Z tą książką przeżyłam przygodę, jak z mało którą. Na początku nie wiedziałam, czy jestem nią zainteresowana. Potem poprosiłam o fragment, ale niestety nie było. Następnie poprosiłam więc o nią, a jeszcze później przeleżała blisko miesiąc na półce czekając na moją uwagę, bo przerażała mnie jej objętość – blisko 650 stron. W końcu jednak zabrałam się za nią i…

Poznałam emocjonującą historię Petera Abla, mężczyzny, który za swoje zasługi został wydelegowany do nowego oddziału w Birobidżanie, w Autonomicznym Obwodzie Żydowskim. Przed 12 laty przeżył emocjonujący romans z Satoko Asuharą, która obecnie odgrywała w firmie jeszcze wyższe stanowisko. W swoim starym miejscu zamieszkania kształtował 40-letnią wybrankę, Kaylinn.

Cała książka oparta została na zasadzie Pan i sługa, który nie może podjąć żadnej decyzji samodzielnie, musi oczekiwać poleceń Pana. Muszę przyznać, że ten model staje się ostatnio coraz bardziej popularny w literaturze. Najpierw ,,Historia Carrie”, następnie ,,Wenus w futrze”, a teraz ,,Ogrodnik szoguna”. Każda z nich jest jednak inna, jedna lepsza, druga gorsza. Jak to było w przypadku powieści Thomasa Petersina?
W Birobidżanie Abel poznał jedną z pracownik, nowo zatrudnioną księgową Oksanę Szlinową. Jak można się domyślić szybko doszło do spięcia między nimi. Czy kobieta zgodziła się na układ Pan i władca kontra ona, delikatna, nieco niepewna siebie? Muszę przyznać, że tą postać chyba najbardziej od początku polubiłam. Pozornie zahukana w sobie, a jak przyszło do rzeczy ważnych to zachowała zimną krew i nie lękała się niebezpieczeństw. Chodziło o kontakty z Ablem, a może o coś więcej? O tym będziecie musieli przekonać się sami.

Jak już wspomniałam szybciej przerażała mnie objętość tej pozycji, ale zupełnie niepotrzebnie. Szybko wciągnęłam się w fabułę, nie nudziła mnie. Rozwijała się dynamicznie, co chwilę autor zaskakiwał czymś czytelnika. Nie mogę jednak nie wspomnieć o fakcie ,,napchania” tekstu na stronach. Niestety, ale przez to niezbyt komfortowo na dłuższą metę szło mi zapoznawanie się z ,,Ogrodnikiem szoguna”. Gdy już jestem przy błędach literówki ścierpię, bo nie zwracam na nie większej uwagi, ale ,,ocean spokojny” już niestety nie. Rozumiem, że to prawie 650 stron i nie wszystko się wyłapie, jednak takie nazwy geograficzne powinny zostać napisane poprawnie.

Czy polecam tą powieść? Tak, to nie typowy erotyk. To powieść o pokonywaniu własnych słabości, poznawaniu siebie od nowa oraz kształtowaniu swojego mocnego charakteru. To powieść, która może i posiada kilka wad, ale jest jednak warta uwagi. I co najważniejsze, jej cena 42 zł mimo, że dość wysoka nie jest wygórowana za czas, jaki spędziłam z tą lekturą.

Moja ocena : 8/10

Z tą książką przeżyłam przygodę, jak z mało którą. Na początku nie wiedziałam, czy jestem nią zainteresowana. Potem poprosiłam o fragment, ale niestety nie było. Następnie poprosiłam więc o nią, a jeszcze później przeleżała blisko miesiąc na półce czekając na moją uwagę, bo przerażała mnie jej objętość – blisko 650 stron. W końcu jednak zabrałam się za nią i…

Poznałam...