Jeśli podróż po nocnym morzu ma jakieś uzasadnienie, nie nam, pływakom, dane jest odkryć je kiedykolwiek. Och, oczywiście, „Miłość!”. Słyszało się wokoło: „Miłość jest tym, co nas pcha i podtrzymuje przy życiu!”. Ja tłumaczę to sobie następująco: nie wiemy, co nas pcha i podtrzymuje, wiemy tylko, że pchani jesteśmy bardzo marnie i podtrzymywani niedoskonale. Miłością nazywamy naszą nieznajomość tego, co nas popędza. Pozostaje więc „dotarcie do Brzegu”. Ale jeśli Brzeg istnieje tylko w marzeniach nas, pływaków, którzy śnimy o nim, aby jakoś uzasadnić przerażający fakt, iż płyniemy, płynęliśmy i będziemy pływać bez wytchnienia (siebie tutaj wyłączam) aż do śmierci? [John Barth, „Podróż po nocnym morzu”].

Jeśli podróż po nocnym morzu ma jakieś uzasadnienie, nie nam, pływakom, dane jest odkryć je kiedykolwiek. Och, oczywiście, „Miłość!”. Słyszało się wokoło: „Miłość jest tym, co nas pcha i podtrzymuje przy życiu!”. Ja tłumaczę to sobie następująco: nie wiemy, co nas pcha i podtrzymuje, wiemy tylko, że pchani jesteśmy bardzo marnie i podtrzymywani niedoskonale. Miłością nazywamy...