9 gwiazdek tylko dlatego, że reszta tomów była lepsza, co nie znaczy, że ta zła.

9 gwiazdek tylko dlatego, że reszta tomów była lepsza, co nie znaczy, że ta zła.

Na poziomie czwartego tomu Aaronovitch utrzymuje swoją pozycję i spokojnie mogę powiedzieć, że to jeden z najlepszych cyklów urban fantasy, jakie czytałam, a staram się czytać sporo z tego gatunku (Tu uwaga na boku, jeśli ktoś ma jakąś rekomendację, której na mojej liście lektur nie ma, bardzo chętnie przygarnę ^^). Czwarty tom to też dobra pora, żeby skupić się bardziej na głównym wątku, niż na pojedynczych sprawach i bohaterowie zajmują się teraz przede wszystkim ściganiem Człowieka bez Twarzy, który zresztą, jak śmiem przypuszczać po finale książki, jest o wiele bardziej wielowymiarowy, niż przypuszcza Peter Grant.
Jednak choć Aaronovich jest świetny w konstruowaniu świata i budowie intrygi, gorzej nieco idzie mu przedstawianie postaci. Bohaterowie nie są nijacy, nawet, jeśli są zwyczajni, jak Peter (czy Lesley, choć po końcówce tomu trudno będzie jej tę zwyczajność utrzymać),ale jedyną naprawdę wyrazistą postacią w cyklu jest dla mnie Nightingale. Reszta ma zadatki i może rozwinie, bo potencjał jest świetny: motywacje Człowieka bez Twarzy, sytuacja Lesley, Zach, Varvara, Alison czy Beverly, która moim zdaniem mogłaby pojawiać się częściej... Lepiej autorowi idzie opisywanie miasta i to chyba jest ten element, który podoba mi się w cyklu najbardziej: drobiazgowo opisany Londyn, jego tajemnice, konteksty historyczne i codzienność, mieszanka kulturowa. Siedem gwiazdek za całość, minus jedna za niedopieszczenie postaci, plus jedna za Londyn: wychodzi siedem. Czekam na tom piąty.

Na poziomie czwartego tomu Aaronovitch utrzymuje swoją pozycję i spokojnie mogę powiedzieć, że to jeden z najlepszych cyklów urban fantasy, jakie czytałam, a staram się czytać sporo z tego gatunku (Tu uwaga na boku, jeśli ktoś ma jakąś rekomendację, której na mojej liście lektur nie ma, bardzo chętnie przygarnę ^^). Czwarty tom to też dobra pora, żeby skupić się bardziej na...