"Niezłomna" to druga książka tej autorki, którą miałam okazję przeczytać. Pierwszą była absolutnie wspaniała "Rebeka"- na szczęście dla mnie, na nieszczęście dla tej recenzji, głównie z tego względu, że postawiła ona baardzo wyoką poprzeczkę dla innych dzieł du Maurier które miałam zamiar pochłonąć. Niestety,druga książka mocno mnie zawiodła. Ta historia nie ma żadnego "ducha" czy specyficznego dla angielskich powieści klimatu, nie wciąga, główne bohaterki zmagają się z wydarzeniami w chaotyczny sposób (odczułam akcję jako nieco pourywaną), ich emocje są nie tyle płytkie, ile bardzo ciężko uchwytne (autorka chyba sama nie wiedziała czy zdecydować się na opisywanie wewnętrznych przeżyć postaci czy nie, i wyszedł z tego takie trochę miszmasz) i mam wrażenie że była pisana w pośpiechu oraz bez pomysłu. To oczywiście tylko moja opinia, ale tak ją odczułam podczas czytania. Plusy na pewno za wiele cennych przemyśleń, wplecionych w fabułę, noi za samą tematykę- jak rozumiem miał tu zostać ukazany los ludzi zaskoczonych okupacją, w trudnej i niezrozumiałej dla nich sytuacji, z którą wcześniej się nie zetknęli, a przede wszystkim naturalny instynkt człowieka w takich niesprawiedliwych sytuacjach, jakim jest natychmiastowy opór i bunt. Sam pomysł bardzo fajny, ale niestety wykonanie niestety kiepskie. Podobało mi się zakończenie książki, bardzo ciekawe i symboliczne, zdecydowanie nie spodziewałam się czegoś takiego. Cieszę się, że nie sięgnęłam najpierw po tą książkę, bo prawdopodobnie nie przeczytałabym kolejnych. Polecam jako lekką lekturę, na wakacje, aczkolwiek jest wiele dużo lepszych, także wedle uznania :)

"Niezłomna" to druga książka tej autorki, którą miałam okazję przeczytać. Pierwszą była absolutnie wspaniała "Rebeka"- na szczęście dla mnie, na nieszczęście dla tej recenzji, głównie z tego względu, że postawiła ona baardzo wyoką poprzeczkę dla innych dzieł du Maurier które miałam zamiar pochłonąć. Niestety,druga książka mocno mnie zawiodła. Ta historia nie ma żadnego...