adama Jaworskiego jest idealne. Ma ładną żonę, dobrą pracę i wysoko postawionego teścia. To jednak tylko pozory. Żona nie potrafi wyzwolić się spod wpływu rodziców i małżeństwo Jaworskich znajduje się pod ich nieustanną kuratelą. Para nie potrafi też wspólnie pomóc poradzić sobie ze stratą dziecka. Adam ma dość swojego życia i postanawia popełnić samobójstwo....