Książka jest podzielona na trzy bloki tematyczne. Rozpoczyna się od wyjaśnienia, w jaki sposób objawia się perwersyjna przemoc na co dzień. W dalszej części autorka zgłębia temat relacji perwersyjnej i jej protagonistów, w tym stylu komunikacji i form funkcjonowania. Ostatnia część opisuje konsekwencje molestowania moralnego w życiu ich ofiar oraz kolejne kroki w poszukiwaniu przez nią form pomocy, m.in. psychologicznej.

Molestowanie moralne oznacza proces rozmyślnej destrukcji jednostki przez inną jednostkę lub grupę przy użyciu systematycznej i trwającej w czasie przemocy psychicznej. Hirigoyen kładzie nacisk na aspekt godności i praw jednostki, w które takie praktyki są bezpośrednio wymierzone. Określenie to wywodzi się z tradycji klinicznej oraz psychoanalitycznej, wyrasta z refleksji nad perwersją moralną, jak też z freudowskiej klasyfikacji masochizmu (masochizm seksualny, masochizm moralny). Wprowadza ono także analizę osobowości narcystyczno-perwersyjnej, dla której molestowanie moralne kogoś z otoczenia jest sposobem funkcjonowania i mechanizmem obronnym, zapewniającym jej równowagę i przetrwanie.

Hirigoyen podkreśla indywidualny i subiektywny wymiar relacji perwersyjnej, na której opiera się molestowanie moralne. Z jednej strony agresor obiera sobie ofiarę ze względu na jej specyficzne słabe punkty, które będą celem jego ataków, doprowadzając do wzmocnienia u ofiary poczucia winy. Z drugiej zaś, aby stwierdzić istnienie molestowania, niezbędne jest odwołanie się do odczuć jednostki, która uważa się za prześladowaną. Agresja ma charakter ukryty, często niewerbalny, stąd trudności ofiar w uświadomieniu sobie jej niszczącego charakteru oraz obojętność otoczenia, które zazwyczaj nie rozumie i nie reaguje.