http://secret-books.blogspot.com/

Tę książkę już czytałam. Kiedyś. Jeszcze nim zrobiła się popularna. Problem w tym, że wtedy odstraszała mnie fantastyka i, jeśli dobrze pamiętam, to Miasta Kości nawet do końca nie doczytałam. Szkoda, że dopiero teraz, że dopiero dziś, doceniłam, jaki skarb miałam w dłoniach kilka lat temu. Ale już go nie wypuszczę.

Clary, piętnastolatka, jest Przyziemną, czyli zwykłym człowiekiem. Ale jednak nie takim zwykłym – ma Wzrok, widzi coś, czego widzieć nie powinna. Widzi demony, a także Nocnych Łowców, którzy na ów demony polują. Ba, widzi nawet cudnego, naturalnie blondwłosego, leworęcznego łowcę z ciętym językiem, który zapowiada się być chodzącym ideałem. Ale głupia nie widzi zakochanego w niej na zabój przyjaciela! I to jest takie bolesna i okrutne, bo czytelni(czka) nie wie, kogo ma kochać i kogo ma shippować!

Po pierwsze – miałabym pewne zastrzeżenia co do samej Clary. Raz wydawała mi się głupiutką blondynką, za chwilę waleczną kick-ass. Czasem nie rozumiałam jej myśli i sposobu działania, albo denerwowało mnie, że nie dostrzegała tego, co oczywiste i jasne, a do niej głupiej nic nie dociera. Ale z czasem się do niej przyzwyczaiłam.
Natomiast na zabój zakochałam się w Jace i Simonie. Jace omamił mnie swoimi tekstami, ripostami, a także mroczną przeszłością. A Simon to taki typ nieśmiałego niezdary z jednej strony, a z drugiej potrafiącego się odgryźć jakimś soczystym tekstem. I związek Clary z jednym z nich jest dla mnie zarówno szczęściem, że wybrała akurat tego, a jednocześnie śmiertelnym kołkiem w sercu, że nie wybrała tego drugiego. No i jest jeszcze Alec i Bane. Oni… Oni po prostu są. I to jest cudowne.

Ciąg dalszy + konkurs:
http://secret-books.blogspot.com/2015/07/pierwszy-dar-anioa-miasto-kosci-konkurs.html

http://secret-books.blogspot.com/

Tę książkę już czytałam. Kiedyś. Jeszcze nim zrobiła się popularna. Problem w tym, że wtedy odstraszała mnie fantastyka i, jeśli dobrze pamiętam, to Miasta Kości nawet do końca nie doczytałam. Szkoda, że dopiero teraz, że dopiero dziś, doceniłam, jaki skarb miałam w dłoniach kilka lat temu. Ale już go nie wypuszczę.

Clary, piętnastolatka,...