Może zacznę od tego, że jestem wielką fanką romansów historycznych, szczególnie tych z czasów napoleońskich. Czasami jednak przesyt tego typu lekturą powoduje, że jedna powieść zlewa się z kolejną, nie zapamiętuję tytułów i zwyczajnie muszę zrobić sobie porządny wielki post od gatunku. Tytułu powieści "Książę" nie zapomnę z kilku powodów. Po pierwsze nie mamy tutaj do czynienia z naiwną panienką, chronioną na wszelkie możliwe sposoby, której największym przewinieniem jest czytanie powieści Jane Austin. Bel jest piękną, młodą kobietą, z zasadami, ale przede wszystkim, jest kurtyzaną. Główny bohater to niewątpliwie idiota. Doprawdy, gdyby nie ostatnie strony, to chyba bym faceta zastrzeliła, jakbym dorwała. Intryga też nie najwyższych lotów: czytelnik wie kto stoi za morderstwem od samego początku, choć cały przebieg zbrodni i motyw, jest niewątpliwie zaskakujący. Tymczasem to, co mnie najbardziej uderzyło, to to, że autorka wprowadza naszą bohaterkę w brutalny świat londyńskiego półświatka nie szczędząc jej cierpienia, bólu i poniżenia, a Bel mimo to nie traci swojej godności i walczy o lepszą i bezpieczną przyszłość.
Polecam

Może zacznę od tego, że jestem wielką fanką romansów historycznych, szczególnie tych z czasów napoleońskich. Czasami jednak przesyt tego typu lekturą powoduje, że jedna powieść zlewa się z kolejną, nie zapamiętuję tytułów i zwyczajnie muszę zrobić sobie porządny wielki post od gatunku. Tytułu powieści "Książę" nie zapomnę z kilku powodów. Po pierwsze nie mamy tutaj do...